Δημήτρης Δανίκας

Για τον Γιάννη Μπουτάρη λοιπόν: Γητευτής οίνου, αλκοόλ, γυναικών, σκέψης, λογικής, ανησυχίας, ευθύτητας, κοινωνικότητας, ειλικρίνειας. Κόντρα σε παρατάξεις, κομματικές αντιπαραθέσεις και παραταξιακά μαντριά

Ακάλυπτος, ευάλωτος, διάφανος. Και με τους ταραγμένους έρωτές του. Και με τον αλκοολισμό του. Και με τις ριζοσπαστικές αντιλήψεις του. Και με το κίτρινο άστρο του Δαυίδ που το φόρεσε για να διαμαρτυρηθεί εναντίον των δύο «τσογλανιών» της Χρυσής Αυγής που τότε βρέθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο. Και με τις παρέες του. Και με το σκουλαρίκι του. Και με την στάση του για την συμφωνία των Πρεσπών. Εναντίον όλων των Φαρισαίων.

Από μια κουβέντα που είχα μαζί του πριν από τρία χρόνια, μερικά αποκαλυπτικά αποσπάσματα. Διαρκούς επικαιρότητας:

«Με το αλκοόλ ξεφύγεις από την πραγματικότητα. Νομίζεις πως είσαι ο κυρίαρχος του κόσμου. Με το μυαλό σου τα κάνεις όλα. Είναι δύσκολο πράγμα η ζωή. Το ένα ποτήρι φέρνει το άλλο. Προφανώς είχα κάποια ζόρια και αντί για ένα ποτήρι έπινα τέσσερα. Το ένα φέρνει το άλλο. Τριών ειδών οι πότες. Ο πότης που πίνει μια φορά στις τόσες. Είναι ο πότης που πίνει καθημερινά αλλά θα σταματήσει. Τον ειδοποιεί ο οργανισμός του. Και είναι ο εν δυνάμει αλκοολικός ο οποίος δεν ξέρει τι θα πει φτάνει. Καταντάει να μην μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αλκοόλ»

«Φαρισαίοι είναι όσοι διαφωνούν με τη συμφωνία των Πρεσπών. Εγώ πιστεύω πως με τον γείτονά σου πρέπει να έχεις καλές σχέσεις. Εγώ υποστήριξα την συμφωνία. Μια ιστορία που μας είχε τυραννήσει πάρα πολύ και μας είχε εκθέσει στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. Και σε τελική ανάλυση όταν κάνεις μια συμφωνία κάτι θα πάρεις και κάτι θα δώσεις. Νομίζω πως είναι η μοναδική περίπτωση στην παγκόσμια ιστορία που ένα κράτος αλλάζει όνομα χωρίς πόλεμο»

«Δεν τιμωρηθήκανε, και είναι γνωστοί, όσοι άρπαξαν τις περιουσίες των Εβραίων. Δεν μπορώ να πω ονόματα. Πολλοί, λίγοι δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως δεν τιμωρήθηκαν. Μα ήταν πρώτα το κράτος που του καταδίωξε τους Εβραίους. Όταν ήμουν Δήμαρχος διαπίστωσα ότι είχαν απολυθεί πάνω από 150 υπάλληλοι Εβραίοι με το αιτιολογικό «αδικαιολόγητα απόντες». Οι «απόντες» είχαν βρεθεί στους φούρνους του Αουσβιτς. Και προσπάθησα να αποκαταστήσω την μνήμη τους. Εγώ ξεκίνησα αυτή την ιστορία της ανάδειξης του Εβραικού θέματος. Τότε λοιπόν φόρεσα το κίτρινο άστρο του Δαυίδ την ημέρα της ορκωμοσίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Μα πως είναι δυνατόν να έχουμε αυτά τα κοπρόσκυλα σε όργανα διαχείρισης του κράτους; Πως ψηφίζεις ανθρώπους με καθαρά ναζιστικές αντιλήψεις; Η ιστορία ξεκινάει από τον Απόστολο Παύλο. Όταν ήρθε στην Θεσσαλονίκη πήγε στην Συναγωγή μιλώντας εβραικά όχι ελληνικά. Η Ιερά Εξέταση έδιωξε τους Εβραίους από την Ισπανία και αυτούς δεν τους δέχονταν καμία χώρα εκτός από την Οθωμανική αυτοκρατορία»

