Γιάννης Σερέτης

Δεν ήταν από τις καλύτερες βραδιές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς χθες στο Φάληρο. Δεν του «βγήκε» ο Μάνταλος ως «οκτάρι» - ο Μουζακίτης έχει περισσότερη ενέργεια και καλύτερη κάθετη πάσα. Δεν του βγήκε ο Μασούρας στο δεξί άκρο της επίθεσης. Δεν του «βγήκε» η επιλογή του Φώτη Ιωαννίδη – άργησε να βάλει και τον Παυλίδη που θα είναι «βασικός» την Κυριακή στη Γλασκώβη. Δεν του «βγήκε» ο Ντέλιας – άλλη επιλογή για «δεκάρι» δεν είχε απόντος του τραυματία Μπακασέτα. Eβγαλε λανθασμένα και τον Τζόλη στο 71’, στο σημείο ακριβώς που είχε «αλαλιάσει» τους Σκωτσέζους – ο Πέλκας ήταν η πιο απογοητευτική αλλαγή του.

Κι όμως ο Ιβάν το «γύρισε» στο β’ ημίχρονο! Κι όμως ο Ιβάν είχε το θάρρος να βάλει τον Καρέτσα από το 46’ και όχι ως αλλαγή στο τελευταίο δεκάλεπτο, απλώς για να «κατοχυρωθεί» η επιλογή της Ελλάδας έναντι του Βελγίου από τον θαυματουργό 17χρονο. Κι όμως με τον Ιβάν στο δεύτερο μέρος η Ελλάδα έπαιξε τους Σκωτσέζους σαν τη γάτα με το ποντίκι! Mε 18 – 1 τελικές προσπάθειες, με 0 Χgoals της αντίπαλης πλευράς, τους έβαλε μέσα στην περιοχή τους και τους «έπνιξε» ! Με παίκτες – «καμικάζι» να τρέχουν σαν… τρελοί! Με στόπερ που έπαιζαν στη μεσαία γραμμή, με απίστευτο μονότερμα, αλλά λιγοστές σπουδαίες ευκαιρίες!

Αυτή η Εθνική Ελλάδας, η Ελλάδα των τριών σερί sold out, σε κάνει να ανυπομονείς για να δεις το επόμενο παιχνίδι της. Ηττήθηκε χθες με αμφισβητούμενο πέναλτι σε ματς ήσσονος σημασίας (μην γελιόμαστε, δεν θα… πεθάνουμε αν δεν προβιβαστούμε στην πρώτη κατηγορία του Nations League) κι όμως όλοι έφυγαν «γεμάτοι» από το «Γ. Καραϊσκάκης». Κι ας μην σκόραρε καν η Ελλάδα!

Γιατί; Διότι βλέπει κάτι ολόφρεσκο, όμορφο, με προοπτική και ελπίδα! Διότι βλέπει ενότητα και συσπείρωση, πολύ μακριά από τα ζιζάνια του παρελθόντος, προϊόντα της εγχώριας τοξικότητας. Διότι βλέπει σύγχρονο ποδόσφαιρο. Και τόλμη! Όχι εναντίον της… Σκωτίας. Εναντίον της Γαλλίας, της Ολλανδίας, της Αγγλίας. Μια εθνική ομάδα με πάρα πολλούς παίκτες να γυμνάζονται και να αγωνίζονται στο εξωτερικό, μια εθνική ομάδα με όλο το μέλλον μπροστά της αν σκεφτούμε την ηλικία κάποιων παικτών του ρόστερ της: Τζολάκης, Μανδάς, Βαγιαννίδης, Κουλιεράκης, Μουζακίτης, Ζαφείρης, Καρέτσας, Κωνσταντέλιας, Κωστούλας, θα έρθει και ο Τζίμας, θα έρθουν κι άλλοι.

Όμως σ’ αυτή την εξελικτική διαδικασία δεν υπάρχει περίπτωση να μην σκοντάψει σε κάποια ματς. Θα σκοντάψει και θα ξανασηκωθεί. Ωστόσο, όπως σωστά είπε χθες και ο Βαγγέλης Παυλίδης, θα πρέπει να σταθεί στα λάθη της. Δεν είναι όλα… φανταστικά στον τρόπο παιχνιδιού της. Εχει αποκτήσει σαφή ποδοσφαιρική ταυτότητα η ομάδα, όμως και πάλι έκανε προβληματικό πρώτο ημίχρονο. Πάλι δεν βρήκε φάσεις από τον κεντρικό άξονα. Και ασφαλώς… σταθερά της λείπουν οι πολλές αξιόπιστες λύσεις στη θέση του αμυντικού μέσου. Η συγκυρία είναι σούπερ ατυχής ενόψει της κυριακάτικης ρεβάνς στη Σκωτία (τιμωρημένος ο Σιώπης, τραυματίας ο Κουρμπέλης, προερχόμενος από τραυματισμό ο Αλεξανδρόπουλος που είναι περισσότερο «οκτάρι»), όμως σε κάθε περίπτωση το έλλειμμα στη συγκεκριμένη θέση είναι μεγάλο συγκριτικά με την πληρότητα στην επιθετική και στην αμυντική γραμμή της.

Η ανοδική πορεία αυτής της Εθνικής ομάδας ξεκίνησε με τον Φαν’τ Σχιπ. Συνεχίστηκε με τον Πογέτ που «μίκρυνε» το ρόστερ και σταμάτησε τις πολλές – πολλές δοκιμές. Και συνεχίζεται με τον Γιοβάνοβιτς, έχοντας κερδίσει και πάλι το κοινό της! Αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη, συνοδευόμενη από την εικόνα της στο γήπεδο, τα καλά της αποτελέσματα και πολλές μικρές – μικρές νίκες εκτός αγωνιστικού χώρου.

Νίκες που ξεκίνησαν επί Γκαγκάτση με την πρόσληψη του Ιβάν. Και συνεχίζονται με σωστό scouting για την εύρεση Ελλήνων που γεννήθηκαν και παίζουν στο εξωτερικό, με καθημερινή δουλειά που δεν φαίνεται, με οργάνωση για όλα τα εθνικά κλιμάκια, με αποκορύφωμα το νέο αθλητικό κέντρο στην Παιανία. Ερχονται καλύτερες μέρες για την Εθνική Ελλάδας, αυτό είναι βέβαιο. Και θα φανεί και στα προκριματικά του Μουντιάλ…