Την Ευρώπη και τα μάτια μας…

Πάνω στο δίπολο «εγώ- εμείς» και «οι άλλοι» εξελίχθηκαν οι ανθρώπινες κοινωνίες και οικοδομήθηκαν κράτη και αυτοκρατορίες.

Οι σύγχρονοι άνθρωποι γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν καλά και κακά έθνη. Υπάρχουν καλές και κακές πρακτικές. Υπάρχουν και συμφέροντα. Ανταγωνιστικά μοντέλα ζωής. Στο πλαίσιο αυτό, δεν έχει καμία λογική η δήθεν πολιτική ορθότητα του συμβιβασμού της Ευρώπης με έθιμα που διαιωνίζουν την καθυστέρηση και φέρνουν τον μεσαίωνα ξανά στο προσκήνιο.

Αφήνοντας, έτσι, πεδίο δόξης λαμπρό σε λαϊκιστές τύπου Σαλβίνι, ώστε να εμφανίζονται ως υπερασπιστές του δυτικού τρόπου ζωής και της αυτονόητης απαίτησης των πολιτών να διαφυλαχθούν και οι δικές τους παραδόσεις. Να μην υπάρχουν διακρίσεις υπέρ και σε βάρος κανενός.

Γιατί, είναι άλλο πράγμα η ανοχή στο διαφορετικό, όπου και η λέξη ανοχή είναι λάθος, το διαφορετικό είναι αυτονόητο και πραγματικό και άλλο η προβολή των δικαιωμάτων «του άλλου- των άλλων» για να έρθουν σε μειονεκτική θέση τα δήθεν προνόμια του πόλου «εγώ- εμείς».

Είναι άλλο πράγμα ο σεβασμός σε μία παράδοση και άλλο η ανοχή- συνενοχή για να διευρύνεται η επικράτεια «βάρβαρων» εθίμων, που στόχο έχουν υποταγμένα άτομα και υποταγμένες κοινωνίες.
Μπορεί η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και η Ισπανία να ήταν κάποτε αποικιακές αυτοκρατορίες και να αδίκησαν λαούς και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μπορεί η Γερμανία να προκάλεσε δύο Παγκοσμίους Πολέμους επιχειρώντας την παγκόσμια κυριαρχία.

Αλλά, η Ευρώπη από το 1945 και μετά έγινε η Ήπειρος όπου η ζωή ήταν «ακριβή». Θέλει κανείς στα αλήθεια να συγκρίνει τα όσα βίωσαν και βιώνουν οι Ευρωπαίοι πολίτες με τα αντίστοιχα των Ρώσων, των Κινέζων και δεκάδων χωρών στην Ασία και την Αφρική; Μπαίνει ερώτημα για το μοντέλο ζωής που ήταν περισσότερο προοδευτικό; Για το μοντέλο ζωής που σεβόταν τα ατομικά δικαιώματα;

Πιστεύω πως υπάρχει μία μόνο απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα: Η Ευρώπη είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί στην ανθρωπότητα. Άρα, το δικό της μοντέλο πρέπει να εξάγουμε και να μην υποκύψουμε στον «πειρασμό» των εισαγόμενων. Ναι στους μετανάστες, ναι στη διατήρηση του πολιτισμού τους, αλλά με σεβασμό στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής.

Γιατί είναι ο πλέον δημοκρατικός και προοδευτικός που έχει υπάρξει στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η εξαίρεση σε έναν κανόνα απολυταρχικών καθεστώτων τα οποία δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τους υπηκόους τους. Που τους θεωρούν απλά «καύσιμο» στην κίνηση της ιστορίας.

Ναι στους μετανάστες με σεβασμό στον πολίτη που τους υποδέχεται στις γειτονιές του. Για να απολαύσουν και αυτοί την ελευθερία που η Ευρώπη προσφέρει στους πολίτες της. Όχι ένα ασφαλές πλαίσιο για να συνεχίσουν κάποιοι (μετανάστες ως επί το πλείστον) να εκμεταλλεύονται άλλους (μετανάστες), ακριβώς όπως συμβαίνει και στις πατρίδες τους.
Ο κόσμος έχει ανάγκη από περισσότερη Ευρώπη. Η δημοκρατία και η προοδευτική λογική πρέπει να επεκταθούν, όχι να υποχωρήσουν. Οι επόμενες «αυτοκρατορίες» πρέπει να είναι των δικαιωμάτων και των ελευθεριών και όχι της καταπίεσης και των υποχρεώσεων.

Οι πανανθρώπινες αξίες της ελληνοχριστιανικής παράδοσης και του δυτικού πολιτισμού που ακολούθησε είναι το φως, δεν είναι το σκοτάδι. Είναι σίγουρα το καλύτερο από το χειρότερο, για τον άνθρωπο και τις κοινωνίες του και οι Ευρωπαίοι πραγματικά ήμασταν πολύ τυχεροί που το ζήσαμε.

Και έχουμε και εμείς δικαίωμα να θέλουμε να συνεχίσουμε να το ζούμε…