Δημήτρης Δανίκας

Είσαι (φέρ’ ειπείν) Φωστήρας; Τελείωσες! Στα τάρταρα! Είσαι ΠΑΟΚάρα; Ε, τότε, γλίτωσες. Είναι αδύνατον, απαράδεκτο, ασυγχώρητο μια τόσο μεγάλη, ιστορική ομάδα να υποβιβαστεί και η Θεσσαλονίκη να αφανιστεί. Πώς έλεγε και εκείνη η αείμνηστη εθναρχική πρωθυπουργική και προεδρική φωνή; Εναν πρωθυπουργό τον στέλνεις σπίτι του. Ποτέ στη φυλακή. Μα έκλεψε! Καμία σημασία. Ο πρωθυπουργός υπεράνω θεσμών και πολιτών!

Ετσι και η ΠΑΟΚάρα. Είναι Θεσσαλονίκη. Είναι Βόρεια Ελλάδα. Είναι Ιβάν Σαββίδης. Είναι οι επενδύσεις. Είναι οι εργαζόμενοι στις δικές του επιχειρήσεις. Είναι οι τυφλοί οπαδοί. Είναι το παρελθόν των Βορείων που αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι στους προνομιούχους του Νότου και ιδιαίτερα της Αθήνας. Είναι ο Δήμαρχος. Είναι ο περιφερειάρχης. Είναι όλοι οι βουλευτές όλων των κομμάτων. Είναι οι δημοτικοί σύμβουλοι όλων των παρατάξεων. Είναι όλα αυτά και πολλά άλλα τρομερά.

Θα κατέλθουν. Θα περικυκλώσουν. Θα μπουκάρουν. Θα τα κάνουν λίμπα. Θα τα κάψουν. Θα μουτζώσουν. Θα φύγουν από το κομματικό μαντρί. Και ο τόπος θα καεί με εμφυλιοπολεμική κραυγή! Επομένως ό,τι και να γίνει, όποια παρανομία και να διαπράξει, ποτέ δεν πρόκειται αυτή η ομαδάρα με υποβιβασμό να τιμωρηθεί!

Μωρέ δε πά’ να πιάστηκες με τη γίδα στην πλάτη. Μωρέ δε πά’ να σε τσάκωσαν με αποδείξεις χωρίς συγχωροχάρτι. Ετσι και είσαι μεγάλος και τρανός, κανείς φραγμός. Ουδείς σε αγγίζει. Ουδείς σε φυλακίζει. Ούτε νόμος, ούτε θεσμός, ούτε πρωθυπουργός. Το κουμάντο σε αυτόν τον τόπο το κάνει κάθε ισχυρός.

Πώς γίνεται αυτό; Με τον τρόπο τον γνωστό. Με τροπολογίες που περνάνε στο πιτς φιτίλι. Με προεδρικά διατάγματα. Με φωτογραφικές αποφάσεις. Με όλα αυτά. Και φυσικά όχι μόνο για τα ποδοσφαιρικά. Να εξυπηρετηθούν συμφέροντα πολλά. Οπως των εργατοπατέρων συνδικαλιστών. Οπως των μεγαλοεργολάβων. Οπως των «γνωστών». Οπως των δυναμικών μειοψηφιών. Οπως, όπως, όπως...

Ετσι, η αυστηρότητα των νόμων εξαντλείται σε αδύναμους, «ανώνυμους» και «μικρούς». Ετσι, οι θεσμοί πάντα ακλόνητοι και δυναμικοί για κάθε παρανομία και παρεκτροπή «μικρή». Ετσι, η κανονικότητα επιβάλλεται όταν το πράγμα είναι σχετικά εύκολο και επικοινωνιακά χρήσιμο.

Οπως, λόγου χάρη, στις καταλήψεις. Πολύ σωστά. Οπως με τους μπαχαλάκηδες στα Εξάρχεια τα γνωστά. Με διμοιρίες ένστολων των καταστολών να τους μπαγλαρώνουν και τα κανάλια να κάνουν πάρτυ επικοινωνιακό. Ωραία όλα αυτά. Τι θα γίνει, όμως, με τον χουλιγκανισμό; Τι θα γίνει με το γλέντι το φοροκλεπτικό; Τι θα γίνει με το παράνομο ποδοσφαιρικό και πολυμετοχικό; Τι θα γίνει με το όργιο των πάσης φύσεως «πελατών»;

Μια τροπολογία την ημέρα κάνει ισονομία, κανονικότητα και δημοκρατία πέρα. Και ταυτόχρονα με όλα αυτά, τα άκρως νεοελληνικά, πάντα καταφεύγουμε στους ξένους, τους «άθλιους», τους «ανθέλληνες», τους «μισητούς». Που επιβουλεύονται τον πλούτο μας, το βιος μας, τις παραλίες μας, ακόμα και τις κατοικίες μας. Πάντα από εκεί, από τους «εχθρούς» μια κάποια λύση εθνική. Εκείνοι να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Εκείνοι για προστασία. Εκείνοι για δανεικά. Εκείνοι, οι «κακοί», να θεραπεύσουν και να διορθώσουν τα κακώς κείμενα τα ελληνικά.

Ετσι και με τα ποδοσφαιρικά. Ετσι και με τα πολυμετοχικά. Να παραδώσουμε τα κλειδιά στην UEFA, στη FIFA και στην επιτροπεία. Εκείνοι, οι ξένοι, να λάβουν κρίσιμες καυτές αποφάσεις. Εκείνοι να τιμωρήσουν. Εκείνοι να επιβάλουν κανονικότητα και νομιμότητα. Ετσι ώστε εμείς στο τέλος, ως ανευθυνοϋπεύθυνοι Πόντιοι Πιλάτοι, κρυπτόμενοι όπισθεν των διεθνών ομοσπονδιών, απευθυνόμενοι με υποκριτική θλίψη, να πούμε στα αλαλάζοντα πλήθη «το φταίξιμο δικό τους, μακριά από εμένα, τον πρωθυπουργό, το πικρό ποτήριον τούτο».

Τι είναι αυτό; Καραμπινάτη ομολογία αδυναμίας. Επομένως ποιος κάνει κουμάντο σε αυτόν τον τόπο; Η UEFA; Οχι! Κουμάντο κάνει κάθε Ιβάν Σαββίδης!