Γιάννης Μακρυγιάννης

Το βράδυ του δεύτερου γύρου των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και με αποτυπωμένη στον «μπλε» χάρτη της Ελλάδας τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ στην τοπική αυτοδιοίκηση, δήλωσε ότι ξέρει όχι μόνο να κερδίζει, αλλά και να χάνει! Φευ!

Η συμπεριφορά, που επιδεικνύουν οι κυβερνώντες μετά τη λαϊκή αποδοκιμασία δεν δείχνει ότι ξέρουν να χάνουν. Παρότι ο Αλέξης Τσίπρας αναγνώρισε ότι η κυβέρνησή του δεν έχει πλέον τη λαϊκή νομιμοποίηση, εξ ου και ανακοίνωσε την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, αυτή συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν να είναι όλα κανονικά. Σαν να έχει την πλήρη έγκριση να κάνει ό,τι νομίζει. Για την ακρίβεια, επιχειρεί να κάνει ό,τι ρουσφέτι, όποια εξυπηρέτηση και φαυλότητα έχει πρόχειρη.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο πλιάτσικο εδώ και πολλά χρόνια. Έχει γίνει και στο παρελθόν, από πολλούς προηγούμενους ρουσφετολογικό πάρτι, αλλά τουλάχιστον εκείνοι είχαν μία κάποια δημοκρατική νομιμοποίηση. Τη χρησιμοποιούσαν με το χειρότερο τρόπο, ναι – αλλά την είχαν! Ετούτοι εδώ δεν την έχουν καν. Και κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Συμπεριφέρονται με τη λογική του πειναλέου, προσπαθώντας να δικαιώσουν ακόμα και τους αισχρότερους επικριτές της αριστεράς.

Κρατώντας ανοιχτή τη Βουλή, παρότι ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να είχε πάει ήδη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την επίσημη προκήρυξη των εκλογών, προδίδουν μία βαθιά περιφρόνηση προς τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού, μία υποκριτική στάση απέναντι στους θεσμούς και κυρίως προσβάλλουν τη νοημοσύνη όλων μας.

Δεν κατευθύνουν (για να το πούμε ευγενικά και ήπια) απλά το δημόσιο χρήμα, όπως θέλουν και με απολύτως κομματικά κριτήρια. Δεν είναι ότι επιβαρύνουν τους φορολογούμενους με ρουσφέτια. Δεν είναι μόνο ότι ποδοπατούν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Το μεγαλύτερο κακό που κάνουν είναι ότι δημιουργούν ένα κακό προηγούμενο, που ακυρώνει οποιαδήποτε κριτική στους επόμενους. Με τι ηθικό ανάστημα και πολιτική νομιμοποίηση θα πουν αύριο σε μία άλλη κυβέρνηση ότι δεν σέβεται το δημόσιο χρήμα, δεν κάνει πολιτική με βάση την αξιοκρατία και δεν τηρεί τους θεσμικούς κανόνες. Η παρακαταθήκη φαυλότητας και εξουσιολαγνείας που αφήνουν είναι το χειρότερο απ’ όλα. Και το θέμα δεν είναι ότι θα το πληρώσουν οι ίδιοι – το πληρώνουν άλλωστε ήδη. Θα το πληρώσει η χώρα δυστυχώς…