Δημήτρης Δανίκας

Που κατά τη διάρκεια της πενταετούς και τόσο ένδοξης πρωθυπουργίας του δεν μας πέταξε στον καλάθι των αχρήστων. Και να ευγνωμονούμε Χαρίτση, Τσακαλώτο και Χουλιαράκη. Που τίμησαν τις υπογραφές τους, τηρώντας κατά γράμμα όλα μα όλα τα σημεία του τελευταίου Μνημονίου

Τε στερνά τιμούν τα πρώτα. Που πάει να πει ότι σε πιάνει μεγάλη ανατριχίλα αν σκεφτείς πως όλοι αυτοί που με ασυγκράτητη μανία και ορμητικό μίσος καταδιώκουν Κασσελάκη γράφοντας όλες τις διαδικασίες στα παλαιότερα υποδήματά τους, πριν από μερικά χρόνια ήταν αφεντικά σπουδαίων υπουργείων

Και αν το καλοεξετάσεις, και αν μελετήσεις το επίπεδό τους, τότε ούτε για οδοκαθαριστές κάνουν. Φανταστείτε πόση εκτίμηση έχουν για τον εαυτό τους. Φανταστείτε πόσο εμπιστεύονται τις ικανότητές τους. Φανταστείτε πόσα «κιλά» ζυγίζουν καθένας εξ αυτών, που όλοι μαζί τρέμουν στο άκουσμα του ονόματος Στέφανος Κασσελάκης

Καμία αυτοεκτίμηση. Καμία εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους. Και καμία ασφάλεια για το πολιτικό τους μέλλον. Αν όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, όλοι μαζί διαθέτουν το 60% των συνέδρων και ο Κασσελάκης από μόνος του το υπόλοιπο σαράντα, ε τότε η σκηνή θυμίζει αναμέτρηση σε καουμπόικη ταινία με τη γνωστή ατάκα του πρωταγωνιστή «εγώ μόνος μου και εσείς όλοι μαζί εναντίον μου»

Φανταστείτε ακόμα πόσο εμπιστεύονται τους οπαδούς και ψηφοφόρους τους. Φανταστείτε τον κρύο ιδρώτα που τους λούζει στην περίπτωση εκείνη που ο Κασσελάκης καταφέρει να λάβει μέρος στις εσωκομματικές εκλογές αποσπώντας μεγάλη πλειοψηφία. Φανταστείτε δηλαδή πόσο μακριά νυχτωμένοι είναι από τις αληθινές και υπαρκτές επιθυμίες της εκλογικής τους βάσης.

Να ευγνωμονούμε την έλευση του Στέφανου Κασσελάκη. Είναι σαν ένα αόρατο χέρι να έχει ανοίξει το καπάκι της ταχαριστερής τουαλέτας. Σαν το ίδιο αόρατο χέρι να έχει ανοίξει τον κάλαθο των σκουπιδιών της ταχαριστερής κουζίνας. Και από τα δύο αυτά «σημεία» να διαχέεται απ άκρη σ άκρη σ αυτή την ταχαριστερή πολιτική οικία, τόση μα τόση αφόρητη μπόχα που καμία δύναμη και κανένα αρωματικό σκεύασμα να μπορεί να την εκτοπίσει

Γκρεμίζουν ότι έχει απομείνει από το κόμμα τους. Διαπομπεύουν το όνομά τους. Διασύρουν το όποιο παρελθόν τους. Υπονομεύουν το όποιο πολιτικό μέλλον τους. Ο Κασσελάκης να εξαφανιστεί από προσώπου ελληνικής επικράτειας και στη συνέχεια γαία πυρί μιχθήτω. Προκειμένου να μην ξεμυτίσει ο «αμερικανός τουρίστας» στο συνέδριό τους, είναι αποφασισμένοι να διαπράξουν τα πάντα. Ακόμα και με τη φαντασία τους ονειρεύονται τα Γκουλάγκ. Θεέ μου τόσο μα τόσο χαμηλά; Ακόμα και πιο κάτω. Μα πόσο κάτω; Πιο κάτω και από τον πάτο.

Ρε συ Κρητικαρολεβέντη που τα χώνεις σε όλους και για όλα, πες αλεύρι, η σκιά του Κασσελάκη σε γυρεύει!