Δημήτρης Δανίκας

Ενα λοιπόν. Με αφήνουν εντελώς παγερά αδιάφορο οι προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα και της παρέας του. Μα φυσικά το μόνιμο εφαλτήριό τους είναι η αλλαγή της ατζέντας και η λατρεία τους για τον γνωστό «ανεμιστήρα». Πράγμα, φυσικά, που στο παρελθόν όλα τα κόμματα είχαν εκφράσει την απεριόριστη, δική τους λατρεία, για τον ίδιο «ανεμιστήρα»

Δύο λοιπόν. Το τελικό «δια ταύτα» για όλους τους πολίτες που δεν εκτρέπονται από την απλή λογική, είναι αν πράγματι υπάρχουν συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία. Μόνο αυτό. Αλλωστε, όπως είναι γνωστό, οι αποκαλύψεις για κάθε παραφυάδα αμερικανικής μαφίας, προκύπτουν από ομολογίες μαφιόζων και καθόλου από άσχετους πολίτες

Τρία λοιπόν. Γιατί, ανεξάρτητα από την αξιοσέβαστη όψη και συμπεριφορά κάθε πολιτικού, κάθε αξιωματούχου αλλά και κάθε πολίτη. Κι αυτό γιατί το χοντρό χρήμα είναι τρομερός, ακατανίκητος πειρασμός. Πόσοι εξ ημών και υμών, με το χέρι στη φωτιά, μπορούμε να ορκιστούμε ότι θα αρνηθούμε μια μίζα μερικών εκατομμυρίων ευρώπουλων; Πόσοι;

Τέσσερα λοιπόν. Αλλωστε ο πασίγνωστος Γιάννος και αξιοσέβαστος, στην όψη, είναι. Και κομψότατος. Και καλούς τρόπους διαθέτει. Και εξαιρετικές σπουδές έχει στο ενεργητικό του. Και στα οικονομικά αποδείχθηκε ξεφτέρι. Και από την Αριστερά, έκανε το πέρασμά του. Ολα αυτά όμως, δεν τον αθώωνουν ούτε τον κάνουν λιγότερο ένοχο από κάθε διαπλεκόμενο πολιτικό

Πέντε λοιπόν. Πασίγνωστο, ακόμα και στα νήπια, είναι ότι οι μίζες στα εξοπλιστικά, όπως και στα κυκλώματα Υγείας και Φαρμάκου, σφύριζαν με συχνότητα και αποτελεσματικότητα οβίδων του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Μιλάμε για πολύ, μα πάρα πολύ χοντρά λεφτά. Περισσότερα χοντρά πεθαίνεις από ανεξέλεγκτη παχυσαρκία

Εξι λοιπόν. Μνημειώδης ο διάλογος ανάμεσα στον Κώστα Σημίτη, σε ρόλο μάρτυρα, και την δικαστίνα με κατηγορούμενο τον επίσης «αθώο» Ακη Τσοχατζόπουλο. Εκείνη, εκφράζοντας τις δικές μας απορίες, με επιμονή ρωτούσε περίπου «μα κύριε Σημίτη εσείς ένας τόσο έξυπνος πρωθυπουργός δεν είχατε ακούσει τίποτα, μα τίποτα δεν πέρασε από το μυαλό σας;» Η απάντηση μονότονη από τα χείλη του Κώστα Σημίτη «τίποτα»

Εφτά λοιπόν. Στο ΚΥΣΕΑ, ως γνωστόν, λαμβάνουν μέρος και όλες τις συμφωνίες προσυπογράφουν, πλην του αρμόδιου υπουργού Εθνικής Αμυνας, ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ο υπουργός Οικονομικών και μερικοί ανώτεροι, βαθμοφόροι του Στρατού

Οκτώ λοιπόν. Ολόκληρος ο ελληνικός ντουνιάς βοούσε για τις μίζες των εξοπλιστικών. Ολοι οι αρθρογράφοι, ακόμα και οι «λατρεμένοι» του ΠΑΣΟΚ, σχολίαζαν κι αυτοί. Ο κόσμος τόχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι

Εννέα λοιπόν, Πως λοιπόν είναι δυνατόν να πιστέψει, κάθε ανιδιοτελής, αθώος, καθημερινός άνθρωπος των πεντακοσίων ευρώ, κάθε άνεργος και τρομοκρατημένος, πως αυτός ο εξαιρετικός διαχειριστής και εκσυγχρονιστής Κώστας Σημίτης έβαζε την υπογραφή του σε συμφωνίες εξοπλιστικών δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να υποπτεύεται το παραμικρό; Μα πως;

Επομένως, για την δική μου συνείδηση, δύο τινά συμβαίνουν. Και είναι απλό. Είτε ο πρώην πρωθυπουργός πάσχει από αθεράπευτη βλακεία, είτε κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Τόσο σταράτα και τόσο χοντρά!