Γιάννης Μακρυγιάννης

Η δήλωση της ημέρας χθες δεν ήταν του Πάνου Καμμένου. Ήταν του Πιέρ Μοσχοβισί! Του… φίλου της Ελλάδας (εδώ γελάνε) όπως λένε (και το πιστεύουν μάλιστα) κάποιοι! Εσχάτως κυρίως Συριζαίοι το λένε, παρεμπιπτόντως.

«450 μεταρρυθμίσεις ψηφίσατε μόνο στο 3ο πρόγραμμα. Καμία κυβέρνηση δεν χρειάστηκε να νομοθετήσει τέτοια μέτρα» είπε ο κοινοτικός επίτροπος απευθυνόμενος στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ! Το είπε για καλό – για να εξηγούμαστε! Θεώρησε ότι έκανε κομπλιμέντο στους σημερινούς κυβερνώντες! Αλλά με αυτό τον τρόπο τους εξέθεσε ακόμα περισσότερο.

Ήταν βέβαια ευγενικός και προσεκτικός. Θα μπορούσε να πει κι άλλα – ήταν έκδηλη η χαρά του, που μετά βίας κρατήθηκε: ότι οι Συριζανέλ έγιναν τα πιο υπάκουα και πρόθυμα παιδιά της ευρωζώνης. Ότι τέτοια προθυμία, τέτοιο μιθριδατισμό και τέτοια αποτελεσματικότητα, δεν περίμεναν ποτέ κι από κανέναν στην Ελλάδα. Ότι «αγαπάνε μόνο Συριζανέλ εκεί στις μακρινές Βρυξέλλες». Ότι μακάρι να είχαν κι άλλους τέτοιους σε όλη την Ευρώπη.

Δεν τα είπε. Είναι ο άνθρωπος Γάλλος – έχει μεγαλώσει με όλους τους κανόνες της καλής συμπεριφοράς, της διακριτικότητας και της διπλωματίας. Λέει τόσα, όσα χρειάζονται. Δεν είναι ανάγκη και να εξευτελίζει κατάμουτρα τους οικοδεσπότες.

Ειδικά τέτοιες μέρες. Σαν αύριο, 5 Ιουλίου γινόταν το πιο εντυπωσιακό δημοψήφισμα των τελευταίων δεκαετιών στην Ευρώπη. Και ακολουθούσε αμέσως μετά τη μεγαλύτερη κωλοτούμπα όλων των εποχών στην πολιτική ζωή της χώρας.

Πήραν το «ΟΧΙ» και το βάφτισαν «ΝΑΙ» εις τη νιοστή σε ελάχιστες ώρες.

Κατάπιαν τα ίδια τους τα λόγια, τις ίδιες τις ιδέες τους, τις δεσμεύσεις τους και παραδόθηκαν στους μοσχοβισίδες, τους Γιούνκερ και τις μαντάμ Μέρκελ, άνευ όρων.

Υπάρχουν ήττες και ήττες. Και υπάρχουν και ξεδιάντροποι συμβιβασμοί. Και ένας από αυτούς ήταν η συνθηκολόγηση που έγινε τον Ιούλιο του 2105. Απέναντι σε μία ευρωζώνη και μία ένωση, που ζέχνει παρακμή, αναλγησία, κυνισμό, ξενοφοβία και (όχι μόνο έρποντα) φασισμό.

Κι αν λένε ότι εκείνη την ώρα δεν υπήρχε άλλο δρόμος από την παράδοση, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι τον δρόμο να τον βαδίσουν έτσι, αυτοί τον διάλεξαν – δεν πίστεψαν ποτέ στη σύγκρουση, ούτε στη ρήξη, γι’ αυτό κατέληξαν στο αδιέξοδο.

Στις Βρυξέλλες λένε για την κωλοτούμπα του Ιουλίου του 2015 και ακόμα γελάνε. Αλλά ο Μοσχοβισί, που είναι κύριος στη συμπεριφορά του, δεν θέλησε να πει τίποτα. Είπε μόνο τον αριθμό: 450 μεταρρυθμίσεις! Πόσοι νόμοι και πόσα άρθρα να χρειάστηκαν άραγε;