Δημήτρης Δανίκας

Μα τι λέτε τώρα, κύριε κυβερνητικέ εκπρόσωπε, αλλά και κύριε πρωθυπουργέ μου! Εμείς, οι τυμβωρύχοι λοιπόν; Εμείς, οι λαοπλάνοι; Εμείς, οι συνωμότες; Ξέρετε τι λέω εγώ; Ο γάιδαρος είπε τον πετεινό κεφάλα!

Αφήνω έξω την εγκληματική αδιαφορία των πρώτων, κρίσιμων, ωρών. Αφήνω έξω την ολοσχερή και δολοφονική ανεπάρκεια των κρατικών και κυβερνητικών στελεχών. Προφανώς προερχόμενων από την κομματική πελατεία των τάχα μου αριστερών. Αφήνω έξω την πρωτοφανή αναλγησία στην ανάληψη ευθυνών.

Αφήνω έξω το γεγονός ότι κανείς, μα κανείς, δεν αισθάνθηκε ίχνος σεβασμού προς τις στάχτες των νεκρών ώστε να υποβάλει αμέσως την παραίτησή του και τουλάχιστον να πράξει το στοιχειώδες καθήκον του προς τη συνείδησή του και προς την κοινωνία. Και αφήνω έξω την προσφυγή στη γνωστή και σκουριασμένη επιχειρηματολογία ότι μοναδικός, αποκλειστικός ένοχος αυτής της γενοκτονίας, στη μικροκλίμακα της τοπικής κοινωνίας, είναι τα προηγούμενα σαράντα χρόνια συστηματικής και ασταμάτητης αυθαιρεσίας.

Τα αφήνω όλα αυτά έξω και έρχομαι στη δική σας τυμβωρυχία. Στη δική σας ασταμάτητη ρουσφετολογία. Και στη δική σας απεριόριστη και ασυγκράτητη μανία να συμψηφίσετε την εγκληματική σας ανικανότητα με τον μαζικό εκμαυλισμό συνειδήσεων. Να εξαγοράσετε δηλαδή θυμό, οργή και μαζική απέχθεια προς την κυβέρνησή σας με διορισμούς στη γενική κυβέρνηση και με την πριμοδότηση στη βαθμολογία για την είσοδο των παιδιών «ξεροψημένων» οικογενειών σε πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Βρε, άθλιοι και ανεπρόκοποι. Εσείς, οι τάχα μου εκσυγχρονιστές που σε κάθε ευκαιρία ξιφουλκείτε εναντίον ρουσφετολογίας και πελατείας. Εσείς, οι πάναγνοι και προοδευτικοί. Εσείς, οι νέοι, οι διαφορετικοί. Εσείς αναπαράγετε την ίδια σκουριασμένη και μολυσμένη λογική. Και ακόμα χειρότερα από αυτή της Δεξιάς και της πράσινης Αλλαγής.

Από τις στάχτες και τις καμένες ανθρώπινες σάρκες. Από αυτές οι διορισμοί. Από αυτές η μονιμότητα. Από αυτές η είσοδος στα πανεπιστήμια. Πάνω στα αποκαΐδια και την καταστροφή αρχίζει να λειτουργεί η γνωστή βιομηχανία εξαγοράς συνειδήσεων.

Εκμεταλλευτές των συνηθειών της νεοελληνκής κοινωνίας. Προαγωγοί στην εξαγορά και τον εκμαυλισμό συνειδήσεων. Εμποροι ονείρων και μαζικών ψευδαισθήσεων. Το πρώτο «όνειρο» για μια θεσούλα που θα εξασφαλίζει μια σίγουρη και άνετη επαγγελματική αποκατάσταση. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, ο μισθός, ας είναι καλά, πέφτει. Και το δεύτερο, για τα παιδιά μας, ρε παιδιά. Δηλαδή, να πουλήσετε μονιμότητα στο Δημόσιο. Δηλαδή, να μοιράσετε πτυχία στα ορφανά και κατεστραμμένα παιδιά. Δηλαδή, να βουλώσετε στόματα!
Αρκετά από τα «μέτρα ανακούφισης» αποτελούν ακλόνητα τεκμήρια που επιβεβαιώνουν, με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, τα επιχειρήματα όλων των υποτιθέμενων τυμβωρύχων.

Με τους διορισμούς και τη χορήγηση τσάμπα πτυχίων προσπαθείτε να αποτινάξετε από πάνω σας κάθε ίχνος ευθύνης. Και είναι σαν να ομολογείτε τη δική σας εγκληματική ανικανότητα. Η σχεδόν καθημερινή εκφώνηση μέτρων ανακούφισης λειτουργεί σαν απάντηση, σαν αντεπιχείρημα, σαν φρένο και σαν φραγή στην οργή όλων των πολιτών.

Και το χειρότερο, το πιο εφιαλτικό, το πλέον τραγικό, το τελικό και πιο κραυγαλέο τεκμήριο καθυστέρησης και αποτελμάτωσης είναι το γεγονός ότι με τις στάχτες, τα αποκαΐδια, τις καμένες παιδικές σάρκες, με τον εφιάλτη που δεν συγκρίνεται με καμία, όσο και ακραία αμερικανική ιστορία τρόμου της πιο νοσηρής φαντασίας, έχετε θέσει σε ασταμάτητη λειτουργία τον μηχανισμό μαζικής εξαγοράς και μαζικού εκμαυλισμού της ελληνικής κοινωνίας.

Απίστευτο. Οσο πιο πολλοί καίγονται τόσο περισσότεροι διορίζονται. Οσο πιο πολλοί ψήνονται τόσο περισσότεροι εξασφαλίζουν πανεπιστημιακά πτυχία. Οσο μεγαλύτερη είναι η καταστροφή τόσο περισσότερο ξεπουλιούνται όλα.

Μαζί με τις στάχτες των νεκρών να καούν οι συνειδήσεις των ζωντανών. Με τα ερείπια των σπιτιών να γκρεμιστούν οι αντιστάσεις και οι ευαισθησίες των ζωντανών. Αυτός ο κατήφορος είναι και ο πιο σπουδαίος λόγος: όσο πιο γρήγορα φύγετε τόσο πιο γρήγορα θα ξεβρωμίσει ο τόπος!