Δημήτρης Δανίκας

Ο  χαρακτήρας του καθενός είναι της ζωής του  σταθερός οδηγός. Ο Πολάκης,  φερ' ειπείν, δεν είναι αυτό που κομψά λέμε «παρορμητικός». Κάτι  περισσότερο απ' αυτό. Αφού στα παλαιότερα των υποδημάτων του έχει  γραμμένο  το σύμπαν  των θεσμών. Είναι ασυγκράτητος  του  χουλιγκανισμού φανατικός  οπαδός.

Προσέξτε  τώρα τι  συμβαίνει ακριβώς. Χωρίς  καμία  σκέψη και χωρίς   στοιχειώδη επεξεργασία,  όχι πολιτικού αλλά  ενός απλού, πολίτη καθημερινού, έκανε  ό,τι περισσότερο μπορούσε,  κατέβαλε κάθε προσπάθεια, προκειμένου  να χρησιμοποιηθεί και να αξιοποιηθεί η περίπτωσή του, στον  εκλογικό αγώνα εναντίον του κόμματός του και υπέρ των πολιτικών  αντιπάλων και εχθρών του. Τέτοιο πράγμα ούδέποτε  συνέβη  σε τέτοια έκταση και τόσο εκκωφαντικά στην πολιτική  ζωή αυτού του έρμου τόπου.

Με  ρε αθεόφοβε είναι ποτέ  δυνατόν, πώς  δηλαδή το διανοήθηκες, προφανώς από  έναν  εγκέφαλο εντελώς   άδειο  να ίπταται στο απέραντο κενό. Πώς  διανοήθηκες να  μαγνητοφωνείς και  να  διαλαλείς την συνομιλία σου με τον αρχιτραπεζίτη  Γιάννη  Στουρνάρα;

Ομολογώ πως είναι   ρεκόρ Γκίνες,  όλων των εποχών. Και καλά,   ουδέποτε διαπέρασε απ' αυτό το άδειο κρανίο  πως μια  τέτοια πράξη θα μετατραπεί σε κόλαφο  για το κόμμα σου; Ποτέ, ούτε  τώρα, έχεις συνειδητοποιήσει τις συνέπειες των πράξεών σου;  Ακόμα καμαρώνεις ως γύφτικο  σκεπάρνι για όλα αυτά που έχεις κάμει; Και  που κατάφερες το ακατόρθωτο να  στείλεις δεκάδες  χιλιάδες  ψηφοφόρους στη  γαλάζια παράταξη. Να  γκρεμίσεις το κόμμα σου, στο μέτρο που αφορά την περίπτωσή σου.  Τίποτα; Nothing; Niente; Nada;   

Μα εσύ είσαι ο καλύτερος  χορηγός του Αδωνι Γεωργιάδη και  του Μάκαρου Βορίδη. Που με  τις ανόητες δηλώσεις  σου έστειλες  στις ευρωεκλογές εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους  να τιμήσουν το όνομα   του Στέλιου Κυμπουρόπουλου.

Εγώ  στη θέση σου  θα με είχα αυτοδιαγράψει από το κόμμα μου. Εγώ στη θέση σου θα είχα εγκαταλείψει κάθε σχέση με την ενεργό πολιτική. Εγώ στη θέση σου θα είχα υπερψηφίσει  την άρση της ασυλίας μου. Εγώ στη θέση σου θα είχα αυτομαστιγωθεί. Εγώ  στη θέση  σου  θα ζητούσα  δημοσίως συγγνώμη από το βράδυ μέχρι το πρωί και από το πρωί μέχρι το βράδυ.  Εγώ  στη θέση  σου θα ήθελα η γη να με καταπιεί.

Ποιος  ρεβανσισμός και κουραφέξαλα. Μα  κι αν ακόμα υπάρχει κάτι  τέτοιο, εσύ και μόνο εσύ έκανες  την αρχή, εσύ όπως έστρωσες έτσι  και θα κοιμηθείς

Μοναδικό, έσχατο  ελαφρυντικό  ο χαρακτήρας σου. Αφού  χωρίς περιστροφές  αποκαλύπτεις δημοσίως τις «ορμές» και την ποιότητά σου. Αυτό σου το πιστώνω. Γιατί σε τελευταία ανάλυση καλύτερα ένας Πολάκης παρά  κάθε αίλουρος, σοβαροφανής και μουλωχτός που πάντα εν κρυπτώ κινείται και οφελείται από κάθε είδους   απάτη!

Τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Και στην περίπτωσή  σου  τα στερνά είναι Πολάκης. Και να είσαι  σίγουρος. Κάποτε θα λέμε «μα  τι κάνεις; μπας και είσαι Πολάκης;».