Δημήτρης Δανίκας

Γιατί; Επειδή ο σταθμάρχης ακατάλληλος, ανίκανος, άχρηστος και πελάτης της κομματικής νομενκλατούρας. Αντιθέτως, ο αστυνομικός, με ποινικό μητρώο από εδώ μέχρι τον ουρανό, ενώ ήξερε, ενώ την άκουσε σφύριζε αδιάφορα. Γι αυτό

Προστιθέμενα όλα αυτά τα «περιστατικά» μαζί με την αχαλίνωτη ακρίβεια, και παρέα με το στατικό ποσοστό που λέει ότι ένας στους τέσσερις πολίτες βρίσκεται στα όρια της φτώχειας, όλα αυτά δημιουργούν συνθήκες απωθητικές, δυσάρεστες, εχθρικές

Μια γενικευμένη εικόνα όπου ο πολίτης χωρίς καμία εμπιστοσύνη στους κρατικούς μηχανισμούς και καμία εκτίμηση στους θεσμούς. Ετσι αισθάνεται απομονωμένος, απροστάτευτος, ασήμαντος, ένα «μηδενικό»

Και το χειρότερο είναι πως τίποτα καλύτερο δεν περιμένει από την αντιπολίτευση. Τα στοιχεία καταλυτικά. Το εξήντα τοις εκατό δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση και το ογδόντα την αντιπολίτευση. Αρα όλοι τα ίδια και χειρότερα θα κάνουν. Αρα όλοι για την πάρτη τους. Αρα και κάποιο άλλο κόμμα να ήταν στην κυβέρνηση το ίδιο θα είχε συμβεί στα Τάμπη, το ίδιο φονικό με θύμα την ανυπεράσπιστη Κυριακή Γρίβα

Αρα η ίδια ακρίβεια, άρα πάλι εγώ μονίμως το θύμα. Τι μπρόκαλα τι λάχανα που έλεγε και ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης

Τα ίδια συμβαίνουν και στις άλλες ευρωπαικές χώρες; Όχι ακριβώς. Εκεί τα πράγματα είναι κάπως ελεγχόμενα. Το σύστημα για να λειτουργήσει πρέπει απαραιτήτως οι μηχανισμοί του και οι θεσμοί του να λειτουργούν κι αυτοί με κάποια κανονικότητα. Τουτέστιν από καιρού εις καιρόν μπαίνουν κάποιοι μεγαλόσχημες και «επώνυμοι» στην φυλακή

Γιατί αυτό; Επειδή αλλιώτικα με την αχρηστία των μηχανισμών και με την παραλυσία των θεσμών, το σύστημα θα τραυματιστεί σοβαρά και τότε θα καταλήξουμε σε ασυμμετρία. Τι σημαίνει ασυμμετρία; Ο, τι το πλήθος θα αντιδράσει, τότε βία, τυφλές εξεγέρσεις και άλλα τέτοια

Αρα για να λειτουργήσει με κάποια συμμετρία και με συνοχή η σχέση κράτους-πολίτη, πρέπει απαραιτήτως οι μηχανισμοί να ανταποκρίνονται στις κοινωνικές ανάγκες και οι θεσμοί να είναι αντικειμενικοί. Και φυσικά να περιοριστεί, έως και να εξαφανιστεί η κομματική πελατεία

Όταν στο πλήθος εμπεδώνεται η πεποίθηση πως όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί είναι διάτρητοι και κακοφορμισμένοι. Όταν οι θεσμοί είναι «τυφλοί» και εχθρικοί προς τον πολίτη. Και όταν το κράτος ταυτίζεται με το κόμμα, ε τότε ο κατήφορος προς τον πάτο είναι οριστικός, χωρίς επιστροφή

Ποια τα αποτελέσματα μιας τόσο ευρύτερης γενικευμένης δυσπιστίας; Η αδιαφορία. Η περιφρόνηση προς κόμματα και θεσμούς. Η αποχή από τις εκλογές. Και φυσικά η αναζήτηση λύσεων με αυταρχικό πρόσημο. Να έρθει επιτέλους κάποιος στιβαρός και ανελέητος να καθαρίσει το τοπίο, να βάλει τάξη και το σύστημα να λειτουργήσει. Αφού με τα σημερινά, τάχα μου δημοκρατικά κόμματα, δεν έχουμε καμία ελπίδα

Πως λέγεται αυτό; Το αβγό του φιδιού. Η άνοδος του νεοφασισμού και των ακραίων δεξιών πολιτικών προ των πυλών. Κάθε τέτοιο περιστατικό ανοίγει την πόρτα στην έλευση κρυφο-φασιστών που θα μας σώσουν από τους κακούς, επαγγελματίες πολιτικούς του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου»

Και όποιος δεν το καταλαβαίνει και με επιπολαιότητα το προσπερνάει θα ρθει η ώρα που εκ των υστέρων θα λέει αυτομαστιγώμενος «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα»!