Γιάννης Σερέτης

Σπάραξαν καρδιές με το κάταγμα περόνης του Ματίας Λεσόρ. Η ανατριχιαστική περιγραφή του Δημήτρη Καρύδα στη Nova συμπύκνωσε χιλιάδες σκέψεις σε μια πρόταση: «Δεν ήθελα να το ξαναζήσω… δεν πίστευα ότι θα ξαναζήσω εκείνη τη βραδιά του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς».

Πάγωσε το γήπεδο: οι συμπαίκτες έκλαιγαν, οι φίλαθλοι λιποθυμούσαν, οι αντίπαλοι σκοτείνιασαν. Εχετε δει αθλητή ή… οποιονδήποτε άλλο με κάταγμα περόνης να σηκώνεται όρθιος και να πηγαίνει τρέχοντας με «κουτσό» προς τα αποδυτήρια για να μην τον δει ο μικρούλης γιος του στο φορείο; Τέτοιο σθένος έδειξε χθες αυτός ο αγαπημένος των οπαδών του Παναθηναϊκού που έκλαιγε με λυγμούς κάτω από τη ρακέτα τη βραδιά του θριάμβου επί της Ρεάλ, αλλά χθες συγκράτησε τα πάντα του, μπήκε στο ασθενοφόρο μαζί με τον μικρό, έβγαλε μέσα στο ασθενοφόρο μαζί του μια χαμογελαστή selfie για να τον κάνει να νιώσει όμορφα, πήγε στο νοσοκομείο και ετοιμάζεται για χειρουργείο.

Μια μεγάλη αγκαλιά, μια ζεστή προσευχή – όλοι μαζί της Μπασκόνια και του Παναθηναϊκού οι παίκτες, δημιούργησαν μια ανθρώπινη και αθλητική στιγμή για την οποία η Euroleague θα έχει να υπερηφανεύεται. Καμία είδους αλληλεγγύη δεν περισσεύει στις σκληρές μέρες μας. Καμία! Κι αυτό το μήνυμα που μεταδόθηκε χθες από το παρκέ το ΟΑΚΑ σ΄ ολόκληρη τη μπασκετική υφήλιο (διότι Euroleague παρακολουθούν και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού) είναι ισχυρότερο από κάθε νίκη και κάθε ήττα. Αυτή η αγκαλιά των αντιπάλων με σκυμμένα κεφάλια και κλειστά μάτια στην προσευχή για τον Λεσόρ στο τέλος του ματς θα έπρεπε να είναι το σημαντικότερο διαφημιστικό σποτ της διοργάνωσης, μαζί μ’ ένα πλάνο του χαμογελαστού Ματίας όταν με το καλό επιστρέψει στο παρκέ.

Τα πολύ καλά νέα και τα πολύ άσχημα νέα κυκλοφορούν γρήγορα, έτσι λένε. Περίπου 20 λεπτά μετά τη λήξη αυτού του αλησμόνητου Παναθηναϊκός – Μπασκόνια, άρχιζε το Παναθηναϊκός – Ντινάμο Μινσκ. Μια τεράστια παγωμάρα είχε απλωθεί στο ΟΑΚΑ. Η κραυγή του Λεσόρ σαν να σκέπαζε τον Καλατράβα. Τι ήθελε ο Παναθηναϊκός; Νίκη με διαφορά μεγαλύτερη των τριών γκολ για να αποφύγει τις θέσεις 15-18 στην τελική κατάταξη του Conference League, ώστε να ντριμπλάρει ενδεχόμενη συνάντηση με την ακατανίκητη Τσέλσι στη φάση των «16», αν προκριθεί, βεβαίως, από τα επερχόμενα play offs του Φεβρουαρίου. Και τελικά κατάφερε πολύ περισσότερα εναντίον μιας ομάδας που επιθετικά είχε μια… αύρα μπορεί να πει κάποιος (δυο δοκάρια), αλλά αμυντικά έμοιαζε με σύνολο Β’ Εθνικής.

Ο Βιτόρια άφησε στον πάγκο Ιωαννίδη, Μπακασέτα, Βαγιαννίδη, Μλαντένοβιτς, Ντραγκόφσκι! Από τους «βασικούς» έβαλε Ιγκασον – Γεντβάι επειδή δεν έχει κι άλλους, Αράο επειδή δεν έχει άλλο, Τετέ και Τζούρισιτς. Στο μυαλό του δεν ήταν ούτε ο Φεβρουάριος, ούτε η… Τσέλσι, ούτε το τελικό αποτέλεσμα. Ηταν το ποδόσφαιρο! Το «πώς θα παίξουμε καλύτερα» με την Μινσκ απόψε και με την Καλλιθέα την Κυριακή. Και δικαιώθηκε απόλυτα!

1-0 πρώτο ημίχρονο, αντί 3-0, ελέω… Μαξίμοβιτς και Τετέ που έχασαν δύο γκολ σε άδειο τέρμα από ισάριθμες εκπληκτικές ασίστ του Αζεντίν που χθες θύμισε Ζινεντίν. 4-0 τελικό αντί… 6-1, μετά τις αλλαγές στο 72’ με ένα μαγικό του Τετέ και μια μίξη Εκι – Γκονζάλες – Πάρη Γεωργακόπουλου από τον Φώτη Ιωαννίδη που «κρέμασε» από 30 μέτρα τον γκολκίπερ αφού προηγουμένως είχε φέρει τη μπάλα μπροστά του με no look τακουνάκι: είπαμε, ήταν βραδιά με πινελιές Ζινεντίν χθες στο ΟΑΚΑ. Ζινεντίν Ουναϊ και Φώτης Ζιντάν.

Η πρώτη φορά επί Βιτόρια που το… διασκέδασαν βρε αδερφέ! Που έπαιζαν με 2-0 από το 54’ και μοναδικός στόχος τους ήταν πώς θα βάλουν περισσότερα! Το χρειάζεται κι αυτό ο παίκτης – το ποδόσφαιρο ακόμα και στο ανώτερο επαγγελματικό επίπεδο ποτέ δεν χάνει το στοιχείο του «παιχνιδιού» και της διασκέδασης. Δεν είναι το κυρίαρχο, αλλά δεν εξαφανίζεται ποτέ. Ειδικά όταν μιλάμε για ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει από δύο αλλαγές προπονητών σε τρεις μήνες, τρομερή πίεση για αποτελέσματα, σοκ με το θάνατο συμπαίκτη τους, ήττες, στραβές και πολλές νίκες στο αγχωτικό 1-0.

Job done για τον Παναθηναϊκό που τερμάτισε στη 13η θέση. Ξεκίνησε 18ος στις 22.00, τερμάτισε 13ος στις 23.50. Με έναν βαθμό περισσότερο θα ήταν από τώρα στους «16»: η 8η Σερκλ Μπριζ είχε μόλις έναν περισσότερο βαθμό από τους Πράσινους. Πλήρωσε περισσότερο εκείνο το πεταμένο τρίποντο στη Μπάνια Λούκα, όταν είχε προηγηθεί στο δεκάλεπτο (1-1) και λιγότερο την ήττα του από την Τζουργκάρντεν, η οποία τερμάτισε πέμπτη στις 36 ομάδες!

Το μόνο «στραβό» ήταν αυτό το γκολ της Πάφου στο 90’ +5’, που τού στέρησε την ευκαιρία να τερματίσει στη 12η θέση. Η κυπριακή ομάδα ισοφάρισε τη Λουγκάνο στην τελευταία φάση του ματς με κεφαλιά του Γκολντάρ και προσπέρασε το «τριφύλλι» στην ισοβαθμία, χάρη ακριβώς στη διαφορά αυτού του ενός γκολ!

Αυτό άλλαξε τα δεδομένα για τον Παναθηναϊκό που αν έμενε 12ος θα αντιμετώπιζε στα Play Offs Τσέλιε ή Ομόνοια και στη φάση των «16» μια εκ των Τζουργκάρντεν ή Λουγκάνο. Εν τέλει, από τη στιγμή που οι «πράσινοι» έπεσαν στη 13η θέση, οι πιθανοί τους αντίπαλοι είναι Βίκινγκουρ ή Μπάνια Λούκα στη σημερινή κλήρωση και Φιορεντίνα ή Ραπίντ Βιέννης στους «16».

Άλλο Φιορεντίνα και Ραπίντ – άλλο Τζουργκάρντεν και Λουγκάνο. Αλλά σ’ αυτή τη ζωή δεν μπορεί να τα έχεις όλα. Ειδικά όταν η ευθύνη για το ότι δεν προκρίθηκες απευθείας στους «16» της διοργάνωσης, ώστε να «αφιερωθείς» μέχρι τον Μάρτιο στο πρωτάθλημα, είναι ολοκληρωτικά δική σου.