Δημήτρης Τσορμπατζόγλου

Εννιά φορές στις δέκα, αν όχι όλες, ο συγκεκριμένος προπονητής μιλάει για να τον ακούσουν (και) τα αποδυτήριά του. Εκτιμά ότι έχει μεγάλη αξία πολλά από όσα θέλει να πει στους παίκτες, να τα γνωρίζει και ο κόσμος. Θεωρεί ότι κυρίως με τη στήριξη που τους παρέχει δημοσίως, μπορεί και κερδίζει την εμπιστοσύνη και την εκτίμησή τους. Ειλικρινής είναι, δίκαιος είναι σε καλό βαθμό και τέλος πάντων με αυτό που κάνει, όπως το κάνει, έχει καταφέρει στην καριέρα του ένα πολύ-πολύ μεγάλο ποσοστό παικτών να παίζει… γι αυτόν. Πρόκειται για προπονητή, αλλά κυρίως για έναν άνθρωπο που με τον χαρακτήρα του γοητεύει τους παίκτες! Για έναν κύριο που θαυμάζει το 90% όσων συνεργάστηκαν μαζί του. Πρόκειται για εξπέρ στη διαχείριση προσωπικοτήτων και τώρα σε μία κρίση στον ΠΑΟΚ έβαλε τα μεγάλα μέσα…

Μίλησε αρχικά σε εκείνους μέσα στα αποδυτήρια και τους ενημέρωσε-προειδοποίησε τι θα πει δημόσια. Κατόπιν, ανέλαβε πλήρως και ειλικρινώς την ευθύνη με τα λάθη που πραγματικά έχει κάνει με τον αρνητισμό και εκνευρισμό που έβγαλε και μετέδωσε στα αποδυτήρια στο ξεκίνημα της χρονιάς. Από εκεί και πέρα για τη συνέχεια, μίλησε για δική τους ευθύνη, για συγκεκριμένες απαιτήσεις (αγωνιστικές και όχι μόνο) τους έθεσε προ των ευθυνών τους. Τσίγκλησε τους μεγαλύτερους, φόρτισε τους πρωταθλητές, προειδοποίησε τους νέους και αφού τους κάλυψε για τα μέχρι τώρα, τα οποία φόρτωσε στον εαυτό του, τους ζήτησε να αυξήσουν την προσπάθεια για να δεθούν ως ομάδα λίγο έως… πολύ παραπάνω.

Όχι θεωρητικά! Συγκεκριμένα πράγματα ζητάει ΠΡΩΤΑ στο πνευματικό κομμάτι και μετά στο τακτικό. «Ταπεινότητα, ομαδικότητα, δέσιμο τους ενός με τον άλλο» ώστε κάποια στιγμή οι περσινοί με τους φετινούς να γίνουν μία ομάδα που θα λειτουργεί ως αλυσίδα. Ο ένας να εξαρτάται από τον άλλο. Αν το πετύχουν πνευματικά, το αγωνιστικό θα ακολουθήσει! Το ξέρει! Το έχει δοκιμάσει με μεγάλη επιτυχία.

Μέσα σε όλα, για πρώτη φορά ενημέρωσε ότι όποιος δεν ακολουθήσει, όποιος διαπιστώσει εκείνος ότι συνεχίζει να βλέπει την «πάρτη» του και όχι την ομάδα, δεν θα πάρει άλλη ευκαιρία.

Είσαι παίκτης του ΠΑΟΚ και βλέπεις όλα αυτά, νιώθεις όσα αυτός ο άνθρωπος παιδεύεται να πετύχει κάθε μέρα και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Τον παρακολουθείς να δουλεύει σαν σκύλος, να σε προστατεύει με τεράστια ασπίδα από τον οποιονδήποτε, να σου μιλάει τετ α τετ εντός και εκτός γηπέδου, γνωρίζεις και έχεις τσεκάρει τον χαρακτήρα του, σε προκαλεί, σου θίγει τον εγωϊσμό, σου ζητάει πράγματα που έχουν φέρει επιτυχία και ταυτόχρονα σε βελτιώνουν ως άνθρωπο και ποδοσφαιριστή και… τι κάνεις;

Ο παίκτης της ομάδας (ο παλιός που τα έχει ξαναζήσει ή ο νέος που τώρα μαθαίνει) μπορεί σήμερα Δευτέρα και στη συνέχεια της χρονιάς να βγει αδιάφορος για προπόνηση;

- Μπορεί να παίξει στην Τρίπολη και στα άλλα που ακολουθούν σκεπτόμενος πρώτα την πάρτη του και όχι πώς θα καταφέρει να είναι πειθαρχημένος στις απαιτήσεις του προπονητή ο οποίος έχει προσπαθήσει τόσο πολύ για την αλλαγή;

Αυτός ο παίκτης θα συνηθίσει να βλέπει τον συμπαίκτη του, ανταγωνιστικά;

Αν νιώθει κορεσμό θα συνεχίσει να αδιαφορεί για το παρόν και το μέλλον της ομάδας;

Θα συνεχίσει να προβληματίζεται για τα προσωπικά του νούμερα;

Θα συνεχίσει να «τραβάει» τις ενέργειές του;

Θα επιχειρεί για το αποτέλεσμα βάσει ατομικής βούλησης;

Εννοείται ότι δεν είναι σίγουρη η από εδώ και πέρα επιτυχία. Αυτό που επίσης εννοείται είναι να θέλεις ως παίκτης αλλά… να μην μπορείς. Ακόμη και αν τα ίδια έκανες και πέρσι! Ποιος εγγυάται την ίδια επιτυχία;

Τα αποτελέσματα θα βελτιώσουν τον ΠΑΟΚ και πάμε να δούμε αν μέσα σε όλα οδηγούμαστε και σε μία προσπάθεια να αλλάξει ο τρόπος. Μήπως από όλη την ανάλυση που έκανε ο Ρουμάνος προπονητής και από όλα τα στοιχεία που έχει, θεωρήσει από εδώ και πέρα ότι ο πιο πιθανός τρόπος για νίκη είναι το πιο συντηρητικό παιχνίδι. Πολλές φορές αναφέρθηκε σε νίκες με 1-0 και… για να δούμε τι θα αλλάξει.

Τι πέτυχε με τους παίκτες του και τη συνεργασία μαζί τους, τι θα αλλάξει μέσα στο γήπεδο για να ξαναδώσει στο γκρουπ τη νοοτροπία του νικητή που τόσο πολύ του λείπει…