Φρίξος Δρακοντίδης

Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα έντονη σε περιοχές όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Πάρος και η Χαλκιδική. Σε ορισμένα beach bar της Μυκόνου, η ελάχιστη κατανάλωση για ένα τραπέζι μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 25.000 ευρώ. Στη Χαλκιδική, οι τιμές κυμαίνονται από 40 ευρώ για τις μπροστινές ξαπλώστρες, έως και 100 ευρώ ανά άτομο για τα πιο δημοφιλή beach bar. Μάλιστα, φέτος η μάστιγα της ελάχιστης κατανάλωσης έφτασε μέχρι και την άγονη γραμμή, τα πανέμορφα Κουφονήσια.

Το ζήτημα της νομιμότητας αυτής της πρακτικής είναι περίπλοκο. Οι επιχειρηματίες ισχυρίζονται ότι έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν τις τιμές τους και να απαιτούν ελάχιστη κατανάλωση για την κάλυψη των λειτουργικών τους εξόδων και την παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών. Ωστόσο, η υπερβολική τιμολόγηση μπορεί να θεωρηθεί αθέμιτη πρακτική και να προκαλέσει αντιδράσεις από τους καταναλωτές.

Οι καταναλωτές έχουν δικαίωμα να καταγγείλουν υπερβολικές χρεώσεις εάν θεωρήσουν ότι παραβιάζονται τα δικαιώματά τους. Η επιβολή ελάχιστης κατανάλωσης δεν είναι κατ' ανάγκην παράνομη, αλλά πρέπει να είναι σαφής και διαφανής η πολιτική της επιχείρησης και να μην υπερβαίνει τα όρια της λογικής.

Η πολιτική αυτή έχει προκαλέσει έντονη δυσαρέσκεια μεταξύ των τουριστών και των ντόπιων, καθώς οι υψηλές χρεώσεις μειώνουν την προσβασιμότητα στις παραλίες. Πολλοί τουρίστες προτιμούν πλέον λιγότερο τουριστικές περιοχές ή αποφεύγουν τα πολυτελή beach bar, επιλέγοντας πιο οικονομικές λύσεις.

Το συμπέρασμα είναι ότι η τάση της επιβολής υψηλής ελάχιστης κατανάλωσης στα beach bar των νησιών αποτελεί σοβαρό ζήτημα που επηρεάζει την εικόνα του ελληνικού τουρισμού. Οι αρμόδιες αρχές πρέπει να εξετάσουν το φαινόμενο και να λάβουν μέτρα για την προστασία των δικαιωμάτων των καταναλωτών και την εξασφάλιση της ισορροπίας μεταξύ επιχειρηματικής ελευθερίας και προστασίας του κοινού συμφέροντος.