Γιάννης Αντύπας

Μετά από χιλιάδες χρόνια αλληλοσκοτωμών και δύο παγκόσμιους πολέμους, πολλοί θεώρησαν ότι ο άνθρωπος ως μορφή ζωής με ευφυία και πνευματικού τύπου αναζητήσεις ωρίμασε. Πως τα παθήματα του έγιναν μαθήματα.

Και είναι αλήθεια πως μετά τον 2ο ΠΠ οι θεσμοί διακρατικής συνεργασίας αυξήθηκαν. Δημιουργήθηκε ο ΟΗΕ και στην Ευρώπη η ΕΟΚ, που μετεξελίχθηκε σε ΕΕ, το πιο προωθημένο «πείραμα» ενοποίησης στον πλανήτη μας.

Αλλά, οι πόλεμοι δεν εξαλείφθηκαν. Οι άνθρωποι συνέχισαν να σκοτώνουν ανθρώπους σε κάθε «ευκαιρία». Με πόλεμο απάντησαν οι ΗΠΑ στην τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Με πολέμους για την ακρίβεια. Που δεν τελείωσαν ποτέ.

Η Αλ Κάιντα ηττήθηκε, ξεπήδησε ο ISIS. Στο Αφγανιστάν και το Ιράκ προστέθηκε και η Συρία, όπου ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίζεται. Η Γάζα φλέγεται για μία ακόμη φορά. Και… φωτιά απειλεί να ξεσπάσει στο Αιγαίο.

Άγκυρα και Αθήνα κινούνται σε κλίμα Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού. Το 1922’ σας ρίξαμε στη θάλασσα, είπαν χαρακτηριστικά Τούρκοι αξιωματούχοι, το 1821 σας κερδίσαμε, απάντησε ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας.

Το καθεστώς Ερντογάν ξυπνά πάθη του παρελθόντος για να εμπεδώσει την εξουσία του. Το ερώτημα είναι γιατί εμείς παίζουμε το παιχνίδι του; Γιατί δεν διαχωρίζουμε τον τουρκικό λαό από την τουρκική ηγεσία;

Γιατί δίνουμε στην τουρκική προπαγάνδα επιχειρήματα για να συνεχίσει να μοιράζει… σανό στους πολίτες της; Έχει αλλάξει η πάγια θέση μας για ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία; Αυτό δε θα έπρεπε να επαναλαμβάνουμε συνεχώς;

Να δείχνουμε στους Τούρκους πολίτες ότι η Ελλάδα δεν τους απειλεί. Ότι είναι η ηγεσία τους αυτή που τους ζητά να σκοτώνονται, πότε στα μέτωπα του Κουρδιστάν και πότε στα μέτωπα της Συρίας.
Αυτά τα λόγια έχουν σημασία. Γιατί είναι δίκαια που πρέπει να γίνουν πράξεις. Τα άλλα τα λόγια τα μεγάλα, είναι κούφια αν δεν συνοδεύονται από πράξεις. Και όπως λέει ο λαός, κάποια πράγματα, πχ την οικοδόμηση της δύναμης αποτροπής, τα κάνεις, δεν τα λες.

Είναι κρίμα Έλληνες επίσημοι να προχωρούν σε δηλώσεις που δίνουν άλλοθι στο απολυταρχικό καθεστώς του ΤαγίπΕρντογάν να αυξάνει τον έλεγχό του επί της τουρκικής κοινωνίας. Μα πάνω από όλα είναι λάθος.

Το καράβι αρμενίζει στραβά. Ο Αλέξης Τσίπας και ο Πάνος Καμμένος θα πρέπει να το καταλάβουν και να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις στην πορεία του πριν να είναι αργά. Γιατί στα εθνικά ο σανός δεν πληρώνεται με χρήμα, αλλά με αίμα.