Γιάννης Αντύπας

Με τις ευθύνες της για τη διαχείριση της καταστροφικής πυρκαγιάς στο Μάτι να κραυγάζουν, η κυβέρνηση επιδίδεται σε κυνήγι… αυθαίρετων ανεμόμυλων (πολεοδομική αναρχία, ασύμμετρα φαινόμενα, θεωρίες συνωμοσίας), χωρίς όμως να υπάρχει στις τάξεις της η συμπαθής φιγούρα του Δον Κιχώτη. Αντίθετα, οι πολίτες ήρθαν αντιμέτωποι με:

-τα ατσαλάκωτα λευκά πουκάμισα του πρωθυπουργού και του κυβερνητικού εκπροσώπου,
-τους υπερήφανους αρχηγούς των Σωμάτων Ασφαλείας που δεν θα άλλαζαν τίποτα (!),
-μια πρωτοφανή επιχείρηση τα θύματα να μετατραπούν σε θύτες μέσω των σπιτιών τους!

Την απουσία συγγνώμης και ανάληψης ουσιαστικών ευθυνών (οι τηλεοπτικές κάμερες δεν κατέγραψαν ούτε μία εικόνα συντριβής στα πρόσωπα των αρμοδίων υπό το βάρος της απώλειας δεκάδων ανθρώπινων ζωών) συμπλήρωσε η πρωτοφανής προσπάθεια συγκάλυψης σχετικά με την ύπαρξη νεκρών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις μεταμεσονύχτιες δηλώσεις του τις ώρες της καταστροφής, ενώ τα ΜΜΕ κατέγραφαν μαρτυρίες για θύματα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε καμία αναφορά. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές ημέρες (κι όμως...) για να αρχίσουν οι υπουργοί του να ψελλίζουν την αλήθεια.

-Χρήστος Σπίρτζης: «Μιλήσαμε για τους νεκρούς όταν είχαν φύγει οι κάμερες (σ.σ.: από την περίφημη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό στο συντονιστικό κέντρο)».
-Παναγιώτης Κουρουμπλής: «Δεν ήμασταν σίγουροι γιατί ήταν νύχτα».

-Παύλος Πολάκης: «Δεν είχαν βάλει τη σφραγίδα τους οι ιατροδικαστές».

Επιχειρήματα μετάθεσης ευθυνών και αποπροσανατολισμού ολοκλήρωσαν το τρίπτυχο των χειρισμών της επόμενης μέρας από το Μέγαρο Μαξίμου. Στοιχεία που με τη σειρά τους εξηγούν τις αιτίες της καταστροφής: την ατυχία (παράγοντας τύχη), την ανικανότητα (όσων «αντιμετώπισαν» τις φλόγες) και την αδιαφορία (εκείνων που ανέλαβαν τον τραγικό απολογισμό όσων άφησαν πίσω τους). Ψυχροί υπολογισμοί και επικοινωνιακοί χειρισμοί πάνω στις στάχτες που δίνουν την εικόνα ανθρώπων αμετανόητων, άπονων και αδιάφορων. Ο κόσμος πονά, το καραβάνι προχωρά.

Με τον ακριβή αριθμό των νεκρών να είναι ακόμη αδιευκρίνιστος, η κυβέρνηση παραμένει προσηλωμένη στην επικοινωνία. Αρχικά θέλησε να πλησιάσει τα θύματα υποσχόμενη οικονομικές ενισχύσεις, ακόμη και διορισμούς στο Δημόσιο. Στη συνέχεια προσπάθησε να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας στη λεγόμενη «επόμενη μέρα», όπου είχε και τη βοήθεια των κρατικών ταμείων. Αλλά κανείς δεν την ακολούθησε. Πολίτες και ΜΜΕ επέμειναν στη διερεύνηση των πραγματικών περιστατικών και των αιτιών που οδήγησαν σε δεκάδες νεκρούς. Και κάπου εδώ οι υπεύθυνοι της επικοινωνίας ανακάλυψαν τη χρόνια κακοδαιμονία του κράτους μας: αυθαίρετα και πολιτικά ρουσφέτια επιστρατεύτηκαν για να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο συνενοχής με προφανή στόχο τα στόματα να μείνουν κλειστά.
Προστέθηκαν και δύο ακόμη αριθμοί:

-Μόνο τριάμισι χρόνια κυβερνά η Αριστερά...

-Ο πρωθυπουργός είναι μόνο 44 ετών...