Δημήτρης Δανίκας

Πρόκειται περί τυφλής, άναρχης μαζικής επανάστασης. Αυτό το επιμύθιο της εν λόγω επινοημένης ιστορίας. Και μάλιστα πρόκειται για παραγωγή Made in USA. Χρηματοδοτημένη από δύο κολοσσούς, τη Warner Brothers και τη Village Roadshow. Ακούγεται εξωφρενικό. Ομως είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Αυτά που διαδραματίζονται επί δύο ώρες στην οθόνη ξεπερνούν τη φαντασία, τους στόχους, τα όνειρα και τις άπειρες μολότοφ που έχουν εκτοξεύσει όλα αυτά τα χρόνια αντεξουσιαστές και αναρχικοί της πλατείας Εξαρχείων. Τα Εξαρχειόπαιδα μπροστά σε όσα εκτυλίσσονται στο πανί, εκεί σε αυτή τη φανταστική πόλη των ΗΠΑ, μοιάζουν με επίγειους αγγέλους. Και οι πράξεις τους με σκηνές από Μίκυ Μάους!

Η ατμόσφαιρα σαν απόηχος της δεκαετίας του ’70. Ομως το βλέμμα στραμμένο στο σήμερα, άντε και στο κοντινό αύριο. Η Gotham City παραπέμπει στη Νέα Υόρκη. Η πόλη κολυμπάει σε τόνους σκουπιδιών. Γεγονός που στον θεατή καταλήγει να χτυπάει σαν σήμα συναγερμού για την κλιματική αλλαγή. Ολες οι γειτονιές έχουν μετατραπεί σε φωλιές εκατομμυρίων τρωκτικών. Σημειολογικό κι αυτό, αναφέρεται στα ανθρώπινα τρωκτικά που ροκανίζουν τις ψυχές, τον μόχθο και τις ελπίδες εκατομμυρίων απλών πολιτών. Και απόλυτος άρχων του σκότους, κουμανταδόρος, μαικήνας και αφεντικό της πόλης ο Τόμας Γουέιν, πατέρας του Batman.

Τα συνθήματα ενός εξαγριωμένου, μανιασμένου, λυσσασμένου πλήθους είναι δύο. Το πρώτο «Death to the rich people». Δηλαδή θάνατος στους πλούσιους. Και το δεύτερο «We are all clowns». Δηλαδή όλοι είμαστε γελωτοποιοί. Επειδή κλόουν είναι και ο Joker. Που σημαίνει καλαμπουρτζής αλλά και μπαλαντέρ. Κολλάει παντού σε πάσης φύσεως επαναστατικές εξεγέρσεις. Και που το γέλιο με το κλάμα, όπως η κωμωδία με το δράμα, απέχουν μισό εκατοστό το ένα από το άλλο.

Απαντες οι «κοινοί θνητοί» κυκλοφορούν με μάσκες Joker. Απαντες με την πρώτη σπίθα και την πιο ασήμαντη αφορμή είναι αποφασισμένοι να εφορμήσουν και να θρυμματίσουν κρανία ένστολων του Νόμου και της Τάξης. Απαντες χωρίς κάποιον συγκεκριμένο στόχο, ας πούμε κομμουνιστικό. Μόνο να εκφράσουν την οργή τους και να αποφορτίσουν το θυμικό τους.
Είναι αδύνατον να πιστέψω πως όλο αυτό το σκηνικό στήθηκε έτσι, χάριν εντυπώσεων. Επομένως πρέπει να συμφωνήσω με την πρόθεση των σεναριογράφων, πως όλα αυτά τα ανατριχιαστικά που συμβαίνουν στο πανί δεν είναι μακρινά, ούτε αποκυήματα κάποιας νοσηρής φαντασίας. Μάλλον πρόκειται για προφητικό εργαλείο που μετράει τη θερμοκρασία κάποιου γιγαντιαίου καζανιού που βράζει και που ίσως κάποια στιγμή το καπάκι θα εκτοξευτεί και το καυτό περιεχόμενο θα μας πάρει και θα μας σηκώσει.

Και κάτι ακόμα. Προφανώς ο Joker αναφέρεται πλαγίως σε όλους αυτούς τους διαταραγμένους Αμερικανούς που αρπάζουν καλάσνικοφ και όποιον πάρει ο Χάρος. Προφανώς η ρήση «θα πάρεις αυτό που αξίζεις» χτυπάει, προειδοποιητικά, την πόρτα της οικονομικής ελίτ και της εξουσίας. Και προφανώς οι μάζες ανέργων, απελπισμένων, προσφύγων, μεταναστών, θυμάτων πολέμου θα ταυτιστούν με τον Joker και ως λαϊκό τους ήρωα θα τον τιμήσουν.

Η συσσώρευση τόσου πλούτου στα χέρια μερικών εκατοντάδων μεγιστάνων. Τα «κάτεργα» εργασίας στις τριτοκοσμικές, αναβαθμισμένες περιοχές του πλανήτη. Οι ψυχικές διαταραχές που πληθαίνουν και διαδίδονται από τον έναν στον άλλον με ρυθμό μαζικής επιδημίας. Και η πρωτοφανής υποβάθμιση και καθυστέρηση σε πολλές περιοχές στο βαθύ κράτος των ΗΠΑ είναι το εκρηκτικό μείγμα, η ατομική βόμβα που κάποια στιγμή μπορεί να σκάσει και γαία πυρί μειχθήτω.

Φοβηθήκατε; Ηρεμήστε. Ολα αυτά προέρχονται από σενάριο κινηματογραφικής φαντασίας. Don’t be afraid, rich people, it’s just a joke! Προς το παρόν.