Δημήτρης Δανίκας

Και γιατί, ρωτάω, εγώ, αυτή η μεγάλη μαζα δεν κατάλαβε τα «θετικά» μέτρα; Επειδή όλοι είναι χαζοί, ανόητοι, χαιβάνια, παραπλανημένοι, παραπλαρηφορημένοι, ηλίθιοι και ανίκανοι. Αν είναι έτσι, τότε χαζή με κουτόχορτο αυτή η ίδια κοινωνία που είχε υπερψηφίσει τον Αλέξη Τσίπρα!

Καταλάβατε κυρία Ράνια Σβίγκου; Μπα που να καταλάβει. Δεν θέλει να καταλάβει. Γιατί αν παραδεχτεί πως έχει καταλάβει τότε πρέπει την ίδια στιγμή να γονατίσει και να ζητήσει συγγνώμη

Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και το άλλο το ψιθυριστό. «Φαγαμε χαστούκι» λένε «επειδή ξεχάσαμε τη μεσαία τάξη». Ελα! Δηλαδή έπρεπε να σας έρθει ο ουρανός σφοντύλι για να αντιληφθείτε το αυτονόητο; Πως δηλαδή ένας εξειδικευμένος εργαζόμενος, με καθαρή φορολογική δήλωση, θεωρείται ζάπλουτος, επειδή κερδίζει, ετησίως πάνω από πενήντα χιλιάδες ευρώ. Τα έκλεψε; Οχι! Σας κορόιδεψε; Οχι; Τότε;

Είναι απλό και εφιαλτικό Αυτή και μία από τις βασικές αιτίες που έπεσε η σφαλιάρα και κόντυνε ο Τσίπρας. Το γεγονός πως η επιδρομή και το φορολογικό νταβατζιλίκι έπεσαν σαν ακρίδες σε ανθρώπους με ικανότητα και εργασιομανία

Σα να σου λένε και να σε συμβουλεύουν να εργάζεσαι λιγότερο. Να κάψεις τα πτυχία σου. Να αράζεις στα καφενεία. Να κοπανάς μύγες. Να παίζεις μπιρίμπα. Να σουλατσάρεις στην αγορά. Να ξημεροβραδιάζεσαι στο Facebook, το Twitter, το Messenger και στο Viber. Να μην κάνεις τίποτα

Είσαι προκομένος; Χαζός είσαι. Δουλεύεις για το κράτος. Είσαι άξιος και περιζήτητος; Φύγε. Να παριστάνεις τον αδιάφορο. Τον παρατηρητή. Τον άσχετο

Αυτή ήταν ουσία της οικονομικής και φορολογικής λογικής του Τσίπρα. Η μιζέρια Το ελάχιστο. Το μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Η νεκροφάνεια. Η μαζική ζομποποίηση. Η φτωχοποίηση

Ολοι προς τα κάτω. Προς τα υπόγεια. Να κλαίμε τη μοίρα μας. Να εξισώνουμε τις δεκάρες μας. Να εκλιπαρούμε επιδόματα και δωράκια. Να γίνουμε τρόφιμοι ενός απέραντου ιδρύματος της φιλοπτώχου ταχαριστερής «εκκλησίας». Να ζούμε από τις συντάξεις των παππούδων και των γονιών μας. Να χτυπάμε τις πόρτες της κομματικής πελατείας

Στην καλύτερη περίπτωση γκαρσόνια. Στη χειρότερη να αγοράζοτμε λαχεία, να στοιχηματίζουμε σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, να δανειζόμαστε από συγγενείς και φίλους. `Και τα κορίτσια να καταλήγουν Escorts «καρχαριών», κοιλαράδων και λαμογιών

Κορυφαία στιγμή αυτής της στρεβλής, νοσηρής, κακοφορμισμένης και αντικοινωνικής «λογικής» είναι η τάχα μου δέκατη τρίτη σύνταξη λίγα εικοσιτετράωρα πριν την πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση. Δηλαδή πάρε κι εσύ δύο κατοστάρικα. Αντε τυχερέ, πάρε τρία!

Τι ήταν αυτό; Μα φυσικά εξαγορά συνειδήσεων. Οπως συμβαίνει σε αφρικανικές χώρες με τον φύλαρχο της φυλής να αγοράζει ψήφους με πενηντάρικα. Αυτό είναι που δήθεν δεν κατάλαβε η κυρία Ράνια Σβίγκου.

Και αυτό είναι που αμέσως κατάλαβε η κοινωνία. Ρε αθεόφοβε θέλεις να με κάνεις μια ξεχαρβαλωμένη βίδα; Τώρα σκάσε, άρπα την και κολύμπα!