Δημήτρης Δανίκας

Τόσο πολιτικά αναλφάβητοι! Τόσο άχρηστοι! Τόσο εγωπαθείς! Μα πόσο ετών είναι; Μπας και δεν έχουν κλείσει τα δέκα;

Εχουν μετατρέψει την πολιτική σκηνή σε Λούνα Παρκ. Την Βουλή σε Νηπιαγωγείο. Και έχουν υποβιβάσει το βουλευτικό τους αξίωμα στο επίπεδο ισόβιων θαμώνων κάποιου καφενέ εκεί όπου οι συνταξιούχοι σκοτώνουν τις ώρες τους παίζοντας τάβλι με τη συνοδεία ούζου

Στο μεταξύ ο Don Trumm σε κατάσταση δικτατορικής μέθης με άφθονες δόσεις αυταρχισμού, αλαζονείας και εκδικητικής μανίας, ενθαρρυμένος από το ρόλο αυτόκλητου κουμανταδόρου ολόκληρου του πλανήτη, παίζει με τις τύχες χωρών, ανθρώπων και οικονομιών. Οπως οι σουλτάνοι έπαιζαν στις παχουλές, γλοιώδεις χερούκλες τους τις πολύμορφες χάντρες των κομπολογιών τους

Με την επίσημη κήρυξη ενός πρωτοφανούς και πρωτόγνωρου παγκόσμιου οικονομικού πολέμου που ουδείς μπορεί να μας βεβαιώσει για τις επιπτώσεις του ιδιαιτέρως σε ανίσχυρες οικονομίες όπως της Σωρρακώσταινας, οι απρόσωποι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης εξακολουθούν να πορεύονται στην καρακοσμάρα τους. Παρέα με την μικροπολιτική τους, αγκαλιά και ερωτικά με την τραγωδία των Τεμπών έχοντας στο νου τους με ποιο τρόπο θα εξαφανίσουν τον Κυριάκο

Ενώ, την ίδια στιγμή και παρασκηνιακώς, επιδίδονται σε εσωκομματικές συνωμοσίες για την εκπαραθύρωση των αρχηγών τους. Με απλά λόγια το μείζον ζήτημα δεν είναι οι οικονομικές επιπτώσεις που θα προκύψουν με το μπαράζ δασμών του Αμερικανού κουμανταδόρου. Να μη πω τίποτα χειρότερο. Δεν είναι οι προτάσεις και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την όποια προστασία των Ελλήνων πολιτών. Ούτε είναι φυσικά η σκέψη για μια στοιχειώδη συνεννόηση όλων των παρατάξεων προκειμένου να πρυτανεύσει η λογική και να συσπειρωθούν άπαντες γύρω από ένα οικονομικό πρόγραμμα οχύρωσης και προστασίας. Ούτε που τους ενδιαφέρει.

Μωρέ δε πα να κυριαρχήσει η λογική «γαία πυρί μιχθήτω». Εγώ να παίξω την ταβλάρα μου και άσε τους άλλους να πνίγονται!

Ρε λεβέντες εδώ έχουμε κήρυξη πολέμου με όπλα, αντί για πυραύλους και κανόνια, τους δασμούς τα δημόσια ταμεία και τα πορτοφόλια δισεκατομμυρίων ψυχών. Το καταλάβαμε; Όχι; Αδιανόητο. Αυτό δεν είναι αντιπολίτευση, είναι κανονική και ασταμάτητη επέλαση πολιτικής παράνοιας

Το μείζον γι αυτούς είναι η καρέκλες τους, οι ηγεσίες τους, οι δημοσκοπήσεις και τα ποσοστά τους. Φανταστείτε ότι το ΠΑΣΟΚ παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των στελεχών και παρά τις ατελείωτες ώρες που ξοδεύτηκαν και ξοδεύονται ώστε να πειστεί η κοινή γνώμη για το «μπάζωμα» και τους «δολοφονικούς» χειρισμούς του Μητσοτάκη, τα ποσοστά που λαμβάνει το πράσινο κόμμα της πέτσινης αλλαγής κατρακυλάνε προς μονοψήφιο αριθμό.

Ολοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι μέσα στην παραφροσύνη της Τεμπο-λαγνείας τους, ακόμα να αντιληφθούν μια ανατριχιαστική, για τους ίδιους, πραγματικότητα. Που με μια απλή λαική φράση πάει κάπως έτσι: συντρόφια του ΠΑΣΟΚ έχουμε καταντήσει κομπάρσοι της Ζωής Κωνσταντοπούλου!

Και ακόμα πιο απλοικά: Ο κόσμος καίγεται και ο Ανδρουλάκης με την παρέα του χτενίζονται!