Δημήτρης Δανίκας

Η μισή κοινωνία στα κάγκελα και οι Χρυσαυγίτες, χωρίς να κουνήσουν το μικρό τους δαχτυλάκι, συλλέγουν ψηφαλάκια. Η εκτέλεση του Ελληνα της Ομογένειας το καλύτερο και πιο ακλόνητο επιχείρημα του Ηλία Κασιδιάρη.

Μαζί με όλα αυτά αναδεικνύεται, σε ολόκληρη την μεγαλοπρέπειά της, η παροιμιώδης νεοελληνική υποκρισία. Ας πούμε, ο ίδιος σχολιαστής που τη μια στιγμή στηλιτεύει τις φασίζουσες απόψεις του Μιχαλολιάκου και των άλλων εκλεκτών μελών της ακροδεξιάς παράταξης, την άλλη στιγμή, με την εμμονή του και με τις πλάγιες, πλην σαφείς κατηγορίες που εκτοξεύει εναντίον αυτών των «άθλιων συνωμοτών των Τιράνων», όχι απλώς ενθαρρύνει ρατσιστικές αντιδράσεις, όχι μόνο ρίχνει λάδι στη φωτιά, αλλά κυρίως ταυτίζεται και συγχρονίζεται πλήρως με τα παραληρηματικά ιδεολογήματα της Χρυσής Αυγής. Περίφημα!

Ετσι, είναι αφόρητη η υφέρπουσα ρατσιστική πίεση που ασκείται σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Ετσι, λόγου χάρη, μια ρητορική ερώτηση, πολεμικού συμβολισμού, περιφέρεται από στόμα σε στόμα - του τύπου «μα τι θα γίνει με εμάς τους Ελληνες, θα τρώμε σφαλιάρες ακόμα και από τους Αλβανούς του Εντι Ράμα;».

Ποιο το επόμενο βήμα αυτής της λογικής; Μα φυσικά «ορμήστε να τους φάμε!». Που σημαίνει: «Τι κάθεστε και ακούτε όλες αυτές τις μακακίες των Αλβανών; Μάχαιραν έδωκαν, μάχαιραν θα λάβουν». Αντε, καιρός είναι!

Αλλά -παρενθετικά και ενδεικτικά το λέω αυτό- είμαι σίγουρος πως την κρίσιμη στιγμή, αν, που λέει ο λόγος, ξεσπάσει πολεμική σύγκρουση, αρκετοί εξ αυτών των υπερπατριωτών θα σπεύσουν να εξασφαλίσουν τρελόχαρτα για την απαλλαγή των παιδιών τους. Αυτό δα έλειπε, να σκοτωθούν και να θυσιαστούν τα βλαστάρια τους στον βωμό κάποιου Κώστα Κατσίφα. Ασε που ο νεκρός, θα λένε, κατανάλωνε ναρκωτικές ουσίες!

Επίσης, παρενθετικά και ενδεικτικά. Αν το ίδιο περιστατικό είχε συμβεί σε οποιαδήποτε άλλη μεγάλη χώρα, και μάλιστα συμμαχική, θα το κάναμε γαργάρα. Σιγά που θα τολμούσαμε να ορθώσουμε το πατριωτικό μας ανάστημα εναντίον Ουάσινγκτον, Βερολίνου και Λονδίνου. Ελάτε τώρα. Να λέμε και να ομολογούμε ολόκληρη την αλήθεια.

Η κατάληξη είναι η γνωστή. Η Ελλάδα, μοναδικό μέλος της Ευρωζώνης στα Βαλκάνια, αντί να συμπεριφέρεται ανάλογα με τον ρόλο που της αναλογεί, ως περιφερειακή δύναμη των Βρυξελλών, έχει καταλήξει ως μετεξεταστέα εκεί-εκεί στη Β’ Εθνική. Δηλαδή εκλαμβάνει τους πάντες ως εχθρούς. Ολοι μάς απειλούν. Ολοι είναι εχθροί. Ολοι επιβουλεύονται τις περιουσίες μας, τον φυσικό μας πλούτο και την εδαφική μας ακεραιότητα!

Ολος ο ντουνιάς συνωμοτεί εναντίον της Σωρρακώσταινας. Και η Αλβανία. Και τα Σκόπια. Και η Βουλγαρία. Και η Τουρκία. Αλλά και η Γερμανία που μας ξαφρίζει τα πορτοφόλια. Και η Ουάσινγκτον με τις βάσεις του θανάτου. Ολοι εναντίον μας. Μόνοι ανάμεσα σε λύκους!

Η Αμερική για τα συμφέροντά της μας πιέζει αφόρητα να τελειώνουμε με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η Αμερική μας πιέζει αφόρητα να δεχτούμε εθνότητα και γλώσσα μακεδονική. Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας τα κάνουν πλακάκια με τον Ερντογάν. Και μαζί με όλα αυτά, πέφτουν σφαλιάρες και από τον Εντι Ράμα που δολοφονεί τα παιδιά μας. Κι εμείς συνιστούμε «ψυχραιμία».

Ποια η κατάληξη αυτής της κατηφορικής λογικής; Φυσικά ο πάτος και η καταστροφή. Ε, καιρός είναι -σου λένε- να αφήσουμε τη διπλωματία και να αρπάξουμε τα όπλα. Αλλωστε η Βόρειος Ηπειρος είναι ελληνική. Αφορμή, η εκτέλεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Αιτία, η προαιώνια αντιπαλότητα ανάμεσα σε Ελλάδα και Αλβανία. Επομένως, «αέρα, αέρα, για μια Ελλάδα ίσα πέρα»!