«Για μένα δεν υπάρχει αριστερός, δεξιός και τέτοια. Αυτά είναι χαρακτηρισμοί ασφάλειας. Εγώ λέω πως είμαι φιλελεύθερος. Θα πει παρακολουθώ τις εξελίξεις, προσαρμόζομαι σ αυτές και επιλέγω ποιος θα με κυβερνήσει. Με βάση αυτά που κάνει όχι που λέει. Ο Καραμανλής δεν είχε πει «ζούμε σε τρελοκομείο»; Ο Σημίτης δεν είχε πει «αυτή είναι η Ελλάδα»; Και ο Καραμανλής και ο Σημίτης άξιοι άνθρωποι. Τι ομάδα είχαν στον περίγυρό τους; Προφανώς αν είχαν καλύτερη ομάδα θα πήγαιναν καλύτερα. Ο Παπανδρέου πρώτος λαοπλάνος αλλά έκανε την μεγάλη αλλαγή στην Ελλάδα. Μας έβγαλε από την φεουδαρχία των οικογενειών αλλά δεν κατάφερε να ξεφύγει από το καθεστώς ελληνικού κρατικού τύπου. Δεν κατάφερε να μην είναι όνειρο του καθενός να πάει το παιδί του στο Δημόσιο. Ο Τσίπρας ακολουθεί το παράδειγμα του Παπανδρέου, να τινάξουμε την Ευρώπη σοβαρά ρε φίλε σοβαρά τα λες τώρα. Δεν έχει ούτε την προσωπικότητα του Παπανδρέου, ούτε την ομάδα του Παπανδρέου. Ο Κυριάκος για την ώρα πολύ καλός. Επειδή είχα προσωπική εμπειρία και προσωπική επαφή, από χρόνια με τον Κυριάκο, όσο ήμουν Δήμαρχος κατάλαβα πως είναι άξιος άνθρωπος. Και μακάρι να τα βγάλει πέρα. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Ο μοναδικός που προχωράει τις μεταρρυθμίσεις.

«Πολλές σχέσεις είχα. Κάμποσες στη διάρκεια του διαζυγίου μου. Ερωτευόμουνα. Δεν μπορώ να πιάσω γκόμενα χωρίς να ερωτευτώ. Ο έρωτας που εξελίσσεται σε αγάπη, και η αγάπη είναι σεβασμός, εκτίμηση ένα σωρό πράγματα. Ετσι διατηρείται και ο έρωτας. Υπάρχει ο Ερωτας ο οποίος σήμερα σε χτυπάει στο κεφάλι και μετά από λίγο χάνεται. Και υπάρχει ο Ερωτας που εξελίσσεται σε Αγάπη. Εγώ έζησα και τα δύο»

«Τώρα δεν είμαι με καμία. Η γυναίκα που αγαπούσα πέθανε. Μ αυτήν ήμουν ερωτευμένος από τα δεκαέξι μου. Κάναμε παιδιά, εγγόνια, χωρίσαμε. Κοντά δέκα χρόνια χωρισμένοι και μετά ξανασμίξαμε. Η τελευταία φάση αυτής της σχέσης ήταν η καλύτερη. Τώρα μένω μόνος. Παντρεύτηκα ξανά πριν από δύο χρόνια αλλά ο γάμος απέτυχε»

«Το πιστεύεις πως ποτέ μου δεν έχω μεθύσει με κρασί; Συνήθως μεθούσα με Ουίσκι»

Και πριν ολοκληρωθεί αυτή η κουβέντα του είπα, έτσι αυθόρμητα «είσαι μάγκας»

Και μου είπε «εντάξει, δεν βαριέσαι»!

Ο μεγάλος ερωτικός. Ο μεγάλος αιρετικός. Ο μεγάλος αναστεναγμός. Ο μεγάλος λυτρωμός». Πόσοι επώνυμοι σ αυτόν τον τόπο έχουν ζήσει, βιώσει, ματώσει, αναθεωρήσει όπως ο Μπουτάρης; Ούτε όσα τα δάχτυλα ενός χεριού!

Μια σκέψη με συνοδεύει. Ολοι, μα όλοι μια μέρα θα τον συναντήσουμε εκεί πέρα!