Γιάννης Σερέτης

Προηγήθηκε στο 11’, δεν «καθάρισε» το ματς, ισοφαρίστηκε στο 50’, έχασε ευκαιρίες 1-1. Χθες, εναντίον της Τζουργκάρντεν, είχε προπονητή του Ρουί Βιτόρια. Προηγήθηκε στο 17’, και «κάθισε», ενώ είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα. Ισοφαρίστηκε στο 49’ (τι σύμπτωση!) κι επειδή οι Σουηδοί είναι και πολύ καλύτερη ομάδα από τους Βόσνιους, δέχθηκε και δεύτερο γκολ, δεν έκανε μισή ευκαιρία, ηττήθηκε, «ξέχασε» πια το στόχο της πρώτης οκτάδας στο Conference League και θα προσπαθήσει για το γκρουπ 8-24. Αν δεν τα καταφέρει ο Παναθηναϊκός στα τρία τελευταία παιχνίδια εναντίον Ελσίνκι, Νιου Σέιντς και Ντινάμο Μινσκ που όλες μαζί έχουν συγκεντρώσει έξι βαθμούς σε εννιά ματς, θα μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες του Τριφυλλιού στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις από το 1960!

Ο Βιτόρια αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ακριβώς την ίδια ενδεκάδα με εκείνη που είχε επιλέξει στο Βόλο. Ισως είχε στο μυαλό του να κάνει rotation την Κυριακή εναντίον της Λαμίας, ίσως να κάνει και πάλι (πλην του τραυματία Γεντβάι) τις ίδιες επιλογές και στο ματς με την ομάδα της Φθιώτιδας, εφόσον ακολουθεί διακοπή του πρωταθλήματος. Όμως δεν ήταν αυτή η ίδια ενδεκάδα ο λόγος για τον οποίο ο Παναθηναϊκός κατέβασε τον διακόπτη στο δεύτερο ημίχρονο.

Δεν είχε, ούτε έχει πρόβλημα φυσικής κατάστασης ο Παναθηναϊκός που είχε πιάσει το pick της απόδοσής του στο 1-1 με τον Αρη, όπου πάλι είχε προηγηθεί και είχε ισοφαριστεί, έχοντας χάσει όμως τέσσερις ευκαιρίες να καθαρίσει το ματς και παίζοντας πολύ καλύτερα από τον αντίπαλό του. Το πρόβλημά του είναι ο φόβος του. Η ανασφάλειά του. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Μόλις ο αντίπαλος τον πιέσει για ένα τρίλεπτο – τετράλεπτο και του δημιουργήσει δύσκολες καταστάσεις, κρύβεται σαν τον σκαντζόχοιρο και το σαλιγκάρι. Βάζει το κεφάλι μέσα σαν τη χελώνα. Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και στο ματς με τον Αρη: μέχρι το γκολ του Μορόν η ομάδα της Θεσσαλονίκης δεν είχε προκαλέσει κανέναν κίνδυνο, μετά την ισοφάριση είχε όλες τις προϋποθέσεις σε αντεπιθέσεις να πετύχει και δεύτερο!

Ποιο είναι το «φάρμακο», εμείς δεν το γνωρίζουμε. Το προφανές είναι να πεις «οι σερί νίκες». Φτάσαμε, όμως, στα μέσα Νοεμβρίου και ο Παναθηναϊκός δεύτερη σερί νίκη δεν έχει πετύχει. Λογικό: εκτός από τα δεδομένα προβλήματα στη δημιουργία (μηδέν ευκαιρίες χθες μετά το καταπληκτικό γκολ του Τζούρισιτς μέχρι και το 98’!), εκτός από τα καταγεγραμμένα προβλήματα στο κέντρο της άμυνας (πιθανότατη η μεταγραφή τον Ιανουάριο), ο Ρουί Βιτόρια καλείται να διαχειριστεί και μια φοβική ομάδα. Ένα σύνολο το οποίο στα τελευταία του παιχνίδια, αν εξαιρέσει κάποιος το παιχνίδι με τον Αρη, φοβάται να παίξει για δεύτερο γκολ όταν προηγείται!

Ακόμα και εναντίον του Βόλου να σκεφτείτε, τις πολλές ευκαιρίες τις δημιούργησε ο Παναθηναϊκός μετά το 60’ και ενώ ο γηπεδούχος είχε μείνει με δέκα παίκτες από το 45’ +3’ παρότι ο Παναθηναϊκός είχε προηγηθεί πάλι με τον Τζούρισιτς, πάλι στο δεύτερο δεκάλεπτο του αγώνα, στο 14’!

Για να «γιατρευτεί» όλο αυτό, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται εκτός από διαδοχικές νίκες με τους «μικρομεσαίους» στο ελληνικό πρωτάθλημα (έχει παίξει και τα τέσσερα ντέρμπι του πρώτου γύρου) και πολλή συζήτηση στα αποδυτήρια, αυτοκριτική και απόλυτη αίσθηση του καθήκοντος για υπερβάσεις από κάθε παίκτη. Αν ο κάθε παίκτης προχωρήσει με τον εφετινό «μέσο όρο» του μέχρι τα Χριστούγεννα και τη μεταγραφική περίοδο που έρχεται, η ομάδα θα μείνει στα ίδια. Χειρότερα δεν μπορεί να πάει…

Υ.Γ 1. Ο Κροάτης διαιτητής, Ιγκόρ Πάγιατς, επέτρεπε τις δυνατές μονομαχίες, δεν σφύριξε εναντίον του Παναθηναϊκού. Αν έχει γίνει φάουλ εναντίον του Ιωαννίδη στην εκκίνηση της φάσης από την οποία «γεννιέται» το 2-1 των Σουηδών (που μάλλον δεν έχει γίνει) η ευθύνη είναι του Ιταλού VAR, Mίκαελ Φάμπρι. Αντιθέτως, ο πρώτος βοηθός, Ιβάν Μίχαλι που δεν διέκοψε το παιχνίδι ενώ σε απόσταση ενός μέτρου ο Μλαντένοβτς αιμορραγούσε στη μύτη, δεν πρέπει να οριστεί ξανά σε «ευρωπαϊκό» ματς.

Υ.Γ. 2: Ο Βιτόρια έκανε ένα σημαντικό λάθος στις αλλαγές του. Πρώτο: Επρεπε να αντικαταστήσει τον ανύπαρκτο Τετέ και όχι τον φοβερό Τζούρισιτς για να βάλει τον Πελίστρι.