Φώφη Γιωτάκη

Ο Νίκος Ανδρουλάκης δέχθηκε ομαδικά πυρά από στελέχη- κάποια είχαν ήδη θέσει θέμα ηγεσίας και ζητήσει εκλογή από τη βάση για την ανάδειξη νέου αρχηγού.

Η δεύτερη συνεδρίαση -της Κεντρικής Επιτροπής την περασμένη Κυριακή- επιβεβαίωσε την υποχώρηση του κ. Ανδρουλάκη από την αρχική του θέση για εκλογές στο τέλος του 2025. Οι συμμετέχοντες συμφώνησαν με την εισήγηση, για κάλπες εντός του προσεχούς Οκτωβρίου και αποχώρησαν ησύχως από τη συνεδρίαση για τα «στρατόπεδά» τους. Ανάβει και σβήνει σε χρόνο d/t η ένταση πλέον στο ΠΑΣΟΚ, όπως και οι προσδοκίες του;

Θα μπορούσε να εικάσει κανείς ότι η ανακοίνωση υποψηφιότητας από έξι και πλέον στελέχη δείχνει ότι το ενδιαφέρον για την επόμενη μέρα παραμένει αμείωτο- ή να υποθέσει, αν θέλει να υποβαθμίσει τη διαδικασία, ότι πρόκειται περί πασαρέλας υποψηφιοτήτων χωρίς πολιτικό «δια ταύτα». Αρκεί μια γρήγορη ματιά στις προηγούμενες αναμετρήσεις για να βεβαιωθεί ότι και τότε οι υποψήφιοι ξεπερνούσαν σε αριθμό τα δάχτυλα ενός χεριού, ενώ η συμμετοχή στις κάλπες από μέλη και φίλους ήταν ικανή να διαψεύσει τις προβλέψεις και των πιο αισιόδοξων. Οι 270 χιλιάδες κόσμου το 2021 στον πρώτο γύρο είναι μια απόδειξη. Μόλις είχε φύγει από τη ζωή η Φώφη Γεννηματά, ο Νίκος Ανδρουλάκης ετοιμαζόταν από καιρό να διεκδικήσει εκ νέου την ηγεσία (το είχε πρωτοκάνει το2017), ο Ανδρέας Λοβέρδος συγκέντρωνε υποστηρικτές και αισιοδοξούσε από τα γκάλοπ και ο Γιώργος Παπανδρέου «εισέβαλε» στη μάχη κορυφής κινητοποιώντας όχι μόνο τους παπανδρεϊκούς αλλά και τους «απέναντι» που ενεργοποιήθηκαν ταχύτατα για να ακυρώσουν το ενδεχόμενο επιστροφής του. Ακολούθησε μια άγρια σύγκρουση, στην οποία συμμετείχαν επίσης ως υποψήφιοι αρχηγοί, οι κύριοι Γερουλάνος, Χρηστίδης και Καστανίδης. Πολλοί θυμήθηκαν τη σύγκρουση του 2007, μεταξύ Παπανδρέου και Βενιζέλου- αλλά τη σημασία είχε; Τότε το ΠΑΣΟΚ όδευε προς το Μέγαρο Μαξίμου. Άλλη συνθήκη, άλλο το διακύβευμα. Η κρίση στη συνέχεια ανέτρεψε βίαια για το ΠΑΣΟΚ και αυτή τη συνθήκη. Στη συνέχεια το ΠΑΣΟΚ πέρασε από χιλιάδες φουρτουνιασμένα κύματα- άλλαξε όνομα και ηγεσίες. Ο Ανδρουλάκης υποστηρίζει σήμερα ότι είναι μόλις δυόμιση χρόνια αρχηγός και είναι άδικο να του επιρρίπτουν τόσες ευθύνες και να ζητούν να κριθεί από τη βάση. Το ίδιο θα μπορούσε να υποστηρίξει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος- μέσα σε τρία χρόνια (το ’12 και το ’15) οδήγησε δυο φορές το κόμμα σε εκλογές κι όταν έχασε (το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε εκλογικά) άνοιξε αμέσως τις διαδικασίες και εκλέχτηκε πρόεδρος η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά.

Είναι αρκετές οι φάσεις μέσα στα χρόνια που το ΠΑΣΟΚ τρέφεται από τις εσωκομματικές συγκρούσεις και αντιθέτως υποχωρεί στα υπαρξιακά του προβλήματα όταν βάζει τα προβλήματα κάτω από το χαλί και καθυστερεί το restart για μια νέα αρχή. Τα περί «πασαρέλας’ είναι ίσως περισσότερα άδικα και αδύναμα σχόλια, όταν το τελικό αποτέλεσμα οδηγεί σε μια νέα, έστω προσωρινή, δυναμική το κόμμα. Αυτό συνέβη και το 2021, όταν ο κ. Ανδρουλάκης κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές, ανέβασε τα ποσοστά του κόμματος αλλά όταν είδε να εξασφαλίζει δημοσκοπικά τη δεύτερη θέση έκανε ό,τι δεν έπρεπε και την έχασε τελικά και εκλογικά (στις πρόσφατες ευρωκάλπες).

Η εσωκομματική σύγκρουση λοιπόν είναι μπροστά και θα είναι σοβαρή, διότι το ΠΑΣΟΚ μετά από διάφορους κύκλους, αναζητεί μια ακόμη- τελευταία ευκαιρία; Το σίγουρο είναι ότι έχασε ψηφοφόρους του ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2023 αλλά και στις φετινές ευρωεκλογές. Ανέβασε στη διψήφια πίστα τα ποσοστά του, αλλά δεν έκανε το άλμα που θα εξασφάλιζε στα μάτια των ψηφοφόρων του την κυβερνητική προοπτική. Έχει «κάψει» πλέον όλες τις «γέφυρες» προς την εξουσία και είναι άδικος ο κόπος των υποψήφιων αρχηγών να πείσουν τους ψηφοφόρους για το αντίθετο; Είναι στο χέρι του καθενός και της καθεμιάς να αποδείξει ότι μπορεί να δημιουργήσει με συλλογική δουλειά υψηλές προσδοκίες σε ένα κεντρώο και κεντροαριστερό κοινό, που αν μη τι άλλο αντιλαμβάνεται τις «παγίδες» της πολιτικής ασσυμετρίας. Από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έφυγαν πολλά μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Η κυβερνητική παράταξη απώλεσε σχεδόν 13 ποσοστιαίες μονάδες και ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε και άλλο έδαφος ως δύναμη εξουσίας από το πεδίο της κεντροαριστεράς- η ηγεσία Κασσελάκη αποκάλυψε τα όρια της Κουμουνδούρου. Και το ΠΑΣΟΚ; Έχασε το διακηρυγμένο στόχο για τη δεύτερη θέση κι αν έχει μια τελευταία ευκαιρία, αυτή είναι να κοιταχτεί καταρχάς και ειλικρινά στον καθρέφτη του. Και ο καθρέφτης του είναι τα μέλη και οι φίλοι του, που θα αποφασίσουν αν θέλουν να του δώσουν μια ακόμη δυνατή ευκαιρία. Αν οι περισσότεροι προτιμήσουν τον «καναπέ», τότε η επανεκκίνηση θα σβήσει στην αφετηρία. Όποια υποψηφιότητα κι αν κερδίσει, αν δεν έχει μαζί της την εικόνα της μαζικότερης προσέλευσης ψηφοφόρων από τις προηγούμενες κάλπες, θα έχει χάσει από τα αποδυτήρια.