Φώφη Γιωτάκη

Κανένα κόμμα δεν έχασε, αντιθέτως κέρδισε, όταν έστριψε χωρίς καθυστέρηση το τιμόνι για να αποφύγει την μετωπική σύγκρουση με τα αδιέξοδα, την παράλυση και τον αργό θάνατο των προσδοκιών του. Κανένα κόμμα δεν πήγε μπροστά, δείχνοντας ότι συνήθισε και βούλιαξε στις χαμηλές πτήσεις, ότι έχασε κάθε ικμάδα για τις αλλαγές που η συγκυρία κάθε φορά επιβάλλει, ότι του προκαλεί αλλεργία κάθε διαφορετική άποψη, ότι αρνείται πεισματικά να αντικρίσει με διάθεση ειλικρινούς αυτοκριτικής τα λάθη του και να κάνει το πρώτο βήμα της έμπρακτης αναγνώρισης.

Κανένα κόμμα δεν ανανεώνεται ουσιαστικά και διαρκώς, αν δεν λειτουργεί με όρους και πρόσωπα που αντέχουν στον χρόνο, στα εύκολα και στα δύσκολα, στις μικρές και τις μεγαλύτερες προκλήσεις, στις μαραθώνιες συνεδριάσεις ή μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις. Κανένα δε, κόμμα, που διεκδικεί την εξουσία, δεν μπορεί να εμφανίζεται μπροστά στους ψηφοφόρους και στα ευρύτερα κοινά που θέλει να κατακτήσει, με τη λογική της σταθερής αλλά «μόνιμα» αργής και βασανιστικής ανόδου. Ειδικά το ΠΑΣΟΚ στην παρούσα φάση δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια καθώς και τα στόματα όσων προσπαθούν να εκφράσουν γνήσια, εκτός από την αγωνία επιβίωσης, την ανάγκη επανεκκίνησης συνολικά του πολιτικού φορέα με ένα καθαρό σχέδιο για τα πρόσωπα και τις πολιτικές που θα ηγηθούν του εγχειρήματος.

Είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε τεράστιες και διαδοχικές προσπάθειες μετά την εκλογική κατάρρευση του 2012 μέχρι σήμερα, για να σταθεί στα πόδια του και να βγάλει τη μύτη έξω από το νερό. Και εν πολλοίς τα κατάφερε, ενώνοντας μάλιστα κομμάτια του που είχαν διασπαστεί και πάρει διαζύγιο τα χρόνια της κρίσης. Από τα μονοψήφια ποσοστά στα διψήφια, έστω και ισχνά, νούμερα, είναι μεγάλη η απόσταση, όσο και αν δεν φαίνεται, όσο κι αν δεν προκαλούνται τεκτονικές αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς. Αλλά για να προκληθούν «ανατροπές» στους πολιτικούς συσχετισμούς, δεν αρκεί η βαθυστόχαστη ανάλυση και εν τέλει περιδίνηση στους αριθμούς και στα ποσοστά. Χρειάζονται γενναίες και τολμηρές πολιτικές κινήσεις, ικανές να ταρακουνήσουν και να προκαλέσουν θετικό σοκ στο κόμμα που ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 50ά του γενέθλια στις 3 του φετινού Σεπτέμβρη. Και δεν γιορτάζει κανείς με τη ψυχή του, μόνος στο σπίτι, αλλά ανοίγοντας την πόρτα σε φίλους και γνωστούς, μπας και μπει λίγο φως και ένταση παραπάνω στα σχέδια για την επόμενη μέρα.

Η χθεσινή διαδικασία στη Χαριλάου Τρικούπη δεν ακολούθησε το καταστατικό ως «ευαγγέλιο» - δεν προβλέπεται άλλωστε κοινή συνεδρίαση Πολιτικού Συμβουλίου και Κοινοβουλευτικής Ομάδας που μπορεί να καταλήξει σε ψηφοφορίες και αποφάσεις. Και όμως. Η σύγκληση της συνεδρίασης – θα μπορούσε ενδεχομένως να γίνει τις αμέσως επόμενες μέρες από τις ευρωεκλογές- λειτούργησε ως η αναγκαία και ικανή συνθήκη για τον απεγκλωβισμό της συζήτησης από τις αδιέξοδες «αριθμητικές» αναλύσεις και την μετακίνησή της στο πεδίο της πολιτικής με τα επίδικα θέματα. Στα κέρδη του ΠΑΣΟΚ από τη συνεδρίαση συμπεριλαμβάνεται αναμφίβολα η άποψη που κυριάρχησε χωρίς δυσκολία, με αφορμή τα περί διαγραφών, ότι: οι πολιτικές αντιδικίες δεν λύνονται με διοικητικά μέτρα, που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε διασπάσεις.

Η εκλογή ηγεσίας από τη βάση «τώρα» δεν σηκώνει κλωτσιά στον επόμενο χρόνο, ούτε στους πολλούς επόμενους μήνες. Εάν δοθεί παράταση, τότε το ΠΑΣΟΚ ίσως χάσει την τελευταία του ζαριά, σε μια φάση που ακόμη και μια μεμονωμένη λάθος κίνηση μπορεί να το οδηγήσει στην απομόνωση και στην συρρίκνωση. Εάν αντιθέτως στην προσεχή Κεντρική Επιτροπή επικρατήσει η πρόταση κορυφαίων στελεχών και βουλευτών για άμεση προσφυγή στις κάλπες, τότε βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος θα είναι η οργάνωση μιας εκλογικής διαδικασίας που θα ξεπεράσει τη συμμετοχή των 270 χιλιάδων μελών και φίλων του 2021. Από τη στιγμή που αρκετοί εκ των σημερινών πρωταγωνιστών υποστηρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ακόμη τη δύναμη και τη δυναμική να ηγηθεί της κεντροαριστεράς, οφείλουν να αποδείξουν ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η πολιτική ενισχύεται και από την αριθμητική του πολλαπλασιασμού.