Γιάννης Σερέτης

Ήταν μια καλή αρχή η χθεσινή για τον Βιτόρια. Μέχρι εκεί και τίποτα περισσότερο. Δεν ήταν όμως ένα παιχνίδι που τον βοήθησε πολύ για να σχηματίσει την εικόνα που θα ήθελε, δεδομένου ότι ο Βόλος αγωνιζόταν από το 45’ + 3’ με δέκα παίκτες.

Ο Παναθηναϊκός έπαιζε εναντίον της μοναδικής «μικρομεσαίας» ομάδας που δεν έχει πάρει βαθμό από το Βig-5. Εναντίον της ομάδας που έχει μόνο έναν βαθμό εντός έδρας, ενώ μακριά από το Βόλο σχεδόν διαπρέπει, ενίοτε και με τη βοήθεια της διαιτησίας (σε Περιστέρι και Αγρίνιο όπου νίκησε). Συνεπώς, ο βαθμός δυσκολίας ήταν μικρός. Κι έγινε ακόμα μικρότερος μετά από τη σωστή αποβολή του Κύπριου Παύλου Κορρέα στο 45 +3’.

Ο Βιτόρια έκανε δύο αλλαγές στην ενδεκάδα του και μόλις δύο αλλαγές κατά τη διάρκεια του αγώνα. Βγάζοντας αυτούς τους δύο που άλλαξε. Δηλαδή τον Ουναϊ και τον Τζούρισιτς, με τον Τσέριν και τον Πελίστρι. Δικαιώθηκε με τις επιλογές του; 100%!

Ο Τζούρισιτς ήταν ο MVP της ομάδας του, με εκπληκτικό γκολ, πάσα σε δοκάρι του Τετέ και λομπίτσα στον Βραζιλιάνο από την οποία προέκυψε η αποβολή στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Και ο Μαροκινός, παίζοντας μαζί με τον Μπακασέτα ως εσωτερικός μέσος βοήθησε πάρα πολύ την ομάδα του στην κατοχή/κυκλοφορία της μπάλας, έπαιξε κάθετα, έκανε τελικές προσπάθειες, συνολικά έκανε ίσως το καλύτερο παιχνίδι του στον Παναθηναϊκό.

Αυτή η ταυτόχρονη παρουσία Μπακασέτα – Ουναϊ, σε συνδυασμό με το 4-3-3 του Βιτόρια είναι κάτι που κρατάμε σε μια άκρη του μυαλού μας από το χθεσινό παιχνίδι. Επί Αλόνσο ο Παναθηναϊκός συνήθως έπαιζε σε 4-2-3-1 και Ουναϊ με Μπακασέτα είχαν παίξει μαζί από την αρχή μόνο στο 3-1 επί του Πανσερραϊκού.

Τι άλλο κρατάμε;

1. Ότι η μπάλα δεν περνούσε τόσο πολύ από τον Αράο που ήταν ο play maker επί Αλόνσο. Περνούσε περισσότερο από τα δυο «οκτάρια».

2. Ότι ο Παναθηναϊκός είχε ισορροπία στην ανάπτυξη από τις δύο πλευρές. Δεν έπαιζε μόνο από δεξιά με Βαγιαννίδη – Τετέ, αλλά είχε αρκετές προσπάθειες και από αριστερά με Μλαντένοβιτς – Τζούρισιτς.

3. Ότι η αμυντική γραμμή του Παναθηναϊκού έπαιρνε λελογισμένα μέτρα στο πρώτο μέρος, όταν το ματς ήταν 11 Vs 11. Aγάλι – αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι…

4. Ότι ο Παναθηναϊκός πήρε το πρώτο του πέναλτι, ταυτόχρονα και την πρώτη αποβολή αντιπάλου στη 10η αγωνιστική.

5. Ότι ο Ούγγρος Μαρκ Κόζστα ταλαιπώρησε Ινγκασον – Γεντβάι, έχασε δυο σπουδαίες ευκαιρίες και ανέδειξε τα ελαττώματα των στόπερ του. Έφόσον ο Μάγκνουσον και ο Πάλμερ - Μπράουν είναι ακόμα μεταξύ πάγκου και εξέδρας, ας μην αποκλείσουμε τη μεταγραφή στόπερ τον Ιανουάριο…

6. Ότι ο Παναθηναϊκός έχει χάσει έξι – επτά μεγάλες ευκαιρίες για γκολ. Τρεις ο Φώτης Ιωαννίδης μαζί με το πέναλτι που απέκρουσε ο έξοχος Κόβατς, δυο (δοκάρια) ο Τετέ, μια ο Μπακασέτας, δυο ο Τσέριν, μια ο Πελίστρι, μια ο Ουναϊ… Είναι με διαφορά βάσει δεδομένων η πιο άστοχη ομάδα του πρωταθλήματος, αλλά αν παρουσιάζεται «τακτοποιημένος» όπως χθες, θα έρθουν και τα γκολ.

Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι να ψάχνει τις μικρές βελτιώσεις σε όλες τις γραμμές παιχνίδι με παιχνίδι. Δεν είναι δυνατόν να αλλάξει γρήγορα σε όλα και δεν είναι ανάγκη να το ψάξει αυτό. Ο Βιτόρια είναι έμπειρος και δεν θα πέσει στη παγίδα των πανηγυρισμών και των… επαναστατικών «μεταμορφώσεων».

Έχει πλέον μπροστά του μια μεγάλη πρόκληση και μια μεγάλη τύχη. Το ματς της Πέμπτης με την Τζουργκάρντεν η οποία την Κυριακή παίζει στο τελευταίο της παιχνίδι πρωταθλήματος μια θέση στην Ευρώπη για την επόμενη σεζόν κι ένα σούπερ στρωτό πρόγραμμα μέχρι τα Χριστούγεννα. Στο χέρι του είναι να βάλει τις βάσεις για το comeback του Παναθηναϊκού, να αξιολογήσει το ρόστερ και να κάνει τις μεταγραφικές του εισηγήσεις νωρίς, από τις αρχές Δεκεμβρίου.