Δημήτρης Παγαδάκης

Με το κοφτό τόνο επηρμένου διαδόχου του Λουδοβίκου ΙΔ' εκ των απολυταρχικών Βουρβόνων ο Στέφανος Κασσελάκης περάτωσε τη πρώτη συνεδρίαση της κεντρικής οργανωτικής επιτροπής συνεδρίου του κόμματος του.

Εκστομίζοντας με βαρύγδουπο ύφος τη λέξη «τέλος» σαν να προεικόνιζε το έσχατο σημείο λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ. Πράγμα που σχεδόν υστερικά το επιβεβαίωσε. Εκφέροντας τη προσταγή ότι «σε όποιον δεν αρέσει, να σηκωθεί να φύγει από το κόμμα».

Μόνο που αύτη η κακοφορμισμένη εσωκομματική παράσταση δεν πουλάει πια. Ποιος έχει κέφι να παρακολουθεί τις επαναλαμβανόμενες αυτάρεσκες πόζες και τις ξιπασμένες παρλάτες του πρωταγωνιστή της;. Ή, τέλος πάντως να ακούει τη καυχησιολογία του αφεντικού του θιάσου

Ποιος έχει όρεξη να κάνει χάζι σε ένα μισοβυθισμένο σκαρί. Με τα τσακισμένα κατάρτια της εσωτερικής δημοκρατίας και τα κουρελιασμένα πανιά της οργανωτικής συγκρότησης του.

Σε αυτό το προαναγγελθέν ναυάγιο ακόμη και οι πιο υπομονετικοί από το τσούρμο δείχνουν πρόθυμοι να σαλτάρουν από το μπαταρισμένο σκάφος. Πριν πνιγούν σε θολά νερά
Εξάλλου, ποιο συνέδριο τώρα και ποια προσυνεδριακά κείμενα για συζήτηση; Ποιος έντυπος ημερήσιος κομματικός τελάλης για διάλογο; Ποιές κεντρικές εισηγήσεις και καταστατικές προτάσεις ; ‘Άφαντα. Δεν υπάρχει δείγμα τους ούτε ως σαβούρα ευστάθειάς.

Αναπόδραστα πριν το συνεδριακό απόπλου του το ετοιμόρροπο προσωποπαγές πλοιάριο πάει ολοσούμπιτο για φούντο. Ωστόσο, ως αιφνίδιος ναυαγοσώστης του, προσήλθε ο ιδιοσυγκρασιακά προκλητικός Παύλος Πολάκης. Με το ταπεραμέντο του στην απρέπεια και τις ύβρεις δώρισε ένα σωσίβιο στον ουρανοκατέβατο καπετάνιο.

Με την ακραία επιθετικά εχθροπαθή στάση του στη Βουλή πέταξε μια σαμπρέλα επικοινωνιακής επίπλευσης στο νέο αρχηγό της Κουμουνδούρου Και εκείνος στα ζόρια του την άρπαξε για να μοστράρει πυγμή και δημοκρατική ευαισθησία .

Υποτίθεται ότι ξεφορτώθηκε το κοινοβουλευτικά αήθη Σφακιανό μπελά. Τόλμησε δήθεν εκεί που Τσίπρας, κιότευε. Και τον διέγραψε πάραυτα από την κοινοβουλευτική ομάδα,. Αλλά ούτε από το κόμμα τον απομάκρυνε ούτε τον εξοβέλισε από τη Κεντρική επιτροπή. Μερεμέτια δηλαδή. .Μόνο για τα ματιά του θιγμένου κόσμου.

Στη πραγματικότητα, υιοθέτησε το μοτίβο της κωλοτούμπας του προκατόχου του στην ηγεσία. Άρχισε τα τρυφερά ξεγλιστρήματα σε στυλ «πραγματικά τον αγαπώ τον ανιδιοτελή Παύλο» Πάλι καλά που δεν του ζήτησε συγγνώμη. Και επιδόθηκε σε ρητορικές μανούβρες του τύπου «,η διαγραφή του είναι ζήτημα συμπεριφοράς, όχι πολιτικής».

Λες και η πολιτική ιδεολογία δεν περνά μέσα από τους κώδικες συμπεριφοράς. Σαν να μην απηχούν τα ανάγωγα φερσίματα στο δημόσιο χώρο τις εσώτατες αντιλήψεις μιας αναιδούς λαϊκιστικής κουλτούρας;

Αυτής που βαφτίζεται καταχρηστικά αντισυστημισμός. Ακροδεξιός ή ακροαριστερός, μια ή άλλη. Εξίσου προκατειλημμένοι αμφότεροι απέναντι στη Δημοκρατία.. Και στους δυο, άλλωστε, δεν χωράει η ευγένεια, ο πολιτικός πολιτισμός, ο σεβασμός στον πολιτικό αντίπαλο.

Ψιλά γράμματα, όλα αυτά, για ένα ρηχό πολιτικό σαν το επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Παρά, όμως, τις πομφόλυγες με τις οποίες μακιγιάρει την έλλειψη βαθύτερης πολιτικής σκέψης, ανόητος δεν είναι. Τεχνικά γνωρίζει πως χωρίς το Πολάκη και το ασκέρι των οπαδών του, ο ίδιος δεν πάει εκλογικά πουθενά.

Πόσο μάλλον αν ο αμετανόητα χυδαιολόγος βουλευτής Χανίων στήσει ένα κομματικό μαγαζάκι παραπλεύρως του ΣΥΡΙΖΑ. Με το οποίο μπορεί να αποσπάσει μερίδα της συρρικνωμένης πελατείας του τελευταίου; Αναγκαστικά, ενώπιον τέτοιου κινδύνου, ο Κασσελάκης θα τον επαναφέρει αργά ή γρήγορα στη Κ.Ο.

Και θα συμπλεύσει μαζί του. Δίχως τους υπαινικτικούς εγκλωβισμούς που κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία, αναμένεται να δρομολογήσει με το μικροηγεμονισμό του την επάνοδο του στενού του συνεργάτη. Χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανένα..

Έτσι κι αλλιώς στη φάση ο βρίσκεται ο τρέχων αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ τού απομένει ως επιλογή είτε ο γκρεμός είτε το ρέμα. Στο κατακερματισμένο κόμμα του ελλοχεύει περεταίρω θρυμματισμός. Η υπό αμφισβήτηση προεδρική του καρέκλα τρίζει φρικτά .

Οπότε, όποια και από οπουδήποτε αβάντα του προσφέρεται την αποδέχεται ασμένως. Αλλά το πρόβλημα του δεν λύνεται. Υπάρχει, βέβαια, πάντα η θελκτική διέξοδος να πολιτευτεί προσεχώς μέσω ενός πιστού στον ίδιο φαν κλαμπ. Με φανατικότερα μέλη του τη Φάρλι και το Τάιλερ. Και έδρα κάποιο φορολογικό παράδεισο.