Δημήτρης Δανίκας

Ποιος, λόγου χάριν, ψηφίζει Γιάνη Βαρουφάκη; Εκείνος που πιστεύει στη δραχμή. Και τι είναι δραχμή; Χίλιες δραχμές μια φρατζόλα ψωμί. Επομένως ποιος θα ωφεληθεί από την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα; Η απάντηση απλή. Κάθε ζάπλουτος που έχει παρκάρει ένα σκασμό λεφτά σε τράπεζα του εξωτερικού, που θα μετατρέψει τα ευρώ η τα δολάρια σε δραχμή κα που θα αγοράσει το μισό Κολωνάκι σε τιμή ευκαιρίας. Αρα όποιος ψηφίζει «Μέρα25» στηρίζει το ξεπούλημα υπέρ πλουτοκρατίας. Και άρα βγάζει τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια

Τότε γιατί το κάνει; Για ένα απλούστατο λόγο. Επειδή πολιτικά είναι «αναλφάβητος» Οσο κι αν αυτό ακούγεται υβριστικό και περιφρονητικό, στο βάθος εντελώς αληθινό

Ποιος, λόγου χάριν, ψηφίζει Κυριάκο Βελόπουλο; Εκείνος που είναι απογοητευμένος από τον Χρυσαυγίτη Μιχαλολιάκο. Καθώς και εκείνος που είναι γοητευμένος από την πατριωτική ρητορική ενός ανθρώπου που διαθέτει αυθεντικά χειρόγραφα του Ιησού εις την ελληνική γλώσσα

Ε τώρα τι να πει κανείς. Οποιος πιστεύει σ αυτά τα χειρόγραφα και όποιος γοητεύεται από την ρητορική πατριωτική δεινότητα του Κυριάκου Βελόπουλου, ε αυτός, δικαιωματικά, ανήκει στην κατηγορία των «ψεκασμένων». Που διαρκώς αναζητούν και μάλιστα εντοπίζουν σχέδια συνωμοσίας εναντίον της πατρίδας. Ποιος φταίει για την κρίση; Μα φυσικά Γερμανοί, Εβραίοι, Αμερικανοί, Καθολικοί και πάει λέγοντας

Και ποιος ο μέσος ψηφοφόρος της Ζωής Κωνσταντοπούλου; Μα φυσικά όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν στην πρώτη, την αρχική, την «αντάρτικη» φάση του Αλέξη Τσίπρα. Δεν σκίσαμε το μνημόνιο; Προδοσία. Και αν το σκίζαμε ρε παιδιά τι θα γινόταν; Οι Αγορές θα χόρευαν και το Βερολίνο θα είχε γκρεμιστεί. Ελα!

Ομως στο βάθος τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Το κίνητρο είναι η προσωπική φιλοδοξία. Το κίνητρο είναι η διεκδίκηση μικρού μερίδιου από την εξουσία. Το κίνητρο είναι η δημοσιότητα, ο ντόρος, η προσωπική επιβεβαίωση, η δημόσια αναγνώριση

Οι πολιτικές εξαγγελίες είναι το «μέσο». Οι ιδεολογίες είναι το εφαλτήριο. Ο στόχος ένας: να βρεθώ στη Βουλή. Να αναγνωρισθώ ως ηγέτης. Και από εκεί και πέρα ποιος ξέρει. Μπορεί οι ισορροπίες να αλλάξουν, μπορεί να παίξω σπουδαίο ρόλο, μπορεί κάποια στιγμή να βρεθώ στην κυβερνητική εξουσία. Ολες οι πιθανότητες ανοικτές. Αρκεί να εξασφαλίσω το μαγικό 3%

Δεν είδες ο Καμμένος; Δεν είδες ο Καρατζαφέρης; Δεν είδες ο Φώτης ο Κουβέλης; Δεν είδες ο Λεβέντης; Γιατί όχι κι εγώ; Να ψηφιστώ και γα μια τετραετία να θρονιαστώ να παίζω ρόλο κοινοβουλευτικό, Να μπαινοβγαίνω στα κανάλια. Να αμολάω τις απόψεις μου. Να σκαρφαλώσω. Και έτσι την ύπαρξή μου να θεμελιώνω!

Μα θα μου πείτε αυτοί οι ψηφοφόροι, οι συμπολίτες μας, δεν το καταλαβαίνουν; Οχι δεν το καταλαβαίνουν. Επειδή έχουν μπερδέψει τους καπεταναίους με τους γύφτους. Οπως έλεγε και η παλιά ρήση η γνωστή «εκεί που κάποτε οι καπεταναίοι κρεμούσαν τ' άρματα, τώρα κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια»