Γιάννης Μακρυγιάννης

Με το 2018 να φεύγει δίνοντας τη θέση του στο έτσι κι αλλιώς εκλογικό 2019, η πολιτική συζήτηση επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στο πότε θα στηθούν οι κάλπες, καθώς το θέμα των Σκοπίων αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων σε καταλύτη εξελίξεων.

Η πολιτική συνύπαρξη και κοινή πορεία των κυρίων Αλέξη Τσίπρα και Πάνου Καμμένου γίνεται πλέον εξαιρετικά δύσκολη εν όψει της μάλλον βέβαιης έγκρισης της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή των Σκοπίων ίσως και πριν από τις 15 Ιανουαρίου. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να καθησυχάσει τους πάντες, διαβεβαιώνοντας ότι στην Ελληνική Βουλή η Συμφωνία θα εισαχθεί προς ψήφιση τον Μάρτιο, δεν πείθει σχεδόν κανέναν. Τουναντίον κυκλοφορούν πληροφορίες που αναφέρουν ότι οι διαδικασίες στην Αθήνα υπάρχει περίπτωση να ξεκινήσουν αμέσως μετά την ολοκλήρωση των κινήσεων από τη σκοπιανή πλευρά (έως τις 15 Ιανουαρίου), γεγονός που ενισχύει τα σενάρια για κάλπες έως τις αρχές Μαρτίου - ενδεχόμενο που έχει συζητηθεί σε ηγετικούς κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και καιρό, λένε έγκυρες πηγές, χωρίς όμως να έχει υιοθετηθεί από τον κ. Τσίπρα. Ή τουλάχιστον, χωρίς να έχει υιοθετηθεί ακόμα!

Ακραία ρητορική

Σε κάθε περίπτωση, τα περί επιτάχυνσης των εξελίξεων τροφοδοτούνται από την προβληματική συγκατοίκηση ΣΥΡΙΖΑ - Ανεξαρτήτων Ελλήνων και το εμφανές χάσμα στη συμπεριφορά των δύο εταίρων σε κρίσιμα ζητήματα. Η ακραία, μάλλον πολεμική, ρητορική, στην οποία επιδίδεται ο κ. Καμμένος (και ο υφιστάμενός του, αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Ευάγγελος Αποστολάκης) στα Ελληνοτουρκικά, αιφνιδίασαν το Μέγαρο Μαξίμου, που προσπαθεί διακριτικά, αλλά μάλλον ματαίως να συγκρατήσει τον «τουρκοφάγο» υπουργό Αμυνας. Στην ανεξέλεγκτη αυτή κατάσταση προστέθηκε την Παρασκευή και η δήλωση του αντιπροέδρου των ΑΝ.ΕΛ. Παναγιώτη Σγουρίδη (στον ΘΕΜΑ FM 104.6), περί ενδεχόμενου «θερμού επεισοδίου» στο Αιγαίο, το οποίο θα μπορούσε να σταματήσει την έγκριση της Συμφωνίας των Πρεσπών, για να τρελάνει ακόμα περισσότερο το επιτελείο του πρωθυπουργού. Μετά τον σάλο που προκλήθηκε, ο μεν κ. Καμμένος πήρε αποστάσεις από τη δήλωση αυτή, ενώ ο κ. Σγουρίδης αναγκάστηκε να υποβάλει την παραίτησή του στον πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ.

Το ερώτημα που αναδείχθηκε, ωστόσο, και παραδέχονται ακόμα και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτό το αλαλούμ και εάν η παράτασή του επί μακρόν βοηθά την εκλογική στρατηγική του κ. Τσίπρα και την προσπάθειά του να κερδίσει χρόνο έστω μέχρι τις ευρωεκλογές του Μαΐου, ώστε να στήσει μαζί τις εθνικές, τις ευρωπαϊκές και τις αυτοδιοικητικές κάλπες.

Την ίδια ώρα και με δεδομένο το επώδυνο του εγχειρήματος να συγκεντρωθούν οι 151 ψήφοι για τη διαμόρφωση απόλυτης πλειοψηφίας στην έγκριση της Συμφωνίας των Πρεσπών, αναφύονται και σενάρια περί της πρόθεσης του κ. Τσίπρα να κληροδοτήσει τη Συμφωνία στην επόμενη Βουλή προσφεύγοντας σε εκλογές, χωρίς να ολοκληρώσει το «ιστορικό» βήμα, όπως έχει χαρακτηρίσει τον συμβιβασμό με τη γειτονική χώρα. Η σχετική φιλολογία τροφοδοτείται και από την επικείμενη έλευση της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ στην Αθήνα τον Ιανουάριο, καθώς πολλοί τη συνδέουν με την αγωνία των Ευρωπαίων να περάσει το συντομότερο η Συμφωνία και από την ελληνική πλευρά.

Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν περνά απαρατήρητο ότι ορισμένες από τις παροχές ή κάποια από τα «φιλολαϊκά» μέτρα που έχει προαναγγείλει η κυβέρνηση φαίνεται να επιταχύνονται. Το επίδομα θέρμανσης, για παράδειγμα, ήρθε μάλλον νωρίτερα από το χρονικό σημείο που πολλοί περίμεναν (έστω κι αν πράγματι έχει καθυστερήσει γενικά), ενώ η νομοθέτηση για την αύξηση του βασικού μισθού πιθανόν να γίνει πιο σύντομα από τον αρχικό σχεδιασμό που ήταν για τέλη Ιανουαρίου. Ο δε νόμος Κατσέλη για την προστασία της πρώτης κατοικίας από το τσουνάμι των πλειστηριασμών παρατείνεται τελικά για μόλις δύο μήνες και όχι για τρεις ή έξι όπως επεδίωκε αρχικά η κυβέρνηση, προσθέτοντας ένα επιπλέον, δύσκολο για πολιτικό χειρισμό, χρονικό όριο στους σχεδιασμούς του Μαξίμου.

Ανεξάρτητα από τις τελικές επιλογές του κ. Τσίπρα είναι ολοφάνερο ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν αποκλείουν τον εκλογικό αιφνιδιασμό και προετοιμάζονται πυρετωδώς, συγκροτώντας μια ώρα αρχύτερα τα ψηφοδέλτιά τους. Υπό την πίεση μιας ακατάσχετης εκλογολογίας που επιβαρύνει την οικονομία, αλλά και το πολιτικό κλίμα, είναι πλέον ζητούμενο εάν και για ποιο λόγο να περιμένει μία κυβέρνηση ότι ο χρόνος μπορεί να κυλάει υπέρ της.