Δημήτρης Δανίκας

Οχι μόνο έγδαραν το ταμειακό κρανίο του Μπέρνι, όχι μόνο δημεύτηκε μέχρι δεκάρας η περιουσία του, αλλά, πάνω απ’ όλα, τα δερμάτινα είδη της γκαρνταρόμπας του κατέληξαν στα χέρια της Apple. Και στο τέλος «μετασχηματίστηκαν» σε προϊόντα της εν λόγω ηλεκτρονικής βιομηχανίας.

Η περίπτωση του Μπέρνι, μία εκ των πολλών και τσιμπιτών, την οποία κάθε σοβαρή κρατική μηχανή μπαγλαρώνει και τιμωρεί ώστε στο τέλος το σύστημα να λυτρώνει. Προκειμένου να τηρούνται οι κανόνες του παιχνιδιού. Τουλάχιστον, για τα μάτια του κόσμου. Τουλάχιστον, σου λέει, πλύνε τα χέρια σου και κρύψε την απλυσιά του σώματός σου.

Προσέξτε τώρα τι μηνύματα λαμβάνει κάθε πολίτης αυτής της έρμης χώρας, κάθε πολίτης του μεροκάματου, της πλειοψηφίας και της κατηγορίας «Θανάσης Βέγγος», ο οποίος ούτε χρόνο έχει, ούτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες διαθέτει.

Τη μία ημέρα λαμβάνει την πληροφορία πως πάπαλα οι λίστες Λαγκάρντ. Ολες. Πόσα λεφτά εισπράξαμε, παιδιά; Μερικά φραγκοδίφραγκα. Εξ όλων των κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένου και του ταχαριστερού Αλέξη Τσίπρα.

Την άλλη μέρα πως όλοι οι κατηγορούμενοι για το σκάνδαλο Siemens κατέληξαν αθώοι, αμόλυντοι, ελεύθεροι. Πώς κι έτσι, ρε παιδιά; Επειδή, σου λέει, τα αδικήματα έχουν παραγραφεί. Ετσι επιτάσσει ο νομοθέτης. Και γιατί καθυστέρησε η εκδίκαση ενός τόσο μεγάλου σκανδάλου; Ξέρω γω; Επειδή το δικαστικό σύστημα έχει μπουκώσει. Πάει κι αυτό.

Την επομένη λαμβάνει μήνυμα πως τα δισεκατομμύρια που εξαερώθηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία και κατέληξαν σε φαρμακευτικά μεγαθήρια κατάντησαν μπαλάκι που πηγαινοέρχεται μεταξύ «Ρασπούτιν», Πολάκη, Τζανακόπουλου και Θανάση Πλεύρη. Πάει κι αυτό.

Τη μεθεπομένη λαμβάνει μήνυμα πως καμιά 60ριά επώνυμοι συμπολίτες μας ζητούν είτε τον απεγκλωβισμό είτε την εκδίκαση της υπόθεσης με την οποία κατηγορείται ο Γιάννος Παπαντωνίου. Είτε βγαίνει είτε κάθεται στο σκαμνί. Σωστό. Ελα που τελικά, σύμφωνα με τις διατάξεις, παρανόμως ο Γιάννος είναι εγκλωβισμένος. Ελα, όμως, που η Δικαιοσύνη έχει μπουκώσει. Πάει κι αυτό.

Την επομένη της μεθεπομένης λαμβάνει μήνυμα πως οι δεσμευμένοι τραπεζικοί λογαριασμοί ύποπτων προσώπων για ύποπτες συναλλαγές πρέπει κάποια στιγμή να ελευθερωθούν. Κι αυτό σωστό. Τότε γιατί οι υποθέσεις τους δεν έχουν καταλήξει στην ακροαματική διαδικασία; Επειδή, σου λέει, το δικαστικό σύστημα έχει μπουκώσει και δεν προλαβαίνει. Πάει κι αυτό.

Να συνεχίσω; Περιττό. Από σκάνδαλο σε σκάνδαλο. Από υποψία σε υποψία. Από απαλλαγή σε απαλλαγή και από παραγραφή σε παραγραφή. Βάλε στο κέντρο αυτής της εικόνας και την περίπτωση του Μιχάλη Χριστοφοράκου, που σουλατσάρει στη Γερμανία ως τίμιος πολίτης του κόσμου. Βάλε στην εικόνα και τον Κωνσταντίνο Φρουζή της Novartis, που ακόμα να βρεθεί αντιμέτωπος με εισαγγελέα και ανακριτή. Βάλε όλα όσα έχουν συμβεί και τότε θα καταλάβεις.

Σου λέει, λοιπόν, ο μεροκαματιάρης, ο ταλαίπωρος πολίτης αυτής της έρμης χώρας. Εδώ έχει στηθεί τρικούβερτο γλέντι. Εδώ άπαντες, πλην του μακάκα Ακη Τσοχατζόπουλου, κυκλοφορούν κοστουμαρισμένοι, γραβατωμένοι και σιδερωμένοι σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Εδώ κατασπαράχτηκαν δισεκατομμύρια ευρώ. Εδώ ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι.

Εδώ Σόδομα και Γόμορρα κι εσύ το μόνο που έχεις να βρεις, τα μοναδικά αδικήματα που σε ενοχλούν είναι η ρίψη κάποιας πέτρας, το μουτζούρωμα των αγαλμάτων από γκράφιτι και οι ταραξίες των πεζοδρομίων;

Μωρέ, το πετροβόλημα σε μάρανε; Καλά, σου λέει, έχεις δίκιο. Κι αυτοί να κατηγορηθούν και στο δικαστήριο να οδηγηθούν. Αλλά αφού οι από πάνω μονίμως και αδιαλείπτως προφυλαγμένοι κάτω από την ομπρέλα της ασυλίας και της ατιμωρησίας, τότε γιατί εμείς να τηρούμε κάθε είδους κανονικότητα κι εκείνοι να πορεύονται με αντικανονικότητα; Γιατί; Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις!