Γιάννης Σερέτης

Ο άλλος Παναθηναϊκός. Ο Panathinaikos του Γιώργου Βαρδινογιάννη, του Γιάννη Βαρδινογιάννη. Δις από την Μπαρτσελόνα, μια φορά από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μια από τη Βέρντερ στη Βρέμη...

Έχει φάει και εξάρα από την Ντινάμο στο Βουκουρέστι, έχει φάει και «ντόρτια» όπως χθες. Από τη Λίβερπουλ, τη Γιουβέντους, την Παρί Σεν Ζερμέν, τη Λεβερκούζεν στο ΟΑΚΑ, εκείνη τη βραδιά που ακούστηκε για πρώτη φορά το «Παύλο Θεέ, πάρε την ΠΑΕ». Ποτέ, όμως, από αναπληρωματικούς! Όσο μεγάλη κι αν ήταν η αντίπαλός του. Ποτέ από «δευτερό-τριτα». 0-4 έγραφε χθες στο 59’ από την Τσέλσι που έπαιξε με τον Έντσο Φερνάντες, τον Κουκουρέγια και εννιά αναπληρωματικούς (πέντε βασικοί της είναι... εντελώς τελείως εκτός λίστας σ’ αυτή την πρώτη φάση του Conference League).

Θα πει κάποιος, «Μα και ο Παναθηναϊκός με τους περισσότερους αναπληρωματικούς έπαιξε». Σωστό! Διότι ο Ντιέγκο Αλόνσο αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μόνο τους Ντραγκόφσκι, Γεντβάι, Τσέριν, Μλαντένοβιτς και τον Κώτσιρα που δεν θα ήταν «βασικός» αν δεν υπήρχε το θέμα του συμβολαίου με τον Βαγιαννίδη. Κι αυτή ακριβώς είναι η διαφορά του σημερινού Παναθηναϊκού. Ότι ο προπονητής του επιλέγει στο πιο ελκυστικό και «βαρύ» εφετινό ευρωπαϊκό παιχνίδι του, στο ματς που με έξυπνο τρόπο η ΠΑΕ προσελκύει 60.000 φιλάθλους στο ΟΑΚΑ παρότι η ομάδα δεν έχει καν σκοράρει σε τρία ντέρμπι και είναι έκτη πίσω από τον Παναιτωλικό, να κάνει εκπτώσεις για να παραταχθεί όσο το δυνατόν πιο «φρέσκος» την Κυριακή εναντίον του Άρη. Λογικό, από τη μια πλευρά. Μα ταυτόχρονα και τρανή απόδειξη αλλαγής status και επιπέδου.

Θα νικούσε ο Παναθηναϊκός με τον Ίνγκασον, τον Αράο, τον Μπακασέτα, τον Τζούρισιτς τους αναπληρωματικούς της Τσέλσι; Ουδείς το γνωρίζει. Μ’ αυτούς πάντως, έχασε με το ζόρι 0-1 από τους βασικούς του Άγιαξ και ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά εναντίον της Λανς, η οποία δεν έχει ηττηθεί εφέτος παρά μόνο εκείνη τη βραδιά στο ΟΑΚΑ!

Σίγουρα ο Παναθηναϊκός θα είχε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, καλύτερη ψυχολογία, δυο απειλές περισσότερες στην επίθεση, πιο ισορροπημένη μεσαία γραμμή και αμυντική λειτουργία. Και σίγουρα δεν θα είχε σκορπίσει τόνους απογοήτευσης σε εκατοντάδες πιτσιρίκια που πήγαν χθες με τους μπαμπάδες τους στο ΟΑΚΑ. Κάποιοι άρχισαν να αποχωρούν νωρίς. Ολοι έφυγαν με σκυμμένο κεφάλι. Όχι για την ήττα – δεν υπήρχαν άλλωστε και πολλές προσδοκίες για θετικό αποτέλεσμα εναντίον του φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Εφυγαν λυπημένοι για την εικόνα της ομάδας. Μια εικόνα ποδοσφαιρικής κακομοιριάς, την οποία ο Παναθηναϊκός του Αλόνσο -ναι, του Αλόνσο- δεν είχε δείξει εφέτος σε κανένα από τα επτά μέχρι χθες ευρωπαϊκά παιχνίδια του.

Το ταμπλό θα μπορούσε να γράψει πέντε, έξι, ακόμα και να φτάσει στο… Γιουβέντους – Ολυμπιακός. Οι αλλαγές του Μαρέσκα, η μείωση του ρυθμού της Τσέλσι, ο εκρηκτικός Τετέ, ο φιλότιμος Πελίστρι και ο τούρμπο Βαγιαννίδης, κυρίως ο σοβαρός Μπαρτλομιέι Ντραγκόφσκι, «κράτησαν» το εύρος στο 1-4: η μεγαλύτερη εντός έδρας ήττα του Panathinaikos, μαζί με μια... «προπολεμική» τεσσάρα από την Πολόνια Μπίτομ το 1961 και τα «ντόρτια» από τη Μπάγερ Λεβερκούζεν το 1993. Γράφτηκε... μισή ιστορία χθες στο ΟΑΚΑ, όπου ο Παναθηναϊκός έχασε πολύ περισσότερα από τρεις βαθμούς.

Πληγώθηκε βαθιά η ούτως ή άλλως ταλαιπωρημένη στη μετά–Γιοβάνοβιτς εποχή, σχέση του με τους οπαδούς του. Πιέστηκε πάρα πολύ περισσότερο όλος ο οργανισμός για νίκη επί του Άρη. Έχασαν πολύ από την (όποια…) αυτοπεποίθησή τους παίκτες οι οποίοι κατάφεραν να βάλουν δύσκολα στα δεύτερα της Τσέλσι μόνο για 15 λεπτά, στάθηκαν όρθιοι για 45 λεπτά και έριξαν λευκή με τρία γκολ από το 49’ έως το 59’.

Η στρατηγική επιλογή του Αλόνσο να κάνει rotation εναντίον της Τσέλσι αποδείχθηκε πλήρως αποτυχημένη για πολλούς προφανείς λόγους. Θα μπορούσε κάλλιστα να παρατάξει μια πολύ πιο αξιόμαχη ενδεκάδα μέχρι το 60’ και εν συνεχεία σταδιακά να κάνει τις αλλαγές του. Δεν εκτίμησε σωστά το μέγεθος του κινδύνου, δεν υπολόγισε σωστά το μέγεθος και την απήχηση του συγκεκριμένου δεν «μέτρησε» σωστά τις ικανότητες και τη χημεία της ομάδας που παρέταξε, έχασε ό,τι μπορούσε να χάσει απ' αυτό το ματς, δεν κέρδισε απολύτως τίποτα! Πιθανότατα -αργά ή γρήγορα- θα χάσει και τη θέση του. Μα, ποιος αλήθεια, μπορεί να πει ότι η mid season επιλογή του Αλαφούζου θα είναι επιτυχημένη;

Με εξαίρεση τον (παρεμπιπτόντως, ελεύθερο) Μαρίνο Ουζουνίδη, ο Παναθηναϊκός κατά τη διάρκεια της δικής του θητείας είχε μόνο καταστροφικές επιλογές στο μέσον της σεζόν. Όχι απλώς κακές. Καταστροφικές, σαν του Φάμπρι, του Στραματσόνι, του Μπόλονι και του Τερίμ...