Δημήτρης Δανίκας

Κάπως έτσι τροφοδοτούνται τα πρωινάδικα. Κάπως έτσι «σιτίζονται» με πρώτης τάξεως πρωτοκλασάτα «πιάτα» ο Παπαδάκης, ο Οικονόμου και κάθε παρουσιαστής όλων των καναλιών. Εδώ που τα λέμε κι εγώ τα ίδια θα έκανα. Να μη βγάζω την ουρά μου έξω

Και κάπως έτσι συσκοτίζεται ο πυρήνας του προβλήματος. Black out κανονικό. Ο μεν Παύλος Πολάκης ωρύεται. Περί «χουντοεπιτροπών». Ακολουθούμενος από Δημήτρη Τζανακόπουλο που κι αυτός ωρύεται περί «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος». Ο δε Αθανάσιος Πλεύρης και πολλοί άλλοι πετάγονται κι αυτοί επικαλούμενοι το ασυμβίβαστο στην ιδιότητα του «μάρτυρα» με την άλλη του «μέλους της προανακριτικής επιτροπής»

Ολες οι πλευρές εφορμούν με νομικά επιχειρήματα. Επί της διαδικασίας κύριε Πρόεδρε. Ποια πλευρά έχει δίκιο; Ξέρω κι εγώ. Αν ακούσω τον Δημήτρη Τσοβόλα θα ταχθώ με το μέρος του Πολάκη. Αν ακούσω τον Πλεύρη θα ταχθώ με το μέρος της Νέας Δημοκρατίας. Τι να κάνω;

Κάπως έτσι, μ αυτές τις σκέψεις, προβληματίζεται ο μέσος πολίτης. Ετσι η προσοχή του αποσπάται από το κυρίως «μενού». Ετσι η προσοχή του απομακρύνεται από το «ψητό». Ετσι μπερδεύεται με τα επιχείρηματα αμφοτέρων των πλευρών. Κι έτσι παγιδεύεται κι αυτός στον ορυμαγδό

Στο τέλος φυσικά, θα ταχθεί με το μέρος του κόμματος που ψήφισε στις πρόσφατες εκλογές. Και στο καφενείο, στο σπίτι του, με τους φίλους του, θα λογομαχεί υποστηρίζοντας τη μία η την άλλη πλευρά

Επειδή δεν παριστάνω τον διαιτητή. Ουτε το VARοδιαιτητή. Ούτε τον Πόντιο Πιλάτο. Ούτε το ένα η το άλλο κόμμα. Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι αυτονόητο και απλό. Μα γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποστέλλει στην επιτροπή κάποια από τα λαλίστατα και δυναμικά πρωτοπαλίκαρά του; Ας πούμε τον Νίκο Παππά. Ας πούμε την Ολγα Γεροβασίλη. Λέω τώρα εγώ

Αλλά και γιατί οι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας δεν υποχωρούν ώστε ο Πολάκης να λειτουργήσει και ως μέλος και ως μάρτυρας; Γιατί;

Προφανώς επειδή ο Πολάκης θα τα κάνει μπάχαλο. Και προφανώς επειδή οι Νεοδημοκράτες προσπαθούν να αποφύγουν αυτό το μπάχαλο. Μπορεί. Μπορεί και όχι. Ποιος ξέρει. Ούτε νομικός είμαι, ούτε ειδικός, ούτε θα κάτσω τώρα να ασχοληθώ, εις βάθος, μ αυτό τον ορυμαγδό

Ετσι στο τέλος της «ημέρας», πάντα καχύποπτος, σ ένα πράγμα καταλήγω. Πως όλες αυτές οι μονομαχίες, οι απειλές, οι κοκορομαχίες και οι φωνασκίες, με αποπροσανατολίζουν, με αποσυντονίζουν, με εκτροχιάζουν, με παγιδεύουν

Τι μ ενδιαφέρει τώρα εμένα αν στην επιτροπή θα είναι ο Πολάκης η ο Νίκος Παππάς. Στα παλαιότερα των υποδημάτων μου. Δεν μου καίγεται καρφί. Τα ζητήματα είναι δύο. Από τα κάτω προς τα πάνω:

Υπήρξε σκευωρία με στόχο τον διασυρμό δέκα πολιτικών αντιπάλων του Αλέξη Τσίπρα; Ναι η Οχι; Γιατί αν η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποχωρήσει από την επιτροπή, τότε οι ψηφοφόροι των ταχαριστερών θα πιστεύουν, ακράδαντα, πως οι σκευωροί είναι της Νέας Δημοκρατίας και καθόλου του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου. Τουτέστιν διχασμός της κοινωνίας. Ορατός. Οπως πάντα

Το δεύτερο και το ακόμα χειρότερο είναι εντελώς συγκεκριμένο και εντελώς δραχμικό. Παιδιά που πήγαν τα δισεκατομμύρια που περίσσευαν κάθε χρόνο από την ετήσια φαρμακευτική δαπάνη; Σε ποια πορτοφόλια «αναπαύονται» όλα αυτά τα λεφτά; Where is the Money? Για τον μέσο πολίτη όλα τ άλλα είναι αέρα κοπανιστός!