Δημήτρης Δανίκας

Δηλαδή, στη θέση του εσείς τι ακριβώς θα κάνατε; Τον πειρασμό θα αποφεύγατε; Τα δεκάδες εκατομμύρια θα τα εξαποστέλνατε; Τον τρελό χορό των δισεκατομμυρίων θα τον προσπερνούσατε;

Να λέμε και του στραβού το δίκιο. Είναι ανθρώπινη «αδυναμία». Ετσι το λέμε. Είναι η αχόρταγη μανία. Είναι η απόλυτη, του χρήματος, η εξουσία. Είναι το σύστημα του καπιταλισμού. Αλλά είναι και το σύστημα του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού»

Εκεί να δεις μεγαλείο διαφθοράς. Μεγαλείο κυνισμού. Μεγαλείο κουκουλώματος. Μεγαλείο αλληλεγγύης «συντροφικής». Εκεί κι αν καταβαραθρώθηκε ο μισός πλούτος της χώρας. Από τάχα μου κομμουνιστές. Και τάχα μου φιλολαικούς πολιτικούς και αφεντικά εργοστασίων

Η διαφθορά είναι σύμφυτη της εξουσίας. Της κάθε εξουσίας. Οι περισσότεροι, να μην πω όλοι, τρελαίνονται από την επιθυμία να βάλουν και να αλείψουν τα δάχτυλά τους με το μέλι του χρήματος. Ασε που έχουν τους λόγους τους. Αφού, σου λέει, με τη δική μου υπογραφή η τάδε βιομηχανία όπλων θα ενθυλακώσει μερικά δισεκατομμύρια, να μην εισπράξω κι εγώ για τον κόπο μου μερικά μύρια; Να το κάνω λοιπόν

Το πρόβλημα αγαπητέ μου, εσένα το λέω που έχεις μείνει ενεός με την φυλάκιση του Gentleman, του αψόγως γραβατωμένου και αψόγως κοστουμαρισμένου Γιάννου, είναι η απουσία ελεγκτικών μηχανισμών. Και ταυτοχρόνως η τόσο μακρά, μακροσκελής, διάρκεια των δικαστικών ερευνών. Αυτά είναι τα προβλήματα

Και που σαι αγαπητέ μου. Ρίξε μια ματιά στα προσόντα του Γιάννου τα λαχταριστά. Και οικονομικά στο Πανεπιστήμια του Ουισκόνσκιν. Και πτυχίο Ιστορίας στη Σορβόνη. Και διδακτορικό στο Κέιμπριτζ. Τέλεια. Ασε που στην αρχή της πολιτικής του διαδρομής βρέθηκε στα ιδεολογικά «θρανία» του λεγόμενου ΚΚΕ εσωτερικού. Δηλαδή Ευρωκομμουνιστής, μορφωμένος, συγκροτημένος, κομψός και πάντα κοστουμαρισμένος!

Μεθερμηνευόμενα όλα αυτά καταλήγουν στο μυαλό του απλού, καθημερινού, «ρακένδυτου» πολίτη ως εξής:

Εγώ για μερικά χιλιάρικα χάνω το σπίτι μου, ξεσπιτώνεται η οικογένειά μου και μπορεί να καταλήξω πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Ενώ όλοι αυτοί οι κύριοι περιφέρονται και σουλατσάρουν επί σειρά ετών, σα να μη τρέχει τίποτα

Και όχι μόνο αυτό. Αλλά ο ίδιος πολίτης, πιστεύει ενθέρμως πως ο Γιάννος και ο Ακης είναι «στάχτες» στα μάτια. Είναι το άλοθι, τάχα μου, της κάθαρσης. Είναι το επιχείρημα πως από εδώ και εμπρός το πολιτικό προσωπικό έχει βάλει μυαλό και πορεύεται με καθαρά χέρια

Μόνο Ακης και Γιάννος; Μόνο αυτοί οι δύο; Και οι άλλοι; Ποιοι άλλοι; Εδώ ακριβώς είναι η ουσία. Η περίπτωση Ακη και Γιάννου επιβεβαιώνουν δύο πράγματα. Φυσικά στη συνείδηση του μέσου πολίτη

Το πρώτο ότι όλοι σχεδόν τα παίρνουν. Και το δεύτερο ότι οι άλλοι, οι περισσότεροι, καταφέρνουν και διαφεύγουν. Είτε επειδή με στοιχεία ακράδαντα κρατάνε την εξουσία «φυλακισμένη». Αν με πάρεις, θα σε πάρω κι εγώ μαζί μου. Εϊτε είναι πιο πονηροί, πιο ευέλικτοι και πιο οργανωμένοι. Ωστε να μην αφήνουν ίχνη. Και ώστε κανένας ελεγκτικός μηχανισμός να μην μπορεί να τους τσιμπίσει

Με απλά λόγια, αγαπητοί μου, το συμπέρασμα είναι ένα. Ούτε ιδεολογία, ούτε πολιτικός προσανατολισμός και διαφορετικότητα. Το συμπέρασμα και η βασική αιτία αυτής της απεριόριστης κρίσης καταλήγει σε δύο φράσεις, αγγλικής γλώσσας

Η πρώτη «Where is the Money» Και η δεύτερη «Give Us back the Money»

Γιάννο, Ακη και λοιποί. Που είναι το χρήμα; Και φέρτε πίσω το χρήμα. Αλλιώτικα γιατί να τους κρατάω στη φυλακή και από πάνω να πληρώνω για τα έξοδά τους; Φέρε τα λεφτά πίσω, ανατοκισμένα, και άντε στην ευχή του Χριστού και της Παναγίας!

Θα συμβεί; Φυσικά. Στα όνειρά μας!