Δημήτρης Δανίκας

Σχεδόν ουδείς. Η απορία αυτή προέκυψε αναφορικά με την περίπτωση Στέφανου Κασσελάκη. Οπου κάποιοι συνάδελφοι, επαρκώς ενημερωμένοι, άρχισαν να κατεβάζουν τους εσωτερικούς κανονισμούς του κόμματος των ταχαριστερών. Και όχι μόνο αυτό, αλλά από πάνω να εμβαθύνουν στο περιεχόμενο αυτών των κανονισμών και να τον ερμηνεύουν

Με απλά λόγια, έλεγαν ότι περίπου η ομάδα Πολάκη-Γεροβασίλη-Φάμελλου και άλλων μεγαλοστελεχών, έχει δίκιο επειδή ο Κασσελάκης στην αρχή συμφώνησε με την μομφή που έγινε για τον αρχηγικό ρόλο του, αλλά στη συνέχεια ανέκρουσε πρύμναν και έτσι βρέθηκε έκθετος. Τι θα έπρεπε να κάνει; Μα αυτό ακριβώς που έπραξε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Με αμφισβητείται; Ωραία πάμε για εκλογή νέου προέδρου. Ελάτε να αναμετρηθούμε. Κάπως έτσι

Ωραία. Όμως το πρόβλημα με την περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη είναι διαφορετικό. Και το εξηγώ. Πρώτο επειδή έχει εκλεγεί από την βάση, δηλαδή την πλειονότητα όσων μπήκαν στον κόπο να ψηφίσουν

Δεύτερο, όσοι τον εκδίωξαν ταυτόχρονα ασελγούσαν ανερυθρίαστα σε κάθε έννοια Δημοκρατίας και δημοκρατικών διαδικασιών. Τρίτο η συντονισμένη κακόβουλη επίθεση που του έγινε απ όλους αυτούς που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υπέρ των λαικών συμφερόντων, ως μαχητικοί υπερασπιστές των δημοκρατικών θεσμών, έχει να κάνει με ιδιοτελείς σκοπούς και με ιδιοτελή, κομματικά συμφέροντα

Τέταρτο σ αυτή την πρωτοφανή επίθεση, παίρνουν μέρος και προσωρινά συμμαχούν, ετερόκλητες ιδεολογικές περιπτώσεις με ετερόκλητα συμφέροντα. Η περίπτωση του Κασσελάκη τους ενώνει. Και όταν ξεμπερδέψουν μ αυτόν τον «Αμερικανό τουρίστα» θα ορμήσουν ο ένας εναντίον του άλλου

Πέμπτο το μίσος ασυγκράτητο. Η μανία το ίδιο ασυγκράτητη. Η λογική απούσα. Η ψυχραιμία εντελώς άγνωστη λέξη. Το μέλλον ούτε που τους νοιάζει. Μέσα σ αυτή την μανία εκδίωξης, καταδίωξης, σπίλωσης και «εξαφάνισης» του Κασσελάκη δεν διστάζουν, διόλου μάλιστα, να γκρεμίζουν ότι έχει απομείνει από τη στέγη, τους τοίχους, τα τούβλα και τα κεραμίδια του «σπιτιού» τους. Ο Κασσελάκης να εξαφανιστεί από το κόμμα και γαία πυρί μιχθήτω!

Μέσα τους φαντάζομαι να λένε «μωρέ και δύο τοις εκατό να πιάσουμε θα είμαστε ευχαριστημένοι»

Στο μεταξύ, επειδή οι πολίτες αυτής της έρμης χώρας δεν είναι χαιβάνια όπως πιστεύουν οι ταχαριστερο, όλα αυτά τα επεισόδια και όλο αυτό του αριστερο-σούργελο καταλήγει υπέρ Κασσελάκη. Οσο η Ολγα Γεροβασίλη ονειρεύεται KGB και Γκουλάγκ με τρόφιμο τον Κασσελάκη, τόσο ο «Αμερικανός τουρίστας» κερδίζει πόντους.

Α ρε Ολγα, στοιχειώδης διαλεκτική. Ο θύτης μισητός. Το θύμα αγαπητό.

Επομένως, οι εκλεκτοί συνάδελφοι που επιδίδονται σε τηλεοπτικό, πρωταθλητισμό γνώσεων, καλύτερα να κλείνουν τα βιβλία των κομματικών κανονισμών και να αρχίζουν να παρατηρούν την πεζή αλήθεια. Γιατί θέλουν να εκδιώξουν τον Κασσελάκη από κάθε εκλογική διαδικασία; Επειδή θα τους πάρει το κόμμα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλοι αυτοί δεν πιάνουν μία

Που καταλήγουμε; Ότι όλα αυτά γίνονται για τα κλειδιά του μαγαζιού και για την κρατική επιδότηση εννέα εκατομμυρίων για τα επόμενα τρία χρόνια

Meaning? Αυτού του είδους ο «αριστερισμός» είναι μια θεόρατη φούσκα. Τελεία και παύλα!