Γιάννης Αντύπας

Η κύρια ενδυματολογική προσθήκη στην γκαρνταρόμπα του Αλέξη Τσίπρα από το 2015 μέχρι σήμερα είναι τα ατσαλάκωτα λευκά πουκάμισα. Πουκάμισα που δεν χρειάζονται σίδερο και «πέφτουν» άψογα σε όλους σχεδόν τους σωματότυπους.

Με λευκό πουκάμισο πανηγύρισε την εκλογική νίκη του Ιανουαρίου, με λευκό πουκάμισο αγκάλιασε τον Πάνο Καμμένο τη νύχτα του δημοψηφίσματος, με λευκό πουκάμισο ήταν στο Συντονιστικό Κέντρο Πυροσβεστικής τη νύχτα της τραγωδίας στο Μάτι, με λευκό πουκάμισο πήγε στην Ιθάκη για την «έξοδο» από τα μνημόνια, με λευκό πουκάμισο επισκέφθηκε τους πληγέντες από την καταστροφική πυρκαγιά. Σε χρονική απόσταση ασφαλείας 42 ημερών.

Λευκό. Το χρώμα της αθωότητας. Είναι κατηγορηματικοί οι ειδικοί σε θέματα επικοινωνίας: Το λευκό πουκάμισο δείχνει σοβαρότητα και οικειότητα, προσθέτει στους νέους και αφαιρεί από τους ηλικιωμένους, προδιαθέτει θετικά όσους σε κοιτούν.

Όμως, όσα λευκά πουκάμισα και να φορέσει ο πρωθυπουργός, δύσκολα θα εμποδίσει τους Έλληνες να δουν τις μαύρες σελίδες που έχει προσθέσει στην ιστορία της χώρας:

Ξόδεψε έξι μήνες σε διαπραγματεύσεις για να κάνει το «όχι» του δημοψηφίσματος «ναι» και να υπογράψει νέο μνημόνιο. Μια κωλοτούμπα που κόστισε από 30 έως 200 δις ευρώ.
Έκλεισε τις τράπεζες. Οι Έλληνες ζουν ακόμη με capital controls.
Έδωσε όνομα, εθνικότητα και γλώσσα στους Σκοπιανούς. Αυτό, τουλάχιστον, δείχνουν οι δηλώσεις όλων των διεθνών πρωταγωνιστών, με πλέον πρόσφατο παράδειγμα τον πρόεδρο Τραμπ.
Δηλητηρίασε την κοινωνία με ισχυρές δόσεις μίσους, επαναφέροντας στο προσκήνιο εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα. Το περίφημο «τους τελειώνουμε».
Προσέθεσε στο ήδη εκρηκτικό μίγμα τη σκανδαλολογία, επιτρέποντας στους υποστηριχτές του να στοχεύουν ακόμη και τις οικογένειες των πολιτικών του αντιπάλων.
Διέλυσε τη μεσαία τάξη για να γίνει το καλό παιδί των δανειστών και να έχει να μοιράζει επιδόματα.
Συνέχισε το κομματικό κράτος με τη δικαιολογία ότι τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι.
Έγινε ίδιος με ότι πολεμούσε, το αντίθετο απ’ ότι είχε υποσχεθεί στους πολίτες.

Όλα του τα λόγια ήταν ψέματα και ονόμασε αυταπάτες.
Το κράτος είναι πια αδύναμο να προστατέψει τους πολίτες. Μάνδρα, Μάτι, Ιός του Νείλου, επεισόδια σε μία σειρά θρίλερ.

Τα λευκά πουκάμισα δε μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα, όσο και να επιμένουν οι επικοινωνιολόγοι. Γιατί στην επικοινωνία πιστεύουν μόνο όσοι είναι διατεθειμένοι να το κάνουν.

Όλοι οι υπόλοιποι αποφασίζουν όχι με αυτό που βλέπουν, αλλά με αυτό που ζουν. Η ώρα του λαού πλησιάζει και πάλι. Ο «λογαριασμός» θα φθάσει πολύ γρήγορα στο Μέγαρο Μαξίμου και θα είναι χαρτί… έξωσης.