Δημήτρης Δανίκας

Ανεξάρτητα από διχοτόμηση, τριχοτόμηση, διάσπαση, συμφιλίωση και ανεξάρτητα από «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό»

Γιατί μη μου πείτε. Περί «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού» πρόκειται. Περί αυτού του ακλόνητου εσωτερικού κανόνα λειτουργίας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας πρόκειται

Γιατί, αφού ζητάμε και απαιτούμε δημοψήφισμα για τη συμφωνία των Πρεσπών, τότε γιατί όχι και κάθε βουλευτής να μην ψηφίσει σύμφωνα με τη συνείδησή του;

Και γιατί όποιος με τη γενική γραμμή διαφωνεί πρέπει αμέσως και αυτομάτως να διαγραφεί; Γιατί; Εχουμε και λέμε λοιπόν. Οπως εγώ, με την καχυποψία μου σκέφτομαι και προχωρώ

Τι πάει να πει «διαβουλεύσεις» και εσωτερικές «ζυμώσεις». Το ζήτημα είναι καθαρό. Αλλωστε τα περισσότερα στελέχη από το «Ποτάμι» έχουν εκφραστεί θετικά για τη συμφωνία των Πρεσπών. Τώρα τι έχει αλλάξει;

Φυσικά το γεγονός των δημοσκοπήσεων. Τα μικρότερα κόμματα απομακρύνονται από το κρίσιμο ποσοστό του 3%. Επομένως, λέω εγώ, ελάχιστες έως μηδενικές πιθανότητες να εκλεγούν στην επερχόμενη νέα Βουλευτική περίοδο. Επομένως εξέρχονται από την κεντρική, πολιτική, σκηνή

Επομένως εξαφανίζονται και από τα τηλεοπτικά πάνελ. Επομένως αφαιρείται η εικόνα τους. Επομένως θα ξεχαστούν. Αρα;

Λέω τώρα εγώ. Μπας και αρκετοί εξ αυτών σκέφτονται να την κάνουν και να εγκαταλείψουν το σκάφος πριν αυτό προσκρούσει και τσακιστεί στα βράχια του δικομματισμού;

Μπας και αρκετοί εξ αυτών διαπραγματεύονται-έστω με τον εαυτό τους-την επόμενη κίνησή τους; Με ποιο κόμμα θα συμπορευτούν; Κι αν πρόκειται να συμπορευτούν με τη «Νέα Δημοκρατία», δεν πρέπει πρώτα να δώσουν κάποια διαπιστευτήρια; Πράγμα που θα πρέπει να κάνουν και με τον Συριζα φυσικά

Επομένως όσοι πρόκειται να συμπορευτούν με γαλάζια παράταξη, δεν πρέπει να ψηφίσουν υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών. Απαραίτητη προυπόθεση αυτό.

Οσοι θα συμπορευτούν με τον Αλέξη Τσίπρα πρέπει να το ριξουν υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών. Κάπως έτσι

Κι αν είναι έτσι, τότε μ αυτές τις αλλοπρόσαλλες θέσεις και εκτιμήσεις τους, δεν καταρρίπτουν, εκκωφαντικά, όλα αυτά που στο παρελθόν είχαν διακηρρύξει ως μια παράταξη εκσυγχρονιστική και μεταρρυθμιστική που ούτε με Νέα Δημοκρατά αλλά ούτε με Σύριζα συμφωνεί;

Κι αν συμβαίνει αυτό τότε ποια η διαφορά ανάμεσα στους «εκσυγχρονιστές» του «Ποταμιού» και τους «ακροδεξιούς» των Ανεξάρητων Ελλήνων και του Πάνου Καμμένου;

Δηλαδή από τη μια κατηγορούμε τον Καμμένο και από την άλλη αντιγράφουμε την τακτική των πρώην στελεχών του Καμμένου. Και κάτι ακόμα. Δηλαδή ελάτε τώρα. Η στάση του Σπύρου Δανέλλη μας έχει πειράξει; Και δηλαδή η θέση μας, σ ένα τόσο κορυφαίο εθνικό ζήτημα, διαμορφώνεται από τις κόνξες και τις μεταβλητές του όποιου Δανέλλη;

Που παραπέμπει αυτό; Μα φυσικά σττην τοποθέτηση του Πάνου Καμμένου σχετικά με το παρελθόν του παέρα της Ελενας Κουντουρά. Οσο εκείνη συμφωνούσε με τον αρχηγό, ο πατέρας της ήταν καλός, Τώρα που διαφώνησε ο πατέρα της είναι κακός. Για όνομα του θεού

Ολα αυτά τα αντιφατικά, τα είπα ξείπα, τα ναι μεν αλλά, τα «πότε εδώ και άλλοτε εκεί», όχι μόνο πλήττουν την αξιοπιστία των κομμάτων. Οχι μόνο αποκαθηλώνουν στελέχη και βουλευτές. Οχι μόνο προκαλούν την χλεύη της κοινωνίας. Αλλά από πάνω απομακρύνουν ακόμα και όσους πολίτες είχαν ψηφισει κάποιο απ αυτά τα κόμματα

Γιατί το προφανές που σκέπτεται και κατακρίνει κάθε πολίτης είναι το γνωστό: ο φιλοτομαρισμός των πολιτικών είναι αθεράπευτος και για την κοινωνία καταστροφικός!