Γιάννης Σερέτης

Mέχρι πριν από δύο μήνες ο Παναθηναϊκός ήταν η μοναδική ομάδα που δεν είχε νικήσει ο Ολυμπιακός επί Μεντιλίμπαρ. Όμως – όπως είχαμε αναφέρει και στο προηγούμενο σημείωμά μας – η διαφορά απόδοσής τους στο «Γ. Καραϊσκάκης» ήταν εμφανής στα δύο εφετινά μεταξύ τους ματς. Και ήρθε το τρίτο για να αποτυπώσει την πραγματική διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων. Διότι απλούστατα οι Ερυθρόλευκοι έκαναν πέρυσι το restart με τον Βάσκο τεχνικό στον πάγκο τους, ξεκαθάρισαν το ρόστερ τους και βρήκαν την ταυτότητα που αρέσει στον προπονητή, ενώ από την άλλη πλευρά οι Πράσινοι – φτάσαμε στα play offs - και ακόμα ψάχνονται…

Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε τέσσερα γκολ, αλλά η μεγαλύτερη ευκαιρία του Ολυμπιακού από συνδυαστική προσπάθεια καταγράφηκε στο 60’, όταν από την ασίστ του Ροντινέι ο Ζέλσον αντί να πλασάρει χαμηλά για το 4-1 πέταξε την μπάλα άουτ! Δυο γκολ από λάθη (Ντραγκόφσκι και Ουναϊ – Αράο), δυο γκολ από σέντρες και ισάριθμες κεφαλιές Γιάρεμτσουκ και Κωστούλα. Που θέλουμε να καταλήξουμε: Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό είναι ότι ήξερε επακριβώς τα δυνατά σημεία του αντιπάλου του και τους τρόπους με τους οποίους σκοράρει, μα όχι μόνο δεν κατάφερε να αποφύγει την ήττα, αλλά έπαιξε με τη φωτιά για να γράψει το κοντέρ πεντάρα ή εξάρα α λα ΑΕΚ…

«Ο Παναθηναϊκός έχασε από δικά του λάθη»: το λένε πολλοί, πόσο κλισέ! Και πόσο αποτρεπτικό από την αντιμετώπιση της αλήθειας! Τα λάθη του τα προκάλεσε ο αντίπαλος με το πρέσινγκ του, που είναι το σημαντικότερο όπλο του, ειδικά στα πρώτα 25 λεπτά των εντός έδρας αγώνων του, όπως έκανε και επί Ερνέστο Βαλβέρδε. Και στα πρώτα 15 λεπτά το σκορ ήταν 2-0. Γιατί; Διότι απλούστατα οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του αγώνα. Ναι, ήταν διαβασμένοι, αλλά η μελέτη δεν αρκεί στο ποδόσφαιρο. Από τη μελέτη και τη σωστή προετοιμασία μέχρι την... πράξη, η απόσταση είναι τεράστια. Και δεν είναι ούτε θέμα «νοοτροπίας» όπως άφησε να εννοηθεί ο Αζεντίν Ουναϊ και ο Τάκης Φύσσας, ούτε θέμα πνευματικής προετοιμασίας. Είναι θέμα ικανοτήτων και ποιότητας ρόστερ.

Θέμα «νοοτροπίας» στα ντέρμπι δεν είχε και δεν έχει ο Παναθηναϊκός που είχε ηττηθεί μόνο σε ένα πρωταθλήματος, από την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, στην εκκίνηση του πρωταθλήματος επί Αλόνσο. Θέμα «νοοτροπίας» είχε στα ματς με τους «μικρομεσαίους», το οποίο διορθώθηκε επί Βιτόρια με εξαίρεση την βροντερή ήττα στη Λαμία για την οποία ευθύνεται συνολικά ο πράσινος οργανισμός. Είναι απλούστατα θέμα ποιότητας παικτών και «χημείας» μιας ομάδας η οποία έχει αλλάξει τέσσερις προπονητές μετά την απόλυση του Γιοβάνοβιτς.

Ναι, ο Βιτόρια πήρε μεγάλο ρίσκο χθες. Όχι επειδή άλλαξε τη διάταξη και παρέταξε τον Παναθηναϊκό σε 3-5-2, ορμώμενος από τη σούπερ απόδοση της ομάδας του στο β’ ημίχρονο της ρεβάνς με τη Φιορεντίνα. Αλλά διότι αυτή τη διάταξη την υποστήριξε αμυντικά ένας δεδομένα ντεφορμέ παίκτης (Αράο) και ένας στόπερ ο οποίος αγωνίστηκε για πρώτη φορά μετά από σχεδόν τρεις μήνες (Γεντβάι). Το σημαντικό για τον Παναθηναϊκό, ωστόσο, δεν είναι να μείνει στο «δέντρο» της χθεσινής αναμέτρησης. Αλλά να κοιτάξει και να αξιολογήσει το ρόστερ του ενόψει του καλοκαιριού. Κι αφού μιλάμε για τις συγκρίσεις με τον πρωταθλητή, να το συγκρίνει με του Ολυμπιακού. Εχει καλύτερο τερματοφύλακα; Όχι. Εχει καλύτερη τετράδα στόπερ; Όχι (χθες ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε με Πιρόλα – Μπιανκόν όχι με Κάρμο – Ρέτσο!). Όχι. Εχει καλύτερη επιθετική τριάδα από την Ελ Καμπί – Κωστούλα – Γιάρεμτσουκ; Όχι. Εχει καλύτερους μέσους από τον Ολυμπιακό; Την ποιότητα του Ουναϊ δεν την έχει κανείς από τους Ερυθρόλευκους, αλλά δεν αρκεί. Διότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο χρειάζεται και η ταχύτητα και η ένταση και οι γρήγορες αποφάσεις και οι ανακτήσεις μπάλας. Κι όλα αυτά από τους Πράσινους τα διαθέτει μόνο ο Σιώπης…

Τι μένει λοιπόν; Σε ποιες θέσεις είναι καλύτερος ο Παναθηναϊκός ή έχει παίκτες τουλάχιστον ισάξιους με των Ερυθρόλευκων; Στους ακραίους μπακ του (Βαγιαννίδης – Μλαντένοβιτς), ίσως και στους εξτρέμ με Τετέ – Πελίστρι – Τζούρισιτς. Λέμε «ίσως» όχι μόνο διότι ο Μεντιλίμπαρ κατάφερε εφέτος να μετατρέψει τον Ροντινέι στον καλύτερο δεξιός ακραίο του πρωταθλήματος, αλλά και διότι ο Πελίστρι παραμένει τεράστιο ερωτηματικό και οι Τετέ – Τζούρισιτς που μπήκαν χθες ως αλλαγή στο 65’ ήταν εξαφανισμένοι: πολλά σκαμπανεβάσματα και οι δυο τους κατά τη διάρκεια της σεζόν, ειδικά ο Βραζιλιάνος.

Τα… μοιρολόγια δεν οδηγούν πουθενά και ο Παναθηναϊκός, ανεξάρτητα από τη θέση στην οποία θα τερματίσει πρέπει ήδη να κάνει το σχέδιό του για την επόμενη σεζόν, με αναβάθμιση σε πολλές θέσεις. Αντιλαμβανόμενος πόσο έχει ανοίξει η ψαλίδα από τον Ολυμπιακό να βάλει προτεραιότητες (αριστεροπόδαρος στόπερ, δύο μοντέρνοι χαφ, ένας βασικός εξτρέμ) να δείξει την πόρτα σε εξόδου ακόμα και σε παίκτες που έχουν συμβόλαια (όπως έκανε ο Ολυμπιακός με Ολιβέιρα και Γουίλιαν) και να κοιτάξει μπροστά. Ενισχύοντας, βέβαια, ταυτόχρονα και τις δομές του (κυρίως το σκάουτινγκ) και αξιολογώντας και τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή.