Φώφη Γιωτάκη

Στις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς, έλαβε 340.000 ψήφους. Στις εσωκομματικές εκλογές του 2021 συμμετείχαν 270.000 πολίτες – επομένως, είναι λογικό να εκτιμήσει κανείς ότι στην κάλπη του 2024 θα προσέλθουν πολύ περισσότεροι. Ίσως και οι 340.000 να είναι λίγοι.

Όταν η εσωκομματική εκλογή συγκέντρωσε 270.000 ανθρώπους, βασική ατραξιόν – άλλα όχι και νικητής στην κάλπη – ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος αποφάσισε να είναι υποψήφιος για άλλη μία φορά. Παράλληλα, υπήρχε η έντονη συναισθηματική φόρτιση στο πανελλήνιο από τον απρόσμενο θάνατο της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά, που άναψε τον προβολέα της δημοσιότητας στο κόμμα που ήταν κάποτε μεγάλο, αλλά συρρικνώθηκε πάνω από 90% στην εποχή των μνημονίων.

Σήμερα, οι πολίτες βλέπουν με πολύ διαφορετικό μάτι την εκλογή στο ΠΑΣΟΚ. Τα κίνητρα δεν είναι προσωποκεντρικά – δεν είναι υποψήφιος κάποιος σταρ της πολιτικής, όπως ο πρώην πρωθυπουργός, ούτε (ευτυχώς) υπάρχει κάποιος θάνατος που να κινητοποιεί την κοινή γνώμη, αλλά υπάρχει πολιτική ανάγκη: ο ΣΥΡΙΖΑ παραπαίει και η ΝΔ βιώνει την φθορά της διακυβέρνησης.

Υπάρχουν δημοσκόποι που εκτιμούν ότι η συμμετοχή στις εσωκομματικές κάλπες του ΠΑΣΟΚ θα ξεπεράσει τις 350.000 πολιτών. Αν συμβεί αυτό, τότε θα σημαίνει ότι άνθρωποι που είχαν επιλέξει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και ενδεχομένως και άλλα κόμματα στις εκλογές από το 2019 και μετά, έχουν πλέον στραμμένο το βλέμμα στο ΠΑΣΟΚ.

Θα παίξει ρόλο στο αποτέλεσμα μία ιδιαίτερα αυξημένη συμμετοχή; Προφανώς και θα παίξει – για παράδειγμα, στον ΣΥΡΙΖΑ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κοινωνία επιλέγει τον Φάμελλο, ενώ οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ τον Στέφανο Κασσελάκη.

Αλλά υπάρχουν και οι στιγμές που τα πρόσωπα δεν παίζουν μεγαλύτερο ρόλο από την συμμετοχή. Για το ΠΑΣΟΚ, ένα νέο ρεκόρ προσέλευσης ψηφοφόρων – ανεξαρτήτως του από πού προέρχονται πολιτικά – θα είναι το διαβατήριο για την πτήση, από το κόμμα που έχει υπαρξιακά προβλήματα, στο κόμμα που θα έχει βλέψεις εξουσίας.

Φυσικά, οι εκλογικές βραδιές θα είναι δύο στιγμές – αλλά το αποτέλεσμα θα είναι καταλυτικό. Αλλά αυτό που έχει κυρίως σημασία είναι το πώς θα διαχειριστεί τη νίκη του, αυτός που θα επικρατήσει στις εσωκομματικές εκλογές. Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει κάποιος υποψήφιος που να διαπερνά τις αντιθέσεις μεταξύ «αριστερών» και «κεντροδεξιών» ψηφοφόρων, ούτε κάποιος αυτονόητος ηγέτης στον χώρο. Υπάρχουν συμπληρωματικοί υποψήφιοι, υπάρχουν και υποψήφιοι εκτός κομματικής γραμμής – αλλά και αυτό έχει την αξία του, ειδικά αν ο νικητής της κάλπης έχει το μάτι του στην επόμενη μέρα.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι φανερό ότι ο νικητής θα τα πάρει όλα – αν και στην συγκεκριμένη περίοδο ό όρος «όλα» δεν περιλαμβάνει και πολλά. Απλώς, οι ηττημένοι δεν θα υπάρχουν την επόμενη μέρα.

Στο ΠΑΣΟΚ, είναι ένα στοίχημα κατά πόσον αυτός που θα επικρατήσει στις εσωκομματικές κάλπες θα αντιληφθεί το μήνυμα των καιρών και θα συμπεριλάβει στους σχεδιασμούς του, τους μνηστήρες. Αν δεν το πράξει, τότε όλη η αντιπαράθεση εν μέσω καλοκαιριού θα έχει γίνει επί ματαίω.

Είναι δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρει όλο και περισσότερους – αλλά είναι επίσης δεδομένο ότι αυτό συμβαίνει προς το παρόν, όχι επειδή κινητοποιεί τους πολίτες, αλλά επειδή δεν τους κινητοποιούν οι υπόλοιποι. Όμως, κάποιος, κάποια στιγμή, πρέπει να τους κινητοποιήσει…