Δημήτρης Παγαδάκης

Με κάποια συνοδευτικά, ας πούμε, υγειονομικά μέτρα ασφάλειας για μια επετειακή τελετή που ενεργοποιεί τη συλλογική μνήμη. Όπως πχ την ισχυρή παρότρυνση για χρήση της μάσκας και τη σύσταση για τήρηση των αποστάσεων των θεατών. Τέτοια. Απλώς επιθυμητά. Διόλου υποχρεωτικά .

Λογικό από μια μεριά. Τι χρειάζονται άραγε οι καταναγκασμοί σε μια πατριωτική εκδήλωση ανοιχτού χώρου προκειμένου να συνδεθούν τα στρατευμένα και σπουδάζοντα νιάτα με τις μεγαλύτερες γενιές; Πώς να γίνουν ανεκτές διακρίσεις στο ανεμπόδιστο περιβάλλον των ουρανοσκεπών δρόμων, πλατειών και πεζοδρομίων όπου αναδεικνύεται μαζικά το πνεύμα εθνικής ανάτασης;

Μήπως δεν έγιναν έως τώρα τόσα και τόσα υπαίθρια ανταμώματα ανακατεμένων μέχρι συγχύσεως εμβολιασμένων, ανεμβολίαστων και εκατέρωθεν ασυμπτωματικών σε μαζικά πανηγύρια, πάρτι, γάμους, χορούς, γλέντια και δοξολογίες; Και τι εισέπραξε η χώρα ως συνέπεια αυτών των ευφρόσυνων ανάμεικτων συνωστισμών; Δυστυχώς, από αυτό τον αχταρμά προέκυψε ένα μακάβριο πούλμαν γεμάτο νεκρούς ημερησίως.
Κακά τα ψέματα. Η απειλή της διευρυμένης διασποράς του κορωνοϊού είναι ενεργώς παρούσα . Δεν την αποτρέπει καμιά μια μεγαλειώδης παρέλαση, κανένα ρυθμικό εμβατήριο, ζωηρό πειθαρχημένο βήμα, περήφανο χειροκρότημα. Προφανώς και δεν αρκεί μια παραδοσιακή, ρωμαλέα εθνική τελετή για να σηματοδοτήσει - πόσο μάλλον να επαναφέρει;- τη κανονικότητα στη καθημερινή ζωή.

Η επανασυναρμολόγηση, άλλωστε, της κανονικότητας σε μια ευάλωτη ακόμη κοινωνία δεν προεξοφλείται με στοιχήματα. Απαιτεί συλλογική ανθεκτικότητα, ατομική υπευθυνότητα, υγειονομική βιωσιμότητα. Πιστεύει κανείς ότι με 40% ανεμβολίαστους πολίτες και διάσπαρτες, επιβαρυμένες επιδημιολογικά “κόκκινες” περιοχές στον εγχώριο χάρτη, συντρέχουν αυτές οι προϋποθέσεις;

Το κακό εν προκειμένω είναι ότι με την επίφαση επανόδου στην ομαλότητα τίθενται σε κίνδυνο όσα με θυσίες έχουν κατακτηθεί. Το χειρότερο, η σπασμωδική μετάδοση της εντύπωσης ότι όλα λειτουργούν αβίαστα, εύρυθμα, σχεδόν φυσιολογικά, μπορεί να εντείνει τις ψευδαισθήσεις «δικαίωσης» ψεκασμένων και συνωμοσιολόγων. Από εκεί και πέρα, το να διακινδυνευτούν πολλά για να κερδηθούν λίγα δεν το λέει κανείς και σοφία.

Αναπόδραστα, αναπτύσσεται πλέον πειστικός ο σκεπτικισμός ώστε μη γίνει καμιά μαθητική παρέλαση και εφέτος. Όσο για εκείνη των ενόπλων δυνάμεων - που δεν έχουν υποχρεωτικά εμβολιαστεί- αυτή να έχει μόνο συμβολική διάσταση. Ολιγομελής, χωρίς τεθωρακισμένα και χερσαία μηχανοκίνητα. Αν, μάλιστα, εξοικονομηθούν και κάποια λειτουργικά κόστη, αυτά ας προωθηθούν για εξοπλισμό και στελέχωση των ΜΕΘ.
Δεν πρόκειται για λαϊκισμό ή πολιτικοκορεκτίλα. Ένας θεσμός σαν τη παρέλαση προστατεύεται εφόσον από κοινού συμφωνηθεί δημοκρατικά ότι συνιστά αφορμή για εθνική και κοινωνική συναίνεση, όχι θέατρο για διαφωνία ή αντιπαράθεση. Ειδάλλως, θα τείνει απαξιωτικά σε πασαρέλα, καλλιτεχνική «performance», αγγαρεία, πορεία διαμαρτυρίας, καρναβαλικό μιλιτέρ σκηνικό με κλαρίνα και νταούλια.

Για να μη ξαναπαιχτεί τέτοιο παράταιρο έργο εν μέσω πανδημίας, υψηλής μεταδοτικότητας της μετάλλαξης Δέλτα και ανεπαρκούς εμβολιαστικής κάλυψη, τη πολυτιμότερη νηματοδότηση της παρέλασης σινιστα η προσωρινή αναβολή της για φέτος. Τουλάχιστον της μαθητικής. Στο κάτω κάτω, αν όλα πάνε καλά, του χρόνου η επέτειος του “ΟΧΙ” θα γιορταστεί και πάλι. Με την ευχή όλοι η συμμετέχοντες να είναι υγιείς.

Γιατί να δοκιμαστεί τώρα από αμφιβολία, όταν επείγει επί του θέματος η σωφροσύνη. Κι αν για τους αγέρωχους η σύνεση αποτελεί ευφημισμό για τον φόβο, πολύ πιο γενναία αίσθηση καθήκοντος εμπεριέχει η δήλωση “καλύτερα φοβισμένος παρά διασωληνωμένος”.