Δημήτρης Παφίλας

Οι παλαιότεροι σίγουρα δεν θα θυμούνται τέτοιους διαλόγους πρωθυπουργών – πολιτών, όπως αυτούς που έκανε ο έγκλειστος στην πρόσφατη έξοδο του στην Λέσβο. Σαν να μην πιστεύει την καταστροφή που έχει επιφέρει απαντά με ερωτήσεις, όταν του λένε πως έκοψε τις συντάξεις. Ακριβώς, αυτό είναι το πρόβλημα του. Ποτέ δεν αναγνωρίζει την πραγματικότητα πέραν αυτής που βιώνει στην κεντρική επιτροπή, στην κοινοβουλευτική ομάδα, στο υπουργικό συμβούλιο. Οποτεδήποτε, όμως, ήλθε αντιμέτωπος με την αλήθεια προκαλεί καταστροφές. Μια ημέρα μετά την προκήρυξη του Δημοψηφίσματος όταν αποφασίστηκε η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων.

Αργότερα, σε εκείνο το 17ωρο στις Βρυξέλλες όταν αποδέχθηκε το τρίτο Μνημόνιο κτλ. Τώρα αντιμέτωπος πάλι με την αλήθεια επιχειρεί να ωραιοποιήσει την εικόνα ότι, η Ελλάδα θα εξέλθει των Μνημονίων. Ενώ γνωρίζει καλά ότι, οι δανειστές δεν θα τον αφήσουν σε μια “καθαρή έξοδο” επιμένει να υποστηρίζει ότι κανείς δεν μας λέει τι να κάνουμε . Αυτές τις ώρες, λοιπόν, γράφεται το νέο Μνημόνιο που θα περιλαμβάνει περικοπή συντάξεων, μείωση αφορολόγητου, νέες ιδιωτικοποιήσεις, αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του Δημοσίου κτλ. Kάπου εκεί στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2018-2020 οι ξένοι σχεδιάζουν και μείωση φορολογικών συντελεστών σε επιχειρήσεις και πρόσωπα, αλλά όπως είναι γνωστό θα εφαρμοστούν μετά το 2020. Τα αποτελέσματα ; Η ανάπτυξη του 1,9% είναι ισχνή για να φθάσει στους Έλληνες. Πως να φθάσει εξάλλου όταν οι επιχειρηματίες δεν έχουν την ίδια πρόσβαση στις πληροφορίες, στα υπουργεία μιας Σοβιετικοποιημένης οικονομίας.

Όταν οι ίδιοι και οι ίδιοι- με λίγες εξαιρέσεις- διεκδικούν τα περιουσιακά στοιχεία που θα αξίζουν τριπλάσια σε μια κανονική αγορά. Όταν οι ίδιες και ίδιες εταιρείες, βγαίνουν να δανειστούν. Και από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει κανένα μέτρο που να κινητοποιεί τις δυνάμεις της οικονομίας, λες κι αρκούν οι διαταγές για να ανέβει ο κατώτατος μισθός. Περιμένοντας λοιπόν την συγγραφή του νέου Μνημονίου, και αφού κανείς δεν μας λέει τι να κάνουμε, ας βγει ο έγκλειστος στις αγορές για ένα δεκαετές ομόλογο μαζί με την “αγαπημένη” του Rothcild. Άλλωστε ο δανεισμός που ήδη κάνει ναρκοθετεί τις επόμενες κυβερνήσεις. Ή περιμένει να στεγνώσει το μελάνι του νέου τέταρτου Μνημονίου ;