Τίποτα δεν άλλαξε όλα τα ίδια

Σχεδόν τίποτα δεν άλλαξε. Σύμφωνα με έρευνα της MRB τα ίδια και πάλι τα ίδια. Χαρακτηριστικές οι απαντήσεις στην ερώτηση: «πώς κρίνετε σε γενικές γραμμές σήμερα την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας»,


Το 59,4% απαντά «Πολύ κακή – κακή». Και μόνο το 12,9% απαντά «Πολύ καλή-καλή». Οι άλλοι “δεν ξέρουν”. Με απλά λόγια μόνο δώδεκα στους εκατό έχουν θετική γνώμη για την οικονομική πορεία της ελληνικής οικονομίας. Οι άλλοι αρνητικοί. Μηδέν στο πηλικόν. Σα να λένε “άλλαξε ρούχα ο Μανωλιός και τα φόρεσε αλλιώς”


Γιατί; Μα είναι απλό. Επειδή οι τσέπες και τα πορτοφόλια “κουδουνίζουν” με το ίδιο περιεχόμενο που είχαν πριν. Ουδεμία διαφορά. Αντε, σου λέει, να επωφεληθούμε κανά δεκάρικο το χρόνο. Οσο κοστίζουν δύο πακέτα τσιγάρα. Σιγά την αλλαγή. Το μέλλον σκοτεινό. Δυσοίωνο. Απρόβλεπτο. Ο μέσος πολίτης είναι “προπονημένος” όλα αυτά τα χρόνια, να πέσει πάνω στα χειρότερα. Ακόμα πιο χειρότερα. Στην επίγεια κόλαση. Ο πιο απαισιόδοξος λαός όλων των ευρωπαίων πολιτών. Σκοτάδι πυκνό

Το ίδιο αρνητική και η εικόνα των πολιτικών. Ο Κυριάκος ο πρωταγωνιστής. Με θετικές ψήφους 36.9. Δηλαδή περίπου τέσσερις στους δέκα πιστεύουν στον πρωθυπουργό της χώρας. Ομως έξι στους δέκα εκφράζουν αρνητικές γνώμες. Τίποτα. Ακατάλληλος. Καμία θετική αλλαγή. Δεν πείθει. Δεν νοιάζεται για μένα. Ασε καλύτερα

Ακόμα χειρότερη η εικόνα για τον Αλέξη Τσίπρα. Μόλις το 25. 2% είναι μαζί του. Δηλαδή δύο και μισός πολίτης από τους δέκα. Οι υπόλοιποι ούτε να τον δουν μπροστά τους. Ασε, να μην αναφερθώ στους υπόλοιπους αρχηγούς των άλλων κομμάτων. Ακόμα πιο πίσω, ακόμα πιο αρνητικά, ακόμα πιο χαμηλά. Οπου φύγει φύγει

Ολοι μαζί δεν εξασφαλίζουν ποσοστά θεαματικότητας επιπέδου “Αγριες μέλισσες”. Ούτε καν «Next top model Ελλάδας». Η κατάσταση εφιαλτική

Σαν οι περισσότεροι να λένε «τι να κάνουμε, αυτούς έχουμε, αυτούς υφιστάμεθα». Σα να ψιθυρίζουν «που η εποχή με τον εθνάρχη Καραμανλή; Που ο Ανδρέας του «βυθίσατε το Χόρα»;

Ολα αυτά τα δυσάρεστα και τα αρνητικά σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, σε μια τόσο κρίσιμη καμπή, όπως ο Ερντογάν και ο φόβος θερμού επεισοδίου

Εχουν όλοι αυτοί οι πολιτικοί το μπόι να αναμετρηθούν με τον ψευτοσουλτάνο; Μπορούν; Εχουν κοχόνες; Το απαραίτητο ανάστημα; Οχι, απαντάνε πλαγίως Αυτή είναι η χώρα μας. Αυτό το πολιτικό προσωπικό μας επιφύλαξε η «μοίρα» μας. Αυτή η κατεστραμμένη οικονομία μας. Αυτή η πατρίδα μας. Ανυπεράσπιστη. Ανοχύρωτη, φοβισμένη

Τι περιμένουν; Τα χειρότερα. Και είμαι βέβαιος πως δεν πιστεύουν σε συμμαχίες, ούτε σε Βρυξέλες, ούτε σε Ουάσινγκτον. Ολοι με το συμφέρον τους. Ολοι για τη βολή τους. Η Ελλάδα είναι μόνη. Και περικυκλωμένη

Με ένα λόγο, ο μέσος πολίτης έχει απωλέσει κάθε ίχνος ελπίδας. Και να το θυμάστε. Οταν χαθεί κάθε ίχνος ελπίδας, τότε ο χώρος είναι ελεύθερος να εμφανιστεί και να φουντώσει η ελπίδα. Πως; Από κάποιο πολιτικό που θα εμπνεύσει όραμα, αγώνα και αληθινό πατριωτισμό!