Δημήτρης Παγαδάκης

Το πρώτο και βασικό είναι τα χρήματα. Το δεύτερο παραμένει αδιευκρίνιστο. Αρκετοί εικάζουν ότι είναι τα ΜΜΕ.

Αυτά, όμως, ισχυρίζονται ότι ως αχειραγώγητα, ανεπηρέαστα, ανεξάρτητα και διακομματικά δεν συμβάλλουν καταλυτικά στη διαμόρφωση της. Θεωρούν ότι υπηρετούν και προβάλλουν μονό την αλήθεια.

Ως εκ τούτου, δεν είναι διόλου παράξενο ότι το σήριαλ «House of Cards» φάνταζε απολύτως φυσιολογικό και ρεαλιστικά αντιπροσωπευτικό του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ. Όπως αρμόζει, άλλωστε, σε μια κοινωνία που επιβραβεύει το μυθολογημένο σκληρό ατομικισμό.

Στο πραγματικό κόσμο, όμως, των αμερικανικών πολιτικών δεδομένων κυρίαρχα και αποκλειστικά επιδραστικά είναι μονό τα λεφτά. Από αυτή την άποψη το νέο στοίχημα των Δημοκρατικών που φέρει το όνομα Κάμαλα Χάρις συγκεντρώνει όλα τα πονταρίσματα.

Ο αποσυρθείς από τη διεκδίκηση της προεδρίας Τζο Μπάιντεν της παρέδωσε τα κλειδιά του πλούσιου σεντουκιού της προεκλογικής του καμπανιάς. Σε αυτό προστέθηκε μέσα μόλις δυο μέρες πλημμυρίδα κεφαλαίων από δωρεές, προσφορές, συνεισφορές, εράνους.

Τα ερώτημα είναι αν αυτό το τεράστιο «μπαγιόκο» που ολοενα και αβγατίζει, αρκεί για να καταστήσει τη πολιτική κληρονόμο του υπνοβατούντος γηραιού πρόεδρου ως νέα ένοικο του Λευκού Οίκου;

Προφανώς όχι. ¨Ή , όχι μέχρι τώρα. Ακόμη και αν ξηλωθούν οι Δημοκρατικοί σταρ του Χόλλυγουντ και ξεπαραδιαστούν οι προοδευτικοί μπίζνεσμαν της Σίλικον Βάλεϊ, ο παράς τους δεν φτάνει να τινάξει τη μπάνκα στον αέρα.

Έτσι κι αλλιώς ή ίδια δεν ανήκει στη πάστα των υποψηφίων που έμαθε να σερφάρει στο κύμα ενός ανεξάντλητου πακτωλού. χρημάτων. Ούτε κατεβαίνει στις κάλπες απλώς για να καταμετρηθεί. Ή να θυσιαστεί για τα πεπρωμένα του κόμματός της.

Ανήκει στην αντιλαϊκιστική διανοουμενίστικη ελίτ της Δυτικής ακτής. Η οποία έχει γίνει αντικείμενο ειρωνείας στη πολτοποιημένη κουλτούρα των επιρρεπών στη αναχρονιστική δημαγωγία των αντσυστημικών «κοκκινόσβερκων» και των νοσηρά θρησκόληπτων της αμερικανικής ενδοχώρας.

Από την άλλη, είναι μια «έγχρωμη» πρώην επιτυχημένος δικηγόρος, ομοσπονδιακή εισαγγελέας και γερουσιαστής της Καλιφόρνια. Με πολυπολιτισμικό υπόβαθρο, καθώς οι μετανάστες, καθηγητές και ερευνητές σε εκλεκτά πανεπιστήμια, γονείς της προέρχονται από την Ινδία και τη Τζαμάικα, ενώ ο δικηγόρος σύζυγός της είναι Εβραίος.

Και βεβαία ως αντιπρόεδρος, αν και δεν μπήκε ποτέ στα παπούτσια του πεισματάρη Μπάιντεν, έχει αποκτήσει μεγάλη πολιτική εμπειρία στο πολιτικό παρασκήνιο. Με καθημερινή πρόσβαση σε απόρρητες ενημερώσεις που Λευκού Οίκο και σε βασικές επιτροπές της Γερουσίας.

Ασφαλώς και δεν επαρκούν όλα αυτά τα προσόντα για να γίνει η πρώτη γυναίκα και η πρώτη μαύρη πρόεδρος στις ΗΠΑ. Διαθέτει ωστόσο τη τόλμη να υπερασπίζεται ανοιχτά το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, να υπεραμύνεται των κομβικών φιλελευθέρων άρθρων του Συντάγματος και να επικεντρώνεται στο θέμα της κλιματικής αλλαγής.

Γεγονός που τη καθιστά ικανή να προσελκύσει ανεξάρτητους και αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους .Θελκτική ώστε να συσπειρώσει και τη ευαισθητοποιημένη νεολαία που αντιδρά στα συντηρητικά ιδεολογήματα των αγγελιαφόρων ενός έκδηλα παρωχημένου Ρεπουμπλικανικού συντηρητισμού

Σύμφωνοι, η 59χρονη Χάρις μπορεί να μην νικήσει απαραίτητα, στις περίπου 100 ημέρες που απομένουν ως τις προεδρικές κάλπες, τον αχαλιναγώγητα ναρκισσιστή και «αλεξίσφαιρο» Ντόναλντ Τραμπ. Είναι, όμως, ιδιοσυγκρασιακά κατάλληλη για να αντιμετωπίσει τις στερεοτυπικά μισαλλόδοξες ρητορικές εκδηλώσεις του

Να απαντήσει με τη γενναιότητα και τη πυγμή του φύλου της στις κραυγαλέα προκατειλημμένες μισογυνικές, σεξιστικές, ρατσιστικές παρόλες του. Κυρίως, να υπενθυμίσει, έστω μεροληπτικά, στο εκλογικό σώμα ότι ο αυταρχικός 78χρονος Τραμπ-φίλος του απολυταρχικού Πούτιν και κολλητός του δεσποτικού Ερντογάν- είναι πλέον αυτός ο φλύαρος «γεροξεκούτης» στη προεδρική κούρσα.