Γιάννης Σερέτης

Θεωρούν πολλοί ότι αυτό οφείλεται κυρίως στο βατό πρόγραμμά του επί Βιτόρια: σωστό, μόνο εν μέρει! Ναι, ο Παναθηναϊκός είχε ήδη αντιμετωπίσει επί Αλόνσο την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό, την Τσέλσι. Τι έκανε, όμως, τότε το Τριφύλλι εναντίον των «μικρομεσαίων»; Είτε έχανε βαθμούς, είτε αγκομαχούσε. Λογικό από τη μία πλευρά, διότι η υποχρέωση της συμμετοχής σε Group Phase ευρωπαϊκής διοργάνωσης ήταν τεράστια. Οσο τεράστια ήταν και η επιτυχία της πρόκρισης επί της Λανς. Υπερβολικό από την άλλη, διότι ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να βρει στοιχεία δεδομένης ποδοσφαιρικής ταυτότητας μετά τη λαίλαπα Τερίμ.

Ο Βιτόρια ήρθε χωρίς φανφάρες. Και το σημαντικότερο στην έως τώρα πορεία του συνοψίζεται στην πρόσφατη ατάκα του Τάσου Μπακασέτα: «Θεωρώ μεγάλο πλεονέκτημα ότι έχει κάνει πρωταθλητισμό. Όταν είσαι σε τέτοιες ομάδες, οφείλεις να έχεις την εμπειρία του πρωταθλητισμού».

Ο Βιτόρια δεν επιχείρησε να αλλάξει τα πάντα μονομιάς. Δεν έκανε «τρέλες», όπως ο Τερίμ που έβαζε τον Ιωαννίδη ανέτοιμο να παίξει και το πλήρωνε με απουσία 45 ημερών. Διέγνωσε τα προβλήματα χωρίς να έχει την πολυτέλεια της μεθοδικής καθημερινής εργασίας λόγω των διαδοχικών αγώνων και εν συνεχεία ιεράρχησε τις προτεραιότητες. Πρώτα οι νίκες για να ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση, ταυτόχρονα αλλά σε δεύτερη μοίρα η παραγωγική διαδικασία. Η ομάδα του ήταν απογοητευμένη λόγω των αποτελεσμάτων, καταρρακωμένη λόγω του θανάτου του Τζορτζ Μπάλντοκ, μπερδεμένη ποδοσφαιρικά. Και η εκκίνηση με την ήττα στη Σουηδία από την Τζουργκάρντεν μετά από το αναιμικό 0-1 στο Βόλο, δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο τις συνθήκες εργασίας του Πορτογάλου.

Ο Βιτόρια είχε αντίληψη, διορατικότητα, επιμονή. Αντιλήφθηκε γρήγορα το πρόβλημα στην παραγωγή φάσεων και στο γκολ. Γι’ αυτό και επέλεξε τον… άλλο δρόμο μέχρι η ομάδα του να βρει τους αυτοματισμούς για να δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες. Ποιος ήταν αυτός; Ο δρόμος ο πιο συμβατός προς την εποχή Γιοβάνοβιτς: περισσότερη κατοχή μπάλας, καλύτερη κυκλοφορία, λιγότεροι κίνδυνοι στην άμυνα του Παναθηναϊκού. Εξ ου και… θυμόμαστε απέξω τους δυο σκόρερς εναντίον του Τριφυλλιού: ο Γιάννης Μπουζούκης στο εκτός έδρας 2-1 επί του Παναιτωλικού και ο νεαρός Θανάσης Καραμάνης με τη γκολάρα του στο 90’ επί του Ατρομήτου (1-1).

Ο Παναθηναϊκός έχει πλέον το μικρότερο παθητικό γκολ στη Stoiximan Superleague (εννιά). Σε τέσσερα ευρωπαϊκά ματς δέχθηκε γκολ μόνο από τους Σουηδούς. Αρχίζει να βελτιώνεται και παραγωγικά. Όχι ακόμα «εκτελεστικά», αν και τα έξι γκολ επί Νιου Σεντς και Ντινάμο Μινσκ κάτι καλό φανερώνουν...

Αρκούν όλα αυτά για να κάνει το βήμα παραπάνω αφού πρώτα έσωσε την παρτίδα; Όχι βέβαια. Αν ο Παναθηναϊκός δεν πάρει πολύ περισσότερους βαθμούς στα ντέρμπι που έρχονται, στην πρώτη θέση δεν θα ανέβει. Αυτή είναι η επόμενη πίστα για τον Ρουί Βιτόρια. Και αρχίζει την Κυριακή, εναντίον του ΠΑΟΚ στο άδειο ΟΑΚΑ. Επονται η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός σε Κύπελλο και πρωτάθλημα, όπως και πέρυσι! Όλα τον Ιανουάριο. Στο μήνα που θα δείξει αν ο Παναθηναϊκός μπορεί να αντέξει στο σκοινί που ανέβηκε με χίλια – μύρια βάσανα εφέτος και ισορροπεί μια χαρά τον τελευταίο μήνα. Χωρίς «ευρωπαϊκές» υποχρεώσεις καθώς το Conference League αρχίζει και πάλι τον Φεβρουάριο, περιμένει τις μεταγραφικές ενισχύσεις και καλείται να αποδείξει ότι μπορεί και στα πολύ πιο δύσκολα, στα οποία ακόμα δεν έχει δοκιμαστεί επί Βιτόρια.

Y.Γ.: H απόφαση της ΔΕΑΒ για επιβολή προστίμου ύψους 50.000 ευρώ στον ΠΑΟΚ μετά από όσα συνέβησαν στο πάρκινγκ της OPAP Arena προφανώς είναι «χάδι» συγκριτικά με ποινές κεκλεισμένων των θυρών με τις οποίες έχουν τιμωρηθεί πολλές ομάδες (μεταξύ αυτών και ο ΠΑΟΚ ασφαλώς) για πολύ μικρότερης βαρύτητας αδικήματα, όπως η ρίψη μπουκαλιού! Προφανώς υπήρχε «κενό νόμου» για τέτοιο συμβάν και αυτό οι αρμόδιοι καλούνται να το διορθώσουν στο νόμο. Προφανώς, επίσης, δημιουργείται η αίσθηση της ανισονομίας και αυτό είναι το σημαντικότερο για τη ΔΕΑΒ! Διότι έως τώρα, παρότι «αντισυνταγματική» βάσει του διεθνούς ποδοσφαιρικού Δικαίου (και με την UEFA να κάνει τα «στραβά μάτια» για την επιβολή ποδοσφαιρικών ποινών από μια κυβερνητική επιτροπή!), είχε καταφέρει να βάλει τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι στις ΠΑΕ. Πολλές φορές με παράλογα βαριές ποινές, αλλά προς όλους! Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το «είδος» και το ύψος της ποινής που πιθανώς να επιβληθεί από την πειθαρχική επιτροπή της ΕΠΟ στον ΠΑΟΚ και τους εμπλεκόμενους στο επεισόδιο, η επιτροπή καλείται να εξετάσει εκ νέου τι θα κάνει σε τέτοιου είδους περιστατικά. Σε διαφορετική περίπτωση, το πλήγμα που δέχθηκε μετά από τη συγκεκριμένη απόφαση για τον ΠΑΟΚ θα μείνει ως στίγμα. Μέχρι, βεβαίως, κάποια στιγμή να… καταργηθεί, διότι ίσως η Ελλάδα να είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα στην οποία για το ίδιο αδίκημα οι ομάδες τιμωρούνται και από τη ΔΕΑΒ και από την αρμόδια «ποδοσφαιρική» δικαστική αρχή, είτε της ΕΠΟ, είτε της Superleague.