Γιάννης Μακρυγιάννης

Το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι η τότε κυβέρνηση προσπαθούσε να παρατείνει το βίο της, με αποστάτες βουλευτές, που θα ψήφιζαν, παρά την αντίθετη άποψη του κόμματός τους, τον Σταύρο Δήμα για πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Έλεγε και διάφορα άλλα -ή άφηνε να εννοηθεί ότι εννοούσε και διάφορα άλλα-, εξόχως σκληρά, για όσους θα επέλεγαν τελικά να δώσουν χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Τώρα λοιπόν η κυβέρνηση ψάχνει έξι βουλευτές για να κερδίσει χρόνο και να συνεχίσει την πορεία της από τη στιγμή που θα φύγουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες από τη συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πώς θα βρεθούν αυτοί οι έξι βουλευτές; Τι είδους συμμαχία θα είναι αυτή, καθώς φαίνεται ότι οι υποψήφιοι συνοδοιπόροι θα έχουν προέρχονται από τόσο διαφορετικές, πολιτικά και ιδεολογικά, δυνάμεις; Θα πρόκειται για σοβαρή προγραμματική σύγκλιση ή απλώς θα πρόσκαιρη συγκόλληση, με μοναδικό στόχο να κερδίσουν όλοι από τη νομή της εξουσίας;

Δεν μιλάμε για την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών. Εκεί όντως υπάρχουν κι άλλοι, πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν παρεμφερή προσέγγιση στο θέμα. Μιλάμε για τη «νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να ολοκληρωθεί η τετραετία», που είπε και ο Τζανακόπουλος.

Θα πει κανείς ότι για την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μετράει καμία προγραμματική βάση. Το δικό του πρόγραμμα άλλωστε, εκείνο με το οποίο κέρδισε τις εκλογές, το εγκατέλειψε το καλοκαίρι του 2015, όταν και αποδέχθηκε το πρόγραμμα των δανειστών, υπό τη μορφή του τρίτου μνημονίου. Ότι ανεξάρτητα από τις βαθιές ιδεολογικές διαφορές συνέπλευσε με μία εκδοχή της εθνικιστικής δεξιάς, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι έτσι εξωραΐζει μέρος της ακροδεξιάς στη χώρα. Ότι πήγε κόντρα σε όλα τα συστατικά στοιχεία της ριζοσπαστικής Αριστεράς και μετατράπηκε τελικά σε βαθιά αντιδραστική καθεστωτική δύναμη, αν λάβει κανείς υπόψη πώς αντιμετωπίζει τα λαϊκά κινήματα, αλλά και τους πρώην συντρόφους της Λαϊκής Ενότητας – αυτή που παρέμεινε πιστή δηλαδή στις αξίες της ριζοσπαστικής Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων.

Υπό αυτή την έννοια, μάλλον δεν έχει σημασία για τους κυβερνώντες, η όποια προγραμματική σύγκλιση ή απόκλιση με πρόθυμους συμμάχους. Έτσι κι αλλιώς στα σοβαρά θέματα εξακολουθούν να αποφασίζουν, ελέω ΣΥΡΙΖΑ, οι δανειστές, οι εταίροι και οι Αμερικάνοι.

Απλώς η ηγετική ομάδα κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί, όταν τότε μιλούσε για αποστασία, τώρα να λέει ότι προέκυψε κάποιου είδους επιφοίτηση και κάποιοι που έβγαζαν σπυράκια με την Αριστερά να δηλώνουν διαθέσιμοι συνοδοιπόροι και όλα καλά.