Δημήτρης Δανίκας

Κατ αρχή να ευχαριστήσω θερμά την συνάδελφο Μαρία Σπυράκη. Επειδή έπραξε το εντελώς αυτονόητο. Να κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο αποσπάσματα του Σερζ Λατούς, από συνέντευξή του σε δημοσιογράφο της Κρήτης

Και την ευχαριστώ επειδή όταν το είδα παραλίγο να γκρεμοτσακιστώ από ασυγκράτητα και αλλεπάλληλα χαχανητά. Να ναι καλά το κορίτσι. Μάλιστα χωρίς ήχο έχεις την εντύπωση πως βλέπεις αποσπάσματα από το Αλ Τσαντίρ του Λάκη Λαζόπουλου. Καθώς και σκηνές από φαρσο-επιθεώρηση του Μάρκου Σεφερλή η «επεισόδια» από Δελφινάριο. Μιλάμε για καραπλακάρα επικών διαστάσεων

Πανομοιότυπου επιπέδου, ανάλογου με εκείνο του Σερζ Λατούς, αρκετοί φιλόσοφοι εκ της Αμερικής, της Αγγλίας και της Γαλλίας. Συνήθως με πέδιλα, με αξύριστα πρόσωπα και με ταγάρια

Είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι η θεωρία της «ολιγαρκούς αφθονίας» είναι αποκλειστική προνομία του συγκεκριμένου γκουρού του Αλέξη Τσίπρα. Λάθος εξ αγνοίας και θεωρητικού «αναλφαβητισμού»

Αυτές οι θεωρίες προέρχονται, ως κοιτίδα, από το πρώτο κύμα του Χιπισμού. Οπου συνήθως «παιδιά» ευκατάστατων οικογενειών, με παχουλά πορτοφόλια, μέσα στο αδιέξοδό τους και λόγω χορτασμένης κοιλιακής χώρας, βρήκαν προσωρινό άσυλο σε μεταφυσικές ανησυχίες κυρίως προερχόμενες από Ινδία

Μάλιστα αρκετοί Ινδοί γκουρού, περιστοιχισμένοι από εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες τέτοια πλουσιόπαιδα, αφού πρώτα τα ¨ευλόγησαν¨, αφού στη συνέχεια «ράντισαν» με το ιερό σπέρμα τους τα ευκατάστατα Δυτικά, αμερικανοκοράσια. Στο τέλος κατάφεραν να ξαφρίσουν και να ενθυλακώσουν τα πορτοφόλια αυτών των χορτασμένων νεαρών


Σήμερα, μάλιστα, η ίδια, πάνω κάτω, μεταφυσική αναζήτηση έχει εμπλουτιστεί από δεκάδες θεωρίες με τις υπογραφές ευρωπαίων και άλλων στοχαστών. Μια βόλτα στο Public του Συντάγματος, στο ειδικό τμήμα «αυτοβελτίωσης» και «πνευματισμού» θα σας πείσει περί αυτού. Με πονήματα από Τσάντρα Μοχάν Ζαίν. Επονομαζόμενος Osho. Που στη συνέχεια αποδείχτηκε και καταδιώχτησε ως μέγας απατεώνας. Οπως ο Γερμανός Εκχαρτ Τόλε με το θρυλικό έργο του «Η δύναμη του Τώρα». Οπως ο Γκιόργκι Γκουρτζίεφ και άλλοι

Τρία τα κοινά στοιχεία όλων αυτών. Το πρώτο ότι είναι χορτασμένοι. Δηλαδή έχουν λύσει τα προσωπικά, οικονομικά προβλήματά τους. Εως και το εγγονών των εγγονών του. Το δεύτερο ότι αναφέρονται στην Οικολογία και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Και τρίτο ότι καταλήγουν στο εξής απλό ερώτημα: άραγε πόσα πράγματα χρειάζεται κανείς για να ζήσει χωρίς αφαγία; Ελάχιστα

Με απλά λόγια η «ολιγαρκής αφθονία» έχει να κάνει με αναπτυγμένες κοινωνίες, με πληθυσμούς σχετικά προνομιούχους και με θεωρίες που έτσι και εφαρμόζονταν, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου η παγκόσμια οικονομική μηχανή θα είχε καταρρεύσει

Το πιο χαρακτηριστικό και αποκαλυπτικό. Το ηχηρό χαστούκι που πίπτει σε κάθε μάγουλο όλων αυτών των θεωρητικών αλλά και των προσκυνητών τους έχει να κάνει με το προλεταριάτο, με τους φτωχούς, με τα στίφη του Τρίτου ανερχόμενου κόσμου

Ουδείς εξ αυτών όχι μόνο δεν έχει διαβάσει όλες αυτές τις αερολογίες. Οχι μόνο τις περιφρονεί και τις χρησιμοποιεί μόνο στην τουαλέτα του. Αλλά από πάνω με την ορμή των διεκδικήσεων, με τον σαρωτικό ενθουσιασμό της ανάπτυξης, τα θεωρεί όλα αυτά άκρως βλαβερά και επικίνδυνα

Με απλά λόγια η θεωρία της «ολιγαρκούς αφθονίας» είναι λόγια το αέρα. Να τα λέμα στα σαλόνια. Να εντυπωσιάζουμε τις γκόμενες. Να καμακώνουμε. Και να λέμε καμιά μακακία να περνάει η ώρα. Τουτέστιν αν είσαι χαιβάνι ε τότε ο Σερζ Λατούς σου ταριάζει!