Δημήτρης Δανίκας

Του ανθρώπου που διαχειρίζεται το πορτοφόλι της χώρας. Αδειάζοντας τι τσέπες μικρομεσαίων, σκληρά εργαζομένων και συνταξιούχων. Αφήνοντας τους υπόλοιπους να φοροδιαφεύγουν συστηματικώς και ασυστόλως!

Ο Τσακαλώτος λοιπόν, μιλώντας στη σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού παραδέχτηκε πως τότε, το καυτό θέρος του 2015, «ηττηθήκαμε και συσμιβαστήκαμε». Προσθέτοντας «ήμασταν αδύναμοι»

Πρώτο σφάλμα. Ολέθριο. Σχεδόν εγκληματικό. Του «ποινικού» πολιτικού «δικαίου». Εκείνοι, οι Συριζαίοι δεν ηττήθηκαν. Καθόλου μάλιστα. Τέτοια «ήττα» μακάρι να είχε συμβεί σε όλους εμάς. Αγαπητέ μου από μια τέτοια «ήττα» στην εξουσία στρογγυλοκαθίσατε. Τώρα πλάκα μας κάνεις; Αυτό δεν ήταν ήττα. Θρίαμβος είναι. Τέσσερα χρόνια στην εξουσία! Τέσσερα χρόνια στο θώκο του υπουργείου Οικονομικών. Που τέτοια τύχη Ούτε στα πιο φανταστικά, ουτοπικά σου όνειρα. Ασε μας τώρα

Δεύτερο σφάλμα. Ολέθριο κι αυτό. Του «ποινικού» και πολιτικού «δικαίου». Αγαπητέ μου ποιος σου ζήτησε να συμβιβαστείς; Ουδείς. Ποιος σου ζήτησε να πολιτευθείς; Ουδείς! Αμ τότε τα θελε ο πισινός σου. Οπως έλεγε η νόνα μου. Να έφευγες. Να την κοπανούσες. Να λάκιζες. Να ζητούσες συγγνώμη. Και να πήγαινες σπίτι σου. Εσύ όμως, όπως όλη η παρέα, επιθυμούσες καρέκλα, πολυθρόνα, εξουσία. Γι αυτό έμεινες. Και γι αυτό «συμβιβάστηκες». Μακάρι να είχα συμβιβαστεί κι εγώ. Μακάρι να ήμουν υπουργός (που λέει ο λόγος). Και μακάρι να έπαιρνα κι εγώ τον δικό σου μισθό. Μαζί με τα προνόμιά σου

Τρίτο σφάλμα. Ολέθριο κι αυτό. Ασυγχώρητο. Ηταν, λέει «αδύναμοι». Ελα! Δηλαδή χρειάστηκαν έξι μήνες. Απαιτήθηκαν τόσες ώρες, τόσες ημέρες και τόσοι μήνες διαπραγματεύσεων. Για να αντιληφθείς το α-βου-γου-δου. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια. Πως η Ελλάδα είναι αδύναμη, ανίσχυρη, καταχρεωμένη, απροστάτευτη, ευάλωτη και πτωχευμένη. Δηλαδή δεν ήξερες; Δηλαδή δεν ρώταγες; Και αφού ήταν και είναι αδύναμη, από που αντλούσατε, όλοι εσείς, αυτό το πελώριο θράσος απέναντι στους δανειστές; Από τα βιβλία; Από τα πονήματα; Από τις εξαγγελίες και τις υποσχέσεις του Τσίπρα από τον άμβωνα της Εκθέσεως Θεσσαλονίκης;

Με απλά λόγια αγαπητοί μου. Ο τσάρος της ελληνικής οικονομίας παραδέχεται επισήμως και δημοσίως πως δεν ήξεραν. Πως έπαιζαν τους καμπόσους. Πως έκαναν τους νταήδες. Πως υποτίμησαν τον Σόιμπλε. Πως τα έβαλαν με τη γερμανική καγκελαρία. Πως οι ξυπόλητοι αγρότες από τον κάμπο της Θεσσαλίας και της Ηλείας όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην γερμανική βιομηχανία. Πως στη συνέχεια, επιτέλους, κατάλαβαν την επικών διαστάσεων μακακία τους και συμβιβάστηκαν. Και πως όλα αυτά τα εισέπραξαν ως «ήττα»

Και μη ξεχνάτε. Εκείνοι, οι κυβερνώντες όχι μόνο δεν ηττήθηκαν αλλά επί τέσσερα και πλέον χρόνια στα «παλάτια» εγκαταστάθηκαν. Εμείς ητηθήκαμε. Εμείς διασυρθήκαμε. Εμείς φτωχοποιηθήκαμε. Εμείς την πατήσαμε. Εμείς εκεί στην τρίτη εθνική καταντήσαμε

Εκείνοι, φυσικά και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, με εφιαλτήριο την δική μας φτωχοποίηση και τη δική μας χρεοκοπία, εκτοξεύτηκαν στα ύπατα αξιώματα της πατρίδας. Τι να του πω τώρα. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις του νοικοκύρη!