Δημήτρης Παγαδάκης

Ευτυχώς. Αλλιώς, αν αυτές προκηρύσσονταν πρόωρα, με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα η χώρα θα πήγαινε ντουγρού σε συνεχόμενες εξαντλητικές εκλογικές αναμετρήσεις.

Μέχρι πότε; Έως ότου προκύψει από την αριθμητική της κάλπης αυτοδύναμη πλειοψηφία ενός κόμματος. ‘H εφόσον επιτευχθεί βιώσιμο σχήμα κυβερνητικής συνεργασίας μεταξύ περισσότερων κόμματων. Ζήσε Μάη μου, δηλαδή, να φας τριφύλλι. Και τον Αύγουστο σταφύλι!

Έτσι κι αλλιώς, η τρέχουσα διάταξη του πολιτικού σκηνικού αποτυπώνεται στα στοιχεία των πρόσφατων δημοσκοπήσεων που διενεργήθηκαν αμέσως μετά τον ανασχηματισμό. Στη πλειονότητα τους αυτές συμπίπτουν -με μικρές αποκλίσεις- ως προς την απεικόνιση των πολιτικών συσχετισμών στο χώρο της αντιπολίτευσης.

Ιδιαίτερα για τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει το τόπο στο παρελθόν η συγκεκριμένη καταγραφή είναι απογοητευτική, αν όχι τραυματική. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ απεικονίζονται να τσουλάνε κατηφορικά στη πρόθεση ψήφου. Κι άντε να συγκρατήσουν τα ασυμμάζευτα της τάσης που προμηνύει περεταίρω απίσχνανση των ποσοστών τους;

Τίποτε το παράδοξο από τη στιγμή που αμφότερα βαράνε μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Τη μια πλασάρονται ως κήρυκες της λογικής και της ψυχραιμίας. Την άλλη φλερτάρουν με τυχάρπαστους συνωμοσιολόγους και συντάσσονται με τυχοδιωκτικούς λαοπλάνους.

Πότε επιδεικνύουν με ευπρέπεια στοχευμένο και ουσιώδες κοινοβουλευτικό ήθος. Άλλοτε αναδεύουν άχαρα την οργή, την εχθροπάθεια, την τοξικότητα. Αναμασούν την ακραία εξαλλοσύνη και ανεβάζουν μέχρι παροξυσμού τα καταγγελτικά ντεσιμπέλ κατά του θεσμού της Δικαιοσύνης.

Αναγορεύονται αυθαίρετα σε τιμωρητικούς εξολοθρευτές. Υιοθετούν ασυλλόγιστα τις κατάρες και τα αναθέματα στις απόκρυφες γωνιές του Διαδικτύου. Μόνο που αυτά τα φορτία δεν παράγουν πολιτικά αποτελέσματα. Κατασκευάζουν αποκλειστικά υστερικές κραυγές και παρανοϊκή ψέκα. Με συνέπεια να επηρεάζεται αρνητικά η συσπείρωση της νηφάλιας εκλογικής βάσης τους.
Εδώ που τα λέμε, ποιος σώφρων ψηφοφόρος, υποψιασμένος και δύσπιστος στους καιροσκοπισμούς θα εμπιστευόταν εκείνους που ασπάζονται ψηφοσυλλεκτικά τερτίπια. Πόσο μάλλον όσους αναζητούν κομματικό καύσιμο στην ιδιοτελή ανακίνηση της ολέθριας σιδηροδρομικής τραγωδίας;

Δεν είναι άραγε ο επιλεκτικά ευαίσθητος ΣΥΡΙΖΑ που σιώπησε για το φονικό ολοκαύτωμα στο Μάτι, ο οποίος διπρόσωπος σήμερα ταβανιάζει τις αντιδράσεις του μόνο για τα Τέμπη; Αλλά πάρα τις προσπάθειες του πάει πλέον τσάμπα ο κόπος σε αύτη την άσκηση υποκρισίας.

Η παντός καιρού οργισμένη μερίδα των ψηφοφόρων του, έτσι όπως την ενέπνευσε και τη παρότρυνε επί χρόνια το κόμμα της πλ. Κουμουνδούρου, προτιμάει πια τη πιο αυθεντικά χοντροκομμένη σπέκουλα. Όπως την εκφράζει εργολαβικά κακόγουστα το προσωποκεντρικό κόμμα της Πλεύσης Ελευθερίας.

Από τη μεριά του το ΠΑΣΟΚ παρατηρεί αμήχανο τη δημοσκοπική του καθίζηση. Δεν προέρχεται τόσο από την απουσία συνεγερτικού αφηγήματος και εναλλακτικής, μεταρρυθμιστικής πρότασης διακυβέρνησης. Οφείλεται στο ότι πατάει ανισόρροπα σε δυο βάρκες.

Δοκιμάζει την ευστάθεια της πολικής του ταυτότητας ταλαντευόμενο ανάμεσα στην θεσμικότητα και τον αντισυστημισμό. Τέτοιο τραμπάλισμα προοιωνίζει αναπόφευκτα βουτιά.

Το κακό στη περίπτωση του είναι ότι δείχνει να έχει απολέσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του. Το χειρότερο ότι αυτάρεσκο απομακρύνεται από τη όποια αυτοκριτική. Λες και η ηγεσία του περιβάλλεται από τοίχους με μεγεθυντικά κάτοπτρα.

Ωστόσο η δημοσκοπική πτώση τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΠΑΣΟΚ είναι ολοφάνερη στη συγκυρία. Η Κουμουνδούρου συγκαλύπτει την εκλογική της φθορά δρομολογώντας το παραδοσιακό άλλοθι των «αντικειμενικών δυσκολιών» και των «υπέρτερων εχθρικών δυνάμεων». Λες και δεν είναι υπαίτια που έγινε τρία κομμάτια .

Η Χαρ. Τρικούπη πάλι παρηγορείται καταγγέλλοντας τις δημοσκοπήσεις ως δημιουργήματα του Μαξίμου. Αντί και οι δυο να ερμηνεύσουν τα ευρήματα και να αναστοχαστούν για τα προειδοποιητικά τους μηνύματα αρκούνται φιλάρεσκα στο «φταίνε οι άλλοι». Επαφίενται στο να βαφτίζουν «στραβό το γυαλό» για να δικαιολογούν το «στραβό αρμένισμα» τους