Γιάννης Σερέτης

Πριν από λίγες μέρες, μετά από το 0-1 στο «Γ. Καραϊσκάκης» γράφαμε για τα λάθη του Ιβάν. «Δεν του «βγήκε» ο Μάνταλος ως «οκτάρι» - ο Μουζακίτης έχει περισσότερη ενέργεια και καλύτερη κάθετη πάσα. Δεν του βγήκε ο Μασούρας στο δεξί άκρο της επίθεσης. Δεν του «βγήκε» η επιλογή του Φώτη Ιωαννίδη – άργησε να βάλει και τον Παυλίδη που θα είναι «βασικός» την Κυριακή στη Γλασκώβη. Δεν του «βγήκε» ο Ντέλιας – άλλη επιλογή για «δεκάρι» δεν είχε απόντος του τραυματία Μπακασέτα. Eβγαλε λανθασμένα και τον Τζόλη στο 71’, στο σημείο ακριβώς που είχε «αλαλιάσει» τους Σκωτσέζους – ο Πέλκας ήταν η πιο απογοητευτική αλλαγή του». Αυτά γράφαμε.

Αλλά επιμέναμε: «Αυτή η Εθνική Ελλάδας, η Ελλάδα των τριών σερί sold out, σε κάνει να ανυπομονείς για να δεις το επόμενο παιχνίδι της. (...) Γιατί; Διότι βλέπεις κάτι ολόφρεσκο, όμορφο, με προοπτική και ελπίδα! Διότι βλέπεις ενότητα και συσπείρωση, πολύ μακριά από τα ζιζάνια του παρελθόντος, προϊόντα της εγχώριας τοξικότητας. Διότι βλέπεις σύγχρονο ποδόσφαιρο. Και τόλμη!». Ε, λοιπόν, το είδαμε το επόμενο παιχνίδι της! Και τι παιχνίδι! Ιστορικό, απολαυστικό, καταπληκτικό! Μας θύμισε το «Χάμπντεν Παρκ» κάτι από «Γουέμπλεϊ», αλλά με μέσο όρο ηλικίας 22,7 έτη! Η πιο νεανική έκδοση στην ιστορία της ομάδας έγραψε μια από τις πιο χρυσές σελίδες της, ειδικά στη «μετά Euro 2004 εποχή». Πώς το κατάφερε;

Αρχικά, με την αλλαγή της ενδεκάδας. Δικαίως Παυλίδης αντί Ιωαννίδη. Και Καρέτσας αντί Μασούρα. Και Μουζακίτης αντί Μάνταλου. «Υποχρεωτικά» Ζαφείρης αντί του τιμωρημένου Σιώπη. Αλλά ο Ιβάν ο... τολμηρός, άλλαξε και τους ακραίους μπακ. Μέσα οι Βαγιαννίδης – Γιαννούλης, έξω οι Ρότα - Τσιμίκας. Για περισσότερη ενέργεια! Και όντως, στη Γλασκώβη ήταν και πάλι όλοι «καμικάζι», όπως ήταν και στο β' ημίχρονο του Φαλήρου.

Δεν αρκούσαν όμως τα τρεξίματα. Το βασικό στοιχείο που οδήγησε την Εθνική Ελλάδας στο θρίαμβο με 3-0 ήταν η ευστοχία της και η ομαδικότητά της. Ασίστ ο Βαγιαννίδης, 0-1 ο «Ντέλιας». Ασίστ ο «Ντέλιας», 0-2 ο Καρέτσας, 0-3 ο Τζόλης, τέλος. Τέλος; Οχι δα! Κάθε αντεπίθεση της Ελλάδας από το 20' έως και το 94' μύριζε γκολ. Παυλίδης, Καρέτσας, Τζόλης, Μασούρας έχουν χάσει ευκαιρίες μετά το 0-3 για εκκωφαντικό σκορ. Και την ίδια ώρα η Σκωτία δημιούργησε μόνο μία φάση, παρότι χρειαζόταν τουλάχιστον δύο γκολ: αυτό κι αν είναι δείγμα ωριμότητας από τα... λυκειόπαιδα του Γιοβάνοβιτς.

Να μιλήσουμε για τον καταπληκτικό Κωνσταντέλια με γκολ και δύο ασίστ; Για το τρομερό δίδυμο Ζαφείρη – Μούζα; Για τη σταθερή αξία του Χρήστου Τζόλη; Για τη δικαίωση της επιλογής των Βαγιαννίδη – Γιαννούλη; Για τον Κωσταντή Τζολάκη που απέκρουσε ό,τι πήγε (τρεις φορές) στην εστία του; Για το βάθος του πάγκου της ομάδας σε όλες τις θέσεις εκτός από εκείνη του αμυντικού μέσου (απόντες οι Σιώπης – Κουρμπέλης); Με τη Σκωτία βρήκε λύση και σ' αυτό το πρόβλημα ο Ιβάν χάρη στον Χρήστο Ζαφείρη της Σλάβια Πράγας. Τον... «Καραγκούνη» του 2025! Κι αφού βρήκε λύση και στο μοναδικό εμφανές πρόβλημα αυτής της ομάδας, γιατί να μην αισιοδοξούμε για τα καλύτερα;

Πολλά μπράβο αξίζουν οι παίκτες, το προπονητικό τιμ, οι διοικούντες! Νίκες έχουμε πανηγυρίσει πολλές με την Εθνική ομάδα. Βραδιές αξέχαστες γράφει πολλές ο σκληρός μας δίσκος. Ομως αυτή η ομάδα, αυτή η σημερινή, είναι το «κάτι άλλο». Μια ομάδα όμορφη, μοντέρνα, φρέσκια, ενωμένη, συσπειρωμένη. Μια ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις. Μια ομάδα βγαλμένη από τα ωραιότερα ποδοσφαιρικά μας όνειρα, που μπορεί να προσελκύσει και στις εξέδρες και στα γηπεδάκια χιλιάδες πιτσιρίκια. Μια ομάδα που σε κάνει υπερήφανο, χωρίς να χρειάζεται να φορέσεις οπαδική «φουστανέλα».