Γιάννης Σερέτης

Εχει πάρει μόλις ένα γκολ από τους τρεις σέντερ φορ του σε 12 ματς πρωταθλήματος! Εχει πετύχει μόλις 12 γκολ, λιγότερα από τον Παναιτωλικό, τον Αστέρα, τον Ατρόμητο, τον ΟΦΗ, τον Πανσερραϊκό, όσα και ο Λεβαδειακός του Ζίνι, του Γιαννιώτα και του Οζμπολτ.

Πρώτος σκόρερ του είναι ένα αναπληρωματικό «δεκάρι» της περυσινής σεζόν, ο οποίος εφέτος ξεκίνησε ως αριστερός εξτρέμ που την προηγούμενη άνοιξη έκανε την εξής δήλωση: «Έχω ενημερώσει τον σύλλογο ότι θέλω να μιλήσουμε μετά τον τελικό του Κυπέλλου. Θα είμαι ειλικρινής: αν έχουν κάτι μαζί μου και θεωρούν ότι δεν μπορώ να προσφέρω την επόμενη σεζόν, τότε θα προσπαθήσω να βρω μία άλλη λύση. Παρόλα αυτά, εγώ θα πω ότι δεν ήρθα εδώ για τα λεφτά, ήρθα για να στεφθώ πρωταθλητής».

Ηταν ο μοναδικός από τους «μεγάλους» που άλλαξε προπονητή το καλοκαίρι. Εκανε την πιο προβληματική προετοιμασία από όλους, λόγω διεθνών, τραυματισμών (Ιωαννίδης) και αργοπορημένων μεταγραφών. Είναι ο μοναδικός που άλλαξε εκ νέου προπονητή, ο οποίος πρόλαβε την παρέλαση και απολύθηκε μια μέρα μετά.

Κι όμως, αυτός ο χιλιοταλαιπωρημένος Παναθηναϊκός είναι ακόμα ζωντανός. Και λόγω των απωλειών των υπόλοιπων, αλλά και λόγω της δικής του συνέπειας εναντίον των «μικρομεσαίων», καθώς μετά από εκείνο το αλησμόνητο 2-2 εναντίον της Καλλιθέας, δεν έχασε ούτε έναν βαθμό από Πανσερραϊκό, ΟΦΗ, Βόλο, Λαμία, Παναιτωλικό. Εχασε δύο από τον Αρη, στο καλύτερο εφετινό παιχνίδι του. Καλύτερο, μέχρι το χθεσινό πρώτο ημίχρονο στο Αγρίνιο, όταν με την τριάδα Τετέ – Τσέριν – Βαγιαννίδη να οργιάζει, και τους Γεντβάι, Ινγκασον, Αράο να «σκουπίζουν» τα πάντα, θα μπορούσε να νικά 3-0. Εμεινε, λόγω της γνωστής αστοχίας στο 1-0, άφησε το ματς ανοιχτό, ισοφαρίστηκε, έκανε το ματς ροντέο μετά το 1-1 διότι δεν μπορούσε να το διαχειριστεί με νηφαλιότητα (δύο ευκαιρίες για το 1-2, τρεις για το 2-1 ο Παναιτωλικός!) και στο τέλος πήρε τη σημαντικότερη εφετινή νίκη του στο πρωτάθλημα επειδή το ήθελε περισσότερο!

Οι «παλιοί» Μπακασέτας – Ζέκα τον βοήθησαν μετά το 80’ να καθαρίσει το μυαλό του. Να βάλει τη μπάλα κάτω, να την κυκλοφορήσει σωστά, να επιβάλει την κυριαρχία του, να πάρει τις δεύτερες μπάλες ξανά, να ψάξει το δεύτερο γκολ σαν τον πυγμάχο που λυγίζει σιγά – σιγά, σταγόνα με σταγόνα, τον αντίπαλό του. Χωρίς τις τεράστιες ευκαιρίες, αλλά με πίεση στην αντίπαλη περιοχή, μέχρι να βρει ένα λάθος, μια στιγμή. Τη βρήκε χάρη στην οξύνοια των Μπακασέτα – Αράο που έκαναν ακριβώς αυτό που έπρεπε από τη θέση που έπρεπε να βρίσκονται, πήρε το τρίποντο στην έδρα όπου έχουν ηττηθεί η ΑΕΚ και ο Αρης, βρέθηκε στο «-2». Κι έχει μπροστά του τέσσερα παιχνίδια στα οποία αν είναι σοβαρός (διότι να παίξει θεαματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα όταν ακόμα ψάχνει την ταυτότητά του δεν μπορεί…) θα τερματίσει πρώτος ή δεύτερος τα Χριστούγεννα, με αντιπάλους Ατρόμητο, Αστέρα, Λεβαδειακό και Καλλιθέα…

Ο Παναθηναϊκός επιβίωσε υπό τρομερή πίεση. Εβγαλε το κεφάλι από το νερό, αναδύθηκε, πήρε ανάσα και μαθαίνει να κολυμπά. Να κολυμπά και να το χαίρεται, να το πανηγυρίζει, επιτέλους να το γλεντάει γιατί αρχίζει να το πιστεύει. Η… μπούκα του Βιτόρια στους πανηγυρισμούς με τον Αράο στο 92’ ήταν εκείνη που προβλήθηκε περισσότερο από τα media, όμως μεγαλύτερης βαρύτητας είναι ότι μέχρι το κόρνερ δεν έφτασε μόνο ο Πορτογάλος προπονητής, αλλά και ο Σπόραρ, ο Σένκεφελντ, ο Κώtσιρας, o Mαξ, όλος ο πάγκος! Πήραν τα εύσημα στην ομιλία του κόουτς μετά τη λήξη του αγώνα όλοι οι αναπληρωματικοί για τη συμπεριφορά τους και κάτι καλό φαίνεται ότι γίνεται στα αποδυτήρια.

Αυτό το καλό δεν αρκεί για να πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα. Ένα σούπερ ημίχρονο εναντίον του Παναιτωλικού, με black out εν συνεχεία, δεν αρκεί για να πάρει ο Παναθηναϊκός την κούπα. Όμως αυτή την περίοδο, την περίοδο που ακόμα ο Βιτόρια προσπαθεί να προσθέσει στοιχεία στην ομάδα του αφού πρωτίστως κατέληξε στην «15άδα» των βασικών του, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τις νίκες για να ορθοποδήσει, να πιστέψει στον εαυτό του και να ανάψει τη φλόγα.

Η ελπίδα ξαναγεννήθηκε! Κι αν δεν ελπίζεις για το ανέλπιστο δεν θα το βρεις ποτέ, όπως έλεγαν και οι φιλόσοφοι...