Δημήτρης Παγαδάκης

Επ’ ευκαιρία, χαρισματικά μέντιουμ, προφήτες, οιωνοσκόποι, αστρολόγοι και σύγχρονες πυθίες προβλέπουν, με όση αξιοπιστία διαθέτουν, το τι μας περιμένει στη νέα χρονιά.

Κάνεις, βέβαια, δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το κοντινό αύριο. Εδώ καλά καλά δεν είμαστε σίγουροι τι μας έφερε το πρόσφατο χθες. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι ζούμε σε μια χώρα που κατατάσσει πρώτο σε δημοφιλία τον Πούτιν.

Μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μας θαυμάζει τον ωμά κυνικό Ρώσο νέο-τσάρο. Τον αδίστακτο τύπο που έχει τσαλαπατήσει το διεθνές δίκαιο, χλευάσει τις θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ, απειλεί ευθέως την Ευρώπη με πυρηνικό όλεθρο.

Γλυκοκοιτάζει αυτή τη βάναυση φιγούρα που ενσαρκώνει τον επεκτατικό ζήλο της Ρωσίας. Μετουσιώνοντας τη σοβιετική αποικιακή κληρονομιά του Κρεμλίνου σε επιθυμία ολοκληρωτικά βίαιης κατίσχυσης επί της αμυνόμενης Ουκρανίας.

Και επειδή τρώγοντας ανοίγει η όρεξη, αν εξαλείψει την Ουκρανία από το παγκόσμιο χάρτη σειρά προς λαίμαργη καταβρόχθιση θα πάρουν οι γειτονικές χώρες του ΝΑΤΟ. Με στόχο να σύρει την διστακτική, αναποφάσιστη και εκ των πραγμάτων ευάλωτη πλέον Δύση σε μια νέα τραγική Συμφωνία του Μονάχου.

Διόλου ευοίωνα για το καινούργιο χρόνο είναι αυτά τα δείγματα αφέλειας, αυταπάτης . προπαγανδιστικού πειθαναγκασμού ή παρανοϊκού ιδεασμού ισχυρού ποσοστού της εγχώριας κοινής γνώμης. Η όποια τείνει ξεκάθαρα να επικροτεί την επιθετική επίδειξη ακατέργαστης και κτηνώδους δύναμης.

Στο ίδιο πλαίσιο αναγνωρίζει και επιδοκιμάζει ως αμέσως πιο αρεστό της μετά το Πούτιν το Τραμπ. Ο δεύτερος, παρότι δεν ανήκει στο «ξανθό γένος» αλλά σε μια πορτοκαλί απόχρωση του και δεν είναι ομόδοξος, τυγχάνει αμέριστης ντόπιας αναγνώρισης και αποδοχής.

Επικροτείται στις εγχώριες δημοσκοπήσεις η σκληροπυρηνική ρητορική του, η απομονωτιστή ατζέντα και το αυταρχικό Project 2025. Παρότι ο ίδιος θέτει σε δοκιμασία το Σύνταγμα και τη κατανομή των εξουσιών στη χώρα του, εμπνέει παραδόξως εμπιστοσύνη για τα ηγετικά του προσόντα στους ημεδαπούς.

Χώρια που εγκυμονεί να πυροδοτήσει παγκόσμια ανασφάλεια. Με την αποχώρηση, ας πούμε, των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ, την απόσυρση τους από τη στήριξη της Ουκρανίας, τη κήρυξη οικονομικών, εμπορικών και τεχνολογικών πολέμων με τη Κίνα και την Ευρώπη.

Την ίδια ώρα που ο Πούτιν επιχειρεί επίμονα την αποδυνάμωση της Ατλαντικής συμμαχίας και εδραιώνει τη θέση της Ρωσίας στη Κεντρική Ασία, ο Τραμπ ξεδιπλώνει μεγαλεπήβολους σχεδιασμούς. Διεκδικεί τον επανέλεγχο της διώρυγας του Παναμά, την εξαγορά της Γροιλανδίας, εισηγείται εμμέσως να καταστήσει το Καναδά ως τη 51η πολιτεία των ΗΠΑ.

Συνδυαστικά ή αποσπασματικά αυτές οι απολυταρχικές πρακτικές της Μόσχας και της Ουάσιγκτον λειτουργούν ενισχυτικά προς τις ξεσαλωμένες αντιδημοκρατικές, λαϊκιστικές και αντισυστημικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Φουντώνουν, ακόμη, το φανατισμό των οπαδών της αντιπαγκοσμιοποίησης, το τυφλό πάθος των φονταμενταλιστών, την εριστική ισχυρογνωμοσύνη των αδιάλλακτων εθνικιστών.

Με το νεοσουλτάνο Ερντογάν που μυρίζεται γεωπολιτικό χάος να επιδίδεται δεσποτικά σε ρεσιτάλ μεγαλοϊδεατισμού. Αφού έριξε άγκυρα στη κινούμενη άμμο της Συρίας απαιτεί την οθωμανική κατοχή της Ιερουσαλήμ και ονειρεύεται με τη βοήθεια του Αλλάχ, να κολυμπήσει στο «δικό του» Καστελόριζο.

Δεν πρόκειται για τρολάρισμα εκ μέρους όσων επενδύουν με αντιδημοκρατική φόρα στο κέφι των ισχυρότερων. Οι καιροί έχουν αλλάξει δραματικά χωρίς να περιμένουν την ικανή προσαρμογή ή τη πρόθυμη υποχώρηση όσων είναι ή δείχνουν διεθνώς ασθενέστεροι.

Στο φόντο του σμπαραλιάσματος των κόκκινων γραμμών κυριαρχίας δεν χωρούν διπλωματικά προσχήματα, ευσεβείς πόθοι, ευγενείς συναισθηματισμοί και ανεδαφικοί αεροβάμονες. Πόσο μάλλον σε ένα σκηνικό το όποιο θέλουν να σφραγίσουν λυσσασμένοι λύκοι με προβιά. Μισαλλόδοξοι ακροδεξιοί, μουτζαχεντίν με γραβάτα και νοσηρά εγωπαθείς ηγέτες.

Τι τα θέλετε; Τα γεγονότα επιταχύνονται με αμείλικτη σφοδρότητα που δεν προλαβαίνουμε να αφομοιώσουμε. Ο καινούργιος χρόνος εισέρχεται σε ένα ρευστό περιβάλλον, αναταραχών και αβεβαιότητας. Τη κρίσιμη εικόνα του την έχουν προδιαγράψει οι ακραίοι εμπόλεμοι τυχοδιωκτισμοί με τη σφαγή άμαχων στα μέτωπα της Ουκρανίας και της Γάζας.

Αναγκαστικά η έλευση του δεν θα συγχωρήσει εκδηλώσεις απλοϊκότητας, ανεμελιάς, παραπλανητικού εξωραϊσμού και εφησυχαστικής άγνοιας κίνδυνων. Δεν υπάρχει πια ρουτινιάρικος, προβλέψιμος και γενναιόδωρος νέος χρόνος για θυμοσοφία, αναστοχασμό, χασομέρια και ψευδαισθήσεις. Όλα πλέον είναι ακαριαία, επείγοντα, και απρόοπτα
Το 2025, έτσι κι αλλιώς, σηματοδοτεί τα, επαρκή για σύντομη περίσκεψη, ογδόντα χρόνια από το 1945. Την τελευταία χρονιά του Β’ παγκόσμιου πολέμου. Ταυτόχρονα, όμως, εγκαινιάζει τη δεύτερο τέταρτο του 21ου αιώνα με τις ευπρόσδεκτες, λίγο πολύ, πολυεπίπεδες επιστημονικές και τεχνολογικές προκλήσεις.

Ας ευχηθούμε λοιπόν σε όλους Καλή Χρόνια. Κι ας καρτερούμε από την εκκίνηση της κιόλας καλά μυαλά και καλύτερη τύχη.