Δημήτρης Παγαδάκης

Στη ουσία πρόκειται για συντριβή της νοοτροπίας του που στηριζόταν στο ψέμα, την απάτη, τη τοξικότητα. Μια πανωλεθρία του ρυπαρού, χυδαίου και αμοραλιστικού ύφους με το οποίο εκφραζόταν.

Στη πραγματικότητα δε υφίσταται θέμα εκδίκησης της κοινής λογικής. Δεν υπάρχει, άλλωστε, μια μόνο λογική αποδεκτή για όλους. Ερέθισε, εκνεύρισε, θύμωσε με τις υποσχέσεις του για "δεύτερη φορά" - στην οποία δεν θα σεβόταν ούτε τα θεσμικά προσχήματα - τη μεγάλη εκείνη μερίδα της κοινωνίας που υπερασπίζει το ψύχραιμο και νηφάλιο δημοκρατικό διάλογο.

Εξόργισε με τη κομματική του τυφλότητα τους συνειδητοποιημένους πολίτες που απαιτούν πρόοδο, εκσυγχρονισμό, μεταρρύθμιση της χώρας. Αγανάκτησε με τη μνησίκακη εχθροπάθεια και τη διχαστική του ρητορική ακόμη και τους δικούς του ψηφοφόρους που αναζητούν ηρεμία, ευημερία και σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό του τόπου.

Αναπόφευκτα ξεφούσκωσε. Δεν γινόταν αλλιώς. Το έξαλλα, σχεδόν εμφυλιοπολεμικά, και μεροληπτικά ταξικά του προτάγματα εξατμίστηκαν. Το πολιτικό, ιδεολογικό και αισθητικό του αφήγημα χρεοκόπησε. Άσε πια πια τα τριτοκοσμικά οικονομικά του φληναφήματα.

Η ελληνική κοινωνία στη τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα γνωρίζει πλέον τι θέλει, τι τη συμφέρει και ποιους εμπιστεύεται. Πόσο μάλλον μπορεί να στηρίξει τις προοπτικές της σε ένα τυχοδιωκτικό τσούρμο που στρατολογεί στις γραμμές του τυχάρπαστους πολιτικάντηδες και κλείνει ελκυστικά το μάτι σε Χρυσαύγιτικες ποινικές συμμορίες;

Και ακόμη χειρότερα μετέρχεται στη δημόσια σφαίρα ακραίους, προσβλητικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς.. Με στελέχη του που ασπάζονται το άξεστο υβρεολόγιο του στυλ "Σαββόπουλος, η θεραπαινίδα του Μητσοτάκη». Με βουλευτές του να υιοθετούν τα υπονοούμενα των σπιλωτικών πατσαβουροτρόλ που σκορπίζουν στα social media ελεεινές ετικέτες όπως «Μητσοτάκη γ@μιεσ@ι» και «ΝΔ Παιδεραστές».

Κακά τα ψέματα. Ο ΣΎΡΙΖΑ επί τέσσερα χρόνια στην αξιωματική αντιπολίτευση απέδειξε ότι αδυνατούσε να πολιτευτεί διαφορετικά απ΄ ότι στην περίοδο των μνημονίων. Και αφότου αυτή εξέλειπε, συνέχισε χωρίς πολιτικό σχέδιο, βιώσιμα επιχειρήματα και ουσιαστικές προτάσεις να πριμοδοτεί τη καταισχύνη του εκτσογλανισμού στο δημόσιο βίο.

Ράθυμος, νωχελικός και ληθαργικά αυτάρεσκος αναλώθηκε από το δικό του τέλμα στο να αναδεύει τελετουργικά τις κοινοτοπίες του σε μια διχαστική χωματερή. Επικοινωνώντας προπαγανδιστικά τα περί της «χειρότερης δεξιάς κυβέρνηση της μεταπολίτευσης». Και εκσφενδονίζοντας τζούφια πυροτεχνήματα περί του πρωθυπουργού αποκαλώντας τον ως " το μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα που έχει περάσει από τη χώρα».

Κατατροπώθηκε, τελικά, από αυτούς που ανάγωγα "έφτυνε". Αποδοκιμάστηκε από τον ελληνικό λαό η πολιτική υποκουλτούρα που πλάσαρε και την είχε εξυψώσει σε κυρίαρχο αντιπολιτευτικό λόγο. Απορρίφτηκε η δημαγωγική του στάση από τη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Απλώς γιατί δεν υπάρχουν πια τόσα πολλά κορόιδα σε αυτό για να "μασήσουν" πως αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τα παραμύθια και τις νευρώσεις της Κουμουνδούρου τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Το τι θα κάνει προσεχώς μέσα στα αξιοθρήνητα πολιτικά και εκλογικά του ερείπια ο ΣΎΡΙΖΑ είναι αποκλειστικά ζόρι της ηγεσίας του. Δεν τη τιμώρησε κανείς παρά μόνο η ξεροκεφαλιά της. Ωστόσο η μιζεραμπιλιστκή μικροψυχία, το ανορθολογικό φαντασιακό και ο μισαλλόδοξος λαϊκισμός της έχει προδιαγράψει στο εκλογικό ποίμνιο της το δρόμο. Αυτόν που υπαγορεύεται από τη λογική του κατήφορου. Εκεί που στο φινάλε του καραδοκεί ο πάτος. Τόσο απύθμενος ώστε στη δίνη του μπορεί να τη τραβήξει ακόμη πιο χαμηλά.