Δημήτρης Δανίκας

Από τις ξεχωριστές. Φανταστείτε ότι στην αρχή της διαδρομής του, προερχόμενος από γονείς τυπογράφους εφημερίδων, έκανε διάφορες δουλειές και ταυτοχρόνως σπούδαζε δημοσιογραφία και τηλεόραση. Από το μυαλό του δεν είχε περάσει καν η σκέψη να βρεθεί στην αμερικανική οθόνη

Φανταστείτε, μετά από συμπτώσεις και από τη λεγόμενη «συνωμοσία του σύμπαντος», βρίσκεται απέναντι από τον κινηματογραφικό φακό σε ηλικία πάνω από τριάντα ετών. Ας πούμε όταν το 1967 εμφανίζεται στο θρυλικό «Μπόνι και Κλάιντ» με Γουόρεν Μπίτι και Φέη Νταναγουέη, το κοντέρ πλησίαζε τα σαράντα

Φανταστείτε ακόμα ότι οι αρχικές επαφές του με την βιομηχανία του θεάματος, δεν άφησαν το παραμικρό αποτύπωμα κάποιας, έστω αξιόλογης ερμηνευτικής επίδοσης. Σχεδόν το τίποτα. Επρεπε πρώτα να τον επιλέξει ο θηριώδης σκηνοθέτης Αρθουρ Πεν, με τη σύμφωνη γνώμη του Γουόρεν Μπίτι, για να εκτοξευτεί και έτσι να προκαλέσει το ενδιαφέρον των υπολοίπων.

Ενας απ αυτούς ο Ουίλιαμ Φρίντκιν. Τέσσερα χρόνια αργότερα. Εκείνη την εποχή οι λεγόμενοι «επαναστάτες» του Χόλιγουντ, όπως ο Κόπολα με «Νονό», αλλά και Τζορτζ Λούκας, αλλά και Σπίλμπεργκ, ακόνιζαν τη φαντασία του πως θα αλλάξουν τον κόσμο. Δηλαδή το American Cinema. Και τον άλλαξαν. Όπως λόγου χάριν συμβαίνει με το αξεπέραστο αστυνομικό θρίλερ «ο άνθρωπος από τη Γαλλία» , το «French connection»

Εκεί λοιπόν ο Ουίλιαμ Φρίντκιν αλλάζει το σύμπαν ενός στερεότυπου του Χόλιγουντ όπως είναι ο «μπάτσος». Και γι αυτό επιλέγει για τον ρόλο ενός τέτοιου και μάλιστα εργένη «μπάτσου» τον Τζιν Χάκμαν. Ο οποίος, στον ρόλο του, διακρίνεται για τρία πράγματα: τσαλακωμένος και ατημέλητος, το πρώτο. Πεισματάρης μέχρι τελικής πτώσεως, το δεύτερο. Και βίαιος χωρίς την παραμικρή αναστολή. Γι αυτό και το παρατσούκλι «Ποπάι»

Η συνέχεια της διαδρομής του τόσο μακριά και τόσο ψηλά, που ουδείς άλλος προορισμένος για δεύτερους ρόλους είχε και έχει καταφέρει να ανέλθει στα ύπατα αξιώματα του «πρωταγωνιστή». Γιατί ο Τζιν Χάκμαν ούτε γοητευτικός, ούτε το αρσενικό με το σεξ απίλ, ούτε νέος. Κόντρα σε όλα. Κι όμως με τα πηγαίο, αυθεντικό ταλέντο του κατάφερε να κάμψει όλες τις ενστάσεις και να τσαλακώσει όλα τα παραδοσιακά πρωτόκολλα

Για να μην σας κουράζω τρεις οι μεγάλες στιγμές του. Οι αλησμόνητες: «Ο άνθρωπος από τη Γαλλία» του Φρίντκιν, «Η συνομιλία» του Φράνσις Κόπολα, ένα από τα πιο σπουδαία θρίλερ όλων των Αμερικανικών κινηματογραφικών εποχών και «οι Ασυγχώρητοι» (The Unforgiven) του Κλιν Ιστγουντ, που εγώ προσωπικά το κατατάσσω στη λίστα δέκα ανώτερα Westerns από συστάσεως του είδους

Από κοντά και το «Πακέτο», και «το σκιάχτρο» αλλά και η «Άλλη γυναίκα» μία από τις κορυφαίες δραματικές, αισθηματικές, ρομαντικές στιγμές του Γούντι Αλλεν με πρωταγωνίστρια το «κορίτσι» του Τζον Κασσεβέτη, την Τζίνα Ρόουλαντς. Κάθε φορά που το βλέπω παθαίνω

Ο Χάκμαν πληρέστατος ταινιών (άνω των εκατό), περιπετειών, απολαβών, βραβείων (με δύο Οσκαρ και λίγα κέρδισε) και πολλών, πολλών χρόνων. Σε πέντε χρόνια θα έκοβε το νήμα των εκατό.

Ο θάνατός του, καθώς και της τελευταίας, της δεύτερης συζύγου του παρέα με τον σκύλο τους, υπόθεση ιατροδικαστών, αστυνομικών, εγκληματολόγων και άλλων σχετικών.

Οσο αφορά τη σχέση μου μαζί του ένα θα έλεγα. Το γνωστό: ο άνθρωπος θνητός, το έργο του αθάνατο. Τελεία και παύλα